Biografia - Czy komuniści jedli dzieci?

Znane zdjęcia wcale nie dodają mu otuchy. Najwyraźniej tak właśnie chciał się wydawać swoim biednym ofiarom, zwabionym w najbardziej uprzejmy i delikatny sposób. Nie tylko dlatego, że wiele z nich było niczym więcej niż biednymi, bezbronnymi dziećmi. Niestety dla nich, nie mogli sobie wyobrazić, że "dobry" dżentelmen stojący przed nimi niestety przejdzie do historii jako jeden z więcejpotwornych znanych seryjnych morderców.

Urodzony na Ukrainie 16 października 1936 r., syn chłopów, Andrei Chikatilo dorastał w małej wiosce. Wraz z wybuchem II wojny światowej jego ojciec został schwytany przez Niemców: wrócił do domu dopiero wiele lat później. Niewiele jednak wiadomo o jego dzieciństwie, a pytania, które medycyna zadaje na jego temat, wirują jak zapisy szaleńca w poszukiwaniu osobowości.tak zaburzona mogła powstać.

Jedynym oparciem jest pogłoska, że Czikatiło był nadmiernie poruszony opisem śmierci swojego brata Stepana, który został najpierw zabity, a następnie zjedzony przez głodne tłumy podczas wielkiego epizodu głodu na Ukrainie w 1930 r. Jednak żaden dokument nie był w stanie udowodnić istnienia rzekomego brata. Ta rzekoma tragedia, dla niegoWraz z tym rodzinnym koszmarem, Andrei cierpiał na dysfunkcję seksualną, która uczyniła go impotentem.

Inni jednak interpretują jego historię jako chory produkt głasnost Związek Radziecki i wynikający z tego rozpad ideałów, w które wierzył przez całe życie (Czikatiło nie gardził zaangażowaniem politycznym, będąc aktywnym członkiem partii komunistycznej), jak na przykład pokazano w niedawnym filmie opartym na nim, przerażającym "Evilenko".

Patrząc wstecz na etapy jego życia, z pewnością znajdziemy szereg niepowodzeń, które mogły podważyć jego kruchą równowagę psychiczną, ale które w świetle racjonalności nie wydają się tak poważne.

W 1954 r. Andriej Czikatiło złożył wniosek o przyjęcie na Wydział Prawa Uniwersytetu Moskiewskiego, ale nie został przyjęty. Następnie, po przeprowadzce do małego miasteczka na północ od Rostowa, znalazł pracę jako operator telefoniczny, ale jego integracja z mieszkańcami była trudna i niepewna. Jednak jego wizerunek był bez zarzutu, podobnie jak jego przestrzeganie praktyk partyjnych.

W 1963 r. poślubił Fayinę, przyjaciółkę swojej siostry Tatyany, z którą miał dwoje dzieci (w 1965 r. Ludmiłę i w 1969 r. Jurija). W 1971 r., po wielu wyrzeczeniach, Czikatiło w końcu uzyskał dyplom z literatury rosyjskiej na Wolnym Uniwersytecie Sztuki w Rostowie, dzięki czemu mógł rozpocząć bardziej satysfakcjonującą karierę nauczyciela.

Niestety jego relacje z uczniami szybko okazują się krytyczne - jest wyśmiewany przez własnych podopiecznych, nielubiany jak wielu nauczycieli, ale nic nie wskazuje na to, by za tą aż nazbyt zintegrowaną osobą krył się morderca.

Jednak ten anonimowy i nieznaczący mieszczanin, ukrywający się w szarych fałdach społeczeństwa, w którym żył, był maniakiem, który zabił ponad pięćdziesiąt dwie osoby, głównie dzieci, torturując je i okaleczając. W niektórych przypadkach zarażał swoje ofiary nawet po śmierci, z epizodami kanibalizmu.

Został skazany na śmierć i stracony w Moskwie 16 lutego 1994 roku.

Dwie instytucje psychiatryczne poprosiły o jego zwłoki do badań, oferując duże sumy pieniędzy. Niepotwierdzone plotki mówią, że jego szczątki spoczywają teraz w jakimś instytucie, gdzie zostaną poddane ocenie naukowej.