ژوندلیک • یو غلط لارښود

بینیټو موسولیني د 1883 کال د جولای په 29 د فورلي په ولایت کې د دویا دی پریډاپیو په ښار کې د لومړني ښوونځي ښوونکي روزا مالټوني او الیسساندرو موسولیني، یو تورسر ته زیږیدلی و. په لومړي سر کې یې د فاینزا (۱۸۹۲-'۹۳) د سیلزیانو په کالج کې زده کړې وکړې، بیا یې د Forlimpopoli په Carducci کالج کې د ابتدايي ښوونکي ډیپلوم هم ترلاسه کړ.

د خپل پلار لخوا هڅول شوی، چې یو ستونزمن او د مذهبي سوسیالیست ضد ضد مدافع و، هغه خپل سیاسي کیریر په سمه توګه د ایټالیا سوسیالیست ګوند (PSI) سره یوځای کولو سره پیل کړ. یو لنډ وخت وروسته هغه په ​​​​ریښتینې جرات کې ودریږي. په حقیقت کې د پوځي خدمت څخه د تیښتې لپاره، هغه سویس ته وتښتید، چیرې چې هغه د نورو شیانو په منځ کې د مارکسیستي نظریاتو سره د پام وړ انقلابي پلویانو سره لیدل کیږي. په 1904 کې ایټالیا ته راستون شو وروسته له دې چې د بار بار او مبالغه شوي ملېشې ضد او مذهبي ضد فعالیت له امله له کنټون څخه ویستل شو، هغه د بیوروکراټیکې تېروتنې له امله د مسودې د ځنډولو له جریمې څخه وتښتید، چې بیا یې په ویرونا کې میشته د Bersaglieri په قطعاتو کې خپل نظامي خدمت بشپړ کړ. . د لنډ وخت لپاره هغه په ​​تولمزو او اونګلیا (1908) کې د تدریس لپاره هم وخت وموند، چیرې چې د نورو شیانو تر څنګ، هغه په ​​فعاله توګه د سوسیالیستي دورې "لا لیما" سره همکاري وکړه. له هغې وروسته، بیرته ډویا ته. په هرصورت، سیاسي فعالیت په دوامداره توګه دوام لري. د نورو شیانو په منځ کې، هغه د دولسو ورځو لپاره په بند محکوم شود کارګرانو د اعتصاب ملاتړ وکړ. هغه بیا په ټرینټو (1909) کې د کار د خونې د منشي په توګه دنده ترسره کړه او یوه بله ورځپاڼه یې لارښوونه وکړه: "L'avventura del Lavoratore". هغه ډیر ژر د معتدل او کاتولیک حلقو سره نښتې کوي او د شپږو میاشتو جنون تبلیغاتي فعالیتونو وروسته، هغه د ټرینټینو سوسیالیستانو د خوځنده لاریونونو په منځ کې له ورځپاڼې څخه ایستل شوی، چې په ټوله ایټالوي کیڼ اړخ کې پراخ غږ راپورته کوي. هغه بیرته فورلي ته راستون کیږي چیرې چې هغه د خپل پلار د نوي ملګري لور راچیل ګیډي سره یوځای کیږي، پرته له واده کولو، مدني یا مذهبي. په ګډه دوی پنځه ماشومان درلودل: ایدا په 1910 کې، ویټوریو په 1925 کې، برونو په 1918 کې، رومانو په 1927 کې او انا ماریا په 1929 کې. په 1915 کې مدني واده ولمانځل شو پداسې حال کې چې په 1925 کې مذهبي. په ورته وخت کې، د فورلي سوسیالیست مشرتابه هغه ته د اونیزې "لوټا دی کلاس" لارښود وړاندیز کوي او هغه یې منشي ټاکي. د 1910 کال د اکتوبر په میاشت کې په میلان کې د سوسیالیستي کانګرس په پای کې، چې لا هم د اصلاح غوښتونکو په واک کې و، موسولیني پالن لري چې اعظمي اقلیت مات کړي، حتی د ګوند د ویشلو په خطر کې، د فورلي سوسیالیست فدراسیون د PSI څخه د وتلو لامل شو، مګر هیڅوک نور هغه په ​​نوښت کې تعقیبوي. کله چې په لیبیا کې جګړه راځي، موسولیني د ګوند د مثالي او سیاسي تجدید لپاره د غوره سړي په توګه ښکاري. د امیلیا کانګریس مخکښریګیو ایمیلیا او د ورځپاڼو لارښوونه یې په غاړه واخیسته "Avanti!" د 1912 په پای کې، هغه د ایټالوي ټولنې د نا رضایتۍ اصلي محرک شو، چې د اقتصادي او مثالي بحرانونو له امله راوتلی و.

