Biografie - Snelheid, noodzaak

Kristian Ghedina (Ghedo voor zijn vrienden, liefkozend 'Kristian d'Ampezzo' voor zijn medeburgers), een echte jongen uit Cortina d'Ampezzo (een bekend skioord), werd geboren op 20 november 1969... praktisch op de skipistes. Als skiër was hij een van de topatleten van het Italiaanse nationale team in de jaren 90.

Het agonistische seizoen dat hem naar de Olympus van het alpineskiën lanceerde, gaat terug tot 1990-91, toen het jonge en onstuimige Ampezzo-veulen zijn eerste podium scoorde in Val Gardena. Dat jaar pakte hij twee overwinningen, de eerste door memorabele afdalingen op de 'Tofane' die hij zo goed kende en die bijna zijn tweede thuis zijn, daarna met onweerstaanbare overwinningen in Zweden in Are.

Helaas moest hij door een blessure halverwege het seizoen het middelste deel van het circuit missen, waardoor zijn kans om mee te dingen naar de Specialty Cup verkeken was. Maar daar eindigden de problemen van de roekeloze Ghedina niet; het lot leek zich tegen hem te keren. Niet te stoppen op de skipistes, werd hij gestopt op de meer prozaïsche en minder glamoureuze snelweg, een grijze en monotone 'piste' die riekt naarreserve bittere verrassingen, zelfs voor degenen die gewend zijn aan de gekste snelheden. In 1993 zorgde een ernstig auto-ongeluk ervoor dat hij niet meer kon deelnemen aan races en zich definitief kon vestigen.

Bedlegerig, inactief maar ontembaar, droomt hij ervan snel weer op de ski's te staan en een welverdiende revanche te nemen. Maar als hij in 1995 weer op de piste verschijnt, vraag je je af of twee jaar gedwongen rust zijn temperament niet onherstelbaar hebben aangetast. Gelukkig gaat hij weer winnen in Wengen en wordt hij zelfs de referentie voor het legendarische Italiaanse team vanafkomst, Italië (bijgenaamd 'Italjet', een bijnaam die alles zegt), van heilige monsters zoals Runggaldier, Vitalini en Perathoner.

Kristian Ghedina in de race

Vanaf die triomf zou hij nog negen successen boeken (waaronder een Super-G) en samen met 'Lucio' Alphand (zijn goede vriend), Franz Heinzer en Hermann Maier tot de sterkste afdalers sinds 1990 behoren; de Fransman zou later echter de Downhill Cup met een paar punten stelen van zijn getalenteerde collega uit Ampezzo.

Maar wat zijn de eigenschappen die de skiër uit Belluno zo sterk hebben gemaakt? Volgens experts is de eigenschap die hem tot kampioen heeft gemaakt 'gladheid': er zijn maar weinig mensen ter wereld die weten hoe ze wrijving op sneeuw tot een minimum moeten beperken. Dit is ook de reden waarom hij de voorkeur geeft aan zachte sneeuw en snelle bochten boven zeer schuine en ijzige pistes. Hij heeft last van slecht zicht; aan de andere kant, zonder goed te ziende fysionomie van het spoor kan het niet verwennen en strelen zoals het weet hoe.

Hijzelf bekende in dit verband:

Dit probleem met de zichtbaarheid ontstond als gevolg van het hierboven genoemde vreselijke auto-ongeluk.

Ghedina heeft bijna alle klassiekers gewonnen, maar zijn overwinningen omvatten, in het kort, toen hij in 1998 de Streif in Kitz domineerde, de afdaling bij uitstek, en het trio op de Sassolong in Val Gardena. Meerdere malen Italiaans kampioen in Free en Super-G, won hij brons op de Wereldkampioenschappen in Saalbach in 1991 in het gecombineerde onderdeel, brons op de Wereldkampioenschappen in Sestrieres in 1997 in de afdaling enzilver in de afdaling in 1996 in Sierra Nevada.

Sinds dat verre 1998 heeft Ghedina's carrière echter geen lichtend voorbeeld van geweldig racen meer gezien, in een zorgwekkende competitieve stand-by. Een blessure opgelopen in Argentinië tijdens een zomertraining hield de Ampezzo-kampioen vervolgens weg van de circuits van het wereldbekercircuit.

In 2002, na zoveel teleurstellingen, keerde Kristian Ghedina terug naar de overwinning. De Italiaan won de super-G race op de Italiaanse kampioenschappen alpineskiën in Piancavallo (Pordenone). Dit was zijn negende Italiaanse titel, zijn derde in de super-G (de andere zes won hij in de afdaling), twaalf jaar na zijn eerste, die hij won in 1990.

In het seizoen 2005/2006 was hij de oudste atleet onder de deelnemers aan de wereldkampioenschappen alpineskiën, de 16e voor hem. Voor korte tijd was hij zelfs houder van het absolute record voor de oudste atleet die op het podium van de wereldbeker stond.

Op 26 april 2006 kondigde hij aan te stoppen met skiën om zich te wijden aan autoracen, om te bewijzen dat snelheid voor hem een bijna fysiologische noodzaak is.

Als voormalig rallyrijder racete hij in het Italiaanse Superturismo-kampioenschap met het BMW-team en in de F3000 International Masters 2006 aan boord van een Lola B99/50 van Scuderia Bigazzi. Hij debuteerde ook in de Porsche Supercup met het Morellato Stars Team. In de zomer van 2011 stopte hij met racen.

In de daaropvolgende jaren werkte hij als trainer in de snelheidsskispecialiteiten: afdaling en super-G. Zijn sterleerling is de Kroatische alpineskikampioen Ivica Kostelić. In 2014 richtte Kristian Ghedina een skischool op in Cortina d'Ampezzo. In 2021 is hij ambassadeur van de Olympische Winterspelen die in Cortina worden gehouden.