د لومړۍ نړیوالې جګړې پیل موسولیني د ګوند په څیر په ورته لیکه کې موندلی، یعنې بې طرفي. په هرصورت، د څو میاشتو په اوږدو کې، راتلونکي ډیوس دا باور ته وده ورکړه چې د جګړې مخالفت به د PSI یو باثباته او حاشیه رول ته راښکته کړي، پداسې حال کې چې د هغه په ​​​​نظر، دا به مناسبه وه چې د دې فرصت څخه ګټه پورته کړي. خلک د انقلابي تجدید په لاره روان دي. له همدې امله هغه د ۱۹۱۴ کال د اکټوبر په ۲۰ مه د خپلې یوې مقالې له خپرېدو دوه ورځې وروسته چې بدل شوی پروګرام یې په ګوته کړی و، د سوسیالیست ورځپاڼې له لوري استعفا وکړه.

له اونتي څخه د وتلو وروسته! هغه پریکړه وکړه چې خپله ورځپاڼه پیل کړي. د نومبر په لومړیو کې هغه د "Il Popolo d'Italia" بنسټ کیښود، یو الټرا ملتپاله پاڼه او په بنسټیز ډول د انټینټ تر څنګ د مداخلې پوستونو سره سمون لري. خلک، د حساس پلور بوم لخوا قضاوت کوي، د هغه سره دي. د دې موقفونو په تعقیب، هغه هم د ګوند څخه وشړل شو (دا د نومبر 24-25، 1914) او وسلې ته یې وغوښتل (اګسټ 1915). د تمرین په جریان کې د سخت ټپي کیدو وروسته، هغه کولی شي بیرته د خپلې ورځپاڼې مشري وکړي، له کوم ځایه چې هغه وروستی څو کالمونه ماتوي.د زوړ سوسیالیستي میټرکس سره اړیکه، د تولید کونکي - سرمایه دارۍ ټولنې پلي کولو وړاندیز کوي چې د ټولو طبقو اقتصادي اړتیاوې پوره کړي.

هغه نه څرګندې شوې اړتیاوې چې د ایټالوي ټولنې له لارې تیریږي موسولیني پوهیږي چې څنګه یې په هوښیارۍ سره راټول کړي او د دې بنسټ سره لومړۍ هڅه ترسره کیږي چې د 1919 کال د مارچ په 23 نیټه په میلان کې د پیزا سان په ښار کې د موسولیني لخوا د وینا سره ترسره شوه. سیپولکرو، د "Fasci di Combattimento" د بنسټپالو کیڼ اړخو نظریاتو او سخت ملتپالنې د مخلوط پر بنسټ. نوښت په پیل کې ډیر بریالی نه و. په هرصورت، لکه څنګه چې د ایټالیا وضعیت خراب شو او فاشیزم د یو منظم ځواک په توګه د اتحادیې ضد او د سوسیالیزم ضد فعالیت سره مشخص شو، موسولیني د کرنې او صنعتي سکتورونو او د منځنۍ طبقې څخه مخ په زیاتیدونکي ملاتړ او د خوښې نظرونه ترلاسه کړل. د "روم په لور مارچ" (د اکتوبر 28، 1922) د موسولیني لپاره د نوي حکومت د جوړولو لپاره دروازې پرانستلې، د یوې پراخې ایتلافي کابینې جوړول چې ډیری تمه شوي "نورمال کولو" ته یې امید ورکړ. د ۱۹۲۴ کال په ټولټاکنو کې په بریا سره قدرت نور هم پیاوړی شو، وروسته موسولیني د سوسیالیست مرستیال جیاکومو ماتیوتي (د ۱۹۲۴ کال د جون په ۱۰) د وژلو له امله له یوې سترې ستونزې سره مخ شو، چې لومړی لوی فاشیست وژنه (که څه هم معاصر تاریخپوهانو یې مشري نه وه کړې. مستقیم تهد موسولیني خپله خوښه).

مخالف غبرګون په راتلو کې اوږد نه و. د 1925 په پای کې دا د ډیری بریدونو هدف و چې د سوسیالیستانو لخوا لاسلیک شو (لومړی یې د تیتو زینبوني لخوا و)، فری میسنز، انارکیستانو او داسې نور (حتی یوازینۍ ایرلنډۍ ښځه). حقیقت دا دی چې د یو څرګند دیکتاتور رژیم د تایید سره سره، موسولیني اداره کوي چې ساتنه وکړي او په ځینو شیبو کې د زیاتوالي لپاره، د هغه شهرت په مهارت سره د ځینو عامو خلکو د نوښتونو څخه ګټه پورته کوي لکه د تش په نامه د زاړه ستونزې حل کول. د رومن پوښتنه"، د لیټران تړونونو له لارې درک کول (د فبروري 11، 1929، د واتیکان په استازیتوب د کارډینل پیټرو ګاسپري، د بهرنیو چارو وزیر لخوا لاسلیک شو) د ایټالیا د دولت او کلیسا ترمنځ پخلاینه.

په دې توګه یو پرله پسې پروپاګند د دیکتاتور د ځانګړتیاوو لوړولو لپاره پیل کوي، چې وخت په وخت د یو "هوښیار" یا "ډیوک عالي" په توګه انځور شوي، د مطلقیت رژیمونو د شخصیت په لوړولو کې.

د وخت په تیریدو سره، تاریخ به په ډراماتیک ډول د واقعیت سره موافق وي. پیښې یو مشر ښیي چې د قوي پریکړې کولو توان نلري، د اوږدې مودې ستراتیژۍ څخه چې د احتمالي پیښو سره تړاو نلري. په بهرنۍ پالیسۍ کې، د محتاط امپریالیستي ریالیزم او رومي ادبیاتو په غیر معمولي ترکیب کې د ملت د وقار د نوي کولو او پیاوړتیا په هدف،هغه د اوږدې مودې لپاره یو ناڅرګند او ویرونکی چلند ساتي.

په ۱۹۲۳ کال کې د ایټالوي پوځیانو له خوا د کورفو تر نیواک وروسته، او له نازي جرمني سره د اتریش د الحاق پر وړاندې پرېکنده دریځ، موسولیني د ایتوپیا د فتحې لپاره ځان ورساوه: د ۱۹۳۵ کال د اکټوبر په ۳مه ایټالوي پوځیان له پولې تېر شول. د ابیسینیا سره او د می په 9 1936 ډوس د جګړې پای او د ایتوپیا د ایټالیا امپراتورۍ زیږون اعلان کړ. فتح که له یوې خوا هغه په ​​خپل وطن کې د شهرت لوړ مقام ته رسوي، خو له بلې خوا یې د انګلستان، فرانسې او د ملتونو د ټولنې له خوا ناخوښي راپاروي او د هټلر له آلمان سره یو پرمختللی خو وژونکي اړیکي ته اړوي. کوم چې په 1939 کې، هغه د تش په نامه "د فولادو تړون" لاسلیک کړ، یو تړون چې په رسمي توګه یې هغه د بدنام رژیم سره تړلی و.

د ۱۹۴۰ کال د جون په ۱۰ مه، که څه هم له پوځي پلوه چمتو نه و، خو د چټکې او اسانه بریا په فکر کې یې د عملیاتي ځواکونو د سترې قوماندې په اخیستو سره د جګړې د پیلولو پریکړه وکړه. له بده مرغه د هغه لپاره (او د ایټالیا لپاره!)، برخلیک د موسولیني او فاشیزم لپاره منفي او ډراماتیک و. په سیسلي باندې د انګلیس - امریکایی یرغل وروسته او د هټلر سره د هغه وروستۍ خبرې (د جولای 19، 1943) هغه د لوی شورا لخوا رد شو (د جولای 24) او د پاچا ویټوریو ایمانویل III (د جولای په 25) لخوا ونیول شو. پونزا ته لیږدول شوی، بیا لا میډالینا ته او په پای کې د 12 په ګران ساسو کې کیمپو امپراتور تهد سپتمبر په میاشت کې د آلمان د پارټروپرانو لخوا خوشې کیږي او لومړی ویانا او بیا آلمان ته وړل کیږي، چیرته چې هغه د فاشیست جمهوري غوښتونکي ګوند د بیا جوړولو اعلان کوي. د موسولیني د خوشې کولو امر پخپله هټلر شوی دی، چې د هغه د اعدام دنده د اتریش اوتو سکورزیني ته سپاري، چې وروسته د متحدینو لخوا د هغه د وړتیا او د هغه د زړورتیا له امله "په اروپا کې ترټولو خطرناک سړی" اعلان شو. موسولیني د ښکاره ستړیا له دورې تېر شو، هغه اوس د هټلر په "کارکونکي" کې و. هغه په ​​سالو کې میشته دی، د نوي ایټالیا ټولنیز جمهوریت (RSI) څوکۍ. په زیاتیدونکې توګه جلا شوی او د اعتبار نشتوالی، کله چې د آلمان وروستي واحدونه مات شول، هغه د C.L.N.A.I (Comitato di Liberazione Nazionale Alta Italia) مشرانو ته د واک سپارلو وړاندیز وکړ، چې رد شو. د آلماني سرتیري په څیر، هغه هڅه کوي چې د خپل ملګري کلریټا پیتاسي سره د والټیلینا په لور وتښتي. هغه په ​​ډونګو کې د ګوندونو لخوا وپیژندل شو، وروسته بیا د اپریل په 28 د 1945 په جیولینو دی میزیګرا (کومو) کې ونیول شو او اعدام شو.