Biografija • Poplava romana

Georges Simenon rođen je u Liègeu (Belgija) 13. februara 1903. Njegov otac je računovođa Désiré Simenon, dok mu je majka Henriette Brüll, belgijska domaćica srednja klasa. Georges je kao dijete imao brojne zdravstvene probleme, što je izazvalo brojne tenzije između porodice Simenon i porodice Brülls. Odnos između djeteta i majke nije baš jednostavan.

U mladosti je pohađao škole koje su vodili jezuiti, s odličnim akademskim uspjehom. Međutim, ubrzo shvaća da se ne osjeća ugodno u tako krutom okruženju i s bezbrojnim diktatima koje nameće katolički jezuitski red.

Georges se zbog toga pobunio protiv ograničenja koje je nametnuo vjerski institut i tokom godina se odvojio od katoličke vjere, ne odlazeći više ni u njene bogomolje. Uprkos tome, nastavlja da voli klasične studije, a posebno se posvećuje čitanju važnih književnih dela klasičnih autora kao što su Conrad, Dickens, Dumas, Stendhal, Stevenson i Balzac.

U periodu između 1919. i 1922. radio je kao reporter za La Gazette de Liège, potpisujući svoje članke pseudonimom Georges Sim. Tokom ovih godina sarađivao je i sa drugim časopisima i započeo svoju karijeru kao pisac kao veoma mlad. Tokom ovog perioda,otac Désiré, zbog kojeg je napustio Belgiju da bi se preselio u Francusku, u Pariz.

U Francuskoj, zahvaljujući svom izvrsnom literarnom umijeću, sarađuje s brojnim časopisima; za njih piše mnoge nedeljne priče. Od 1923. do 1926. napisao je brojne priče koje su bile vrlo uspješne među tadašnjim čitaocima. Od druge polovine 1920-ih do prve polovine 1930-ih napisao je mnoge komercijalne romane koje su objavljivale važne izdavačke kuće kao što su Tallandier, Ferenczi, Fatard.

U ovim godinama uspio je napisati čak sto sedamdeset romana koji spadaju u žanr komercijalne naracije; svi ovi tekstovi su potpisani raznim pseudonimima, uključujući gorepomenute Georges Sim, Georges Martin-Georges, Jean du Perry, Christian Brulls i Gom Gut.

Godine 1928. napravio je fascinantno putovanje na barži Ginette i na kateru Ostrogoth, dva važna plovna kanala u Francuskoj. Crpeći inspiraciju iz ovog putovanja, uspeva da napravi niz zanimljivih reportaža. Sledeće godine počinje da sarađuje sa časopisom Il Detektiv, za koji je pisao razne novele, u kojima je prvi put predstavljen jedan od njegovih najpoznatijih književnih likova, komesar Megre.

Veliki književni uspjeh Simenonovih romana privlači interesovanje velikih reditelja kao što su Jean Tarride i Jean Renoir koji, crpeći inspiraciju iz njih, producirajudva filma: "Žuti pas" i "Misterija raskršća". Ovako pisac pristupa svijetu filma.

1930-ih, sa svojom prvom suprugom Régine Renchon, mnogo je putovao, a pred kraj decenije par je dobio sina Marca.

Godine 1940. nastanio se sa svojom porodicom u Fontenay-le-Comte, u regiji Vendée. Ove godine počinje i Drugi svjetski rat tokom kojeg na sve načine pokušava pomoći belgijskim izbjeglicama. U ovom periodu počinje intenzivna prepiska sa poznatim francuskim piscem Andréom Gideom.

Ubrzo se, zbog pogrešnih medicinskih nalaza, uvjerava da njegovo zdravstveno stanje nije dobro i da mu je ostalo još samo nekoliko godina života. Ovom prilikom napisao je svoju autobiografiju u djelu pod nazivom "Pedigree", posvećenom sinu Marku. Nakon rata u Francuskoj optužen je za kolaboraciju, pa odlučuje da se preseli u Sjedinjene Države. Tokom ovih godina izgubio je jednog od svoje braće, Kristijana, koji je poginuo u bici kod Indokine. Ukratko, optužbe protiv njega su odbačene, jer izbjegava saradnju sa nacističkim snagama.

U Sjedinjenim Državama, prvo je boravio u američkoj državi Teksas, a zatim u Connecticutu. Tokom boravka u Americi upoznao je Denise Ouimet, koja mu je ubrzo postala druga supruga. Iz njihove ljubavi se rađaju trojedjeca: John, Marie-Jo i Pierre. Tokom 1950-ih Simenon je odlučio napustiti Sjedinjene Države kako bi se vratio u Evropu, prvo je ostao na francuskoj rivijeri, a zatim se preselio u Epalinges, Švicarska.

Godine 1960. predsjedavao je žirijem Filmskog festivala u Cannesu i sklopio veliko prijateljstvo s talijanskim redateljem Federicom Fellinijem. Nekoliko godina kasnije razveo se od svoje druge supruge, a 1972. snimio je svoj posljednji čuveni roman: "Maigret i gospodin Charles", u kojem prepričava istragu koju je vodio komesar Maigret o nestanku notara Gerarda Levesquea. Tokom istrage Maigret otkriva da muškarac obično napušta svoju ženu na kratko, jer je njihova veza godinama u krizi. Supruga izvještava povjerenika da se njen muž uvijek vraćao kući, ali je ovom prilikom već mjesec dana nestao. Istraga se nastavlja i komesar otkriva da je Nathalie bila i žena koja je u prošlosti zabavljala mušterije u noćnim klubovima, predstavljajući se pod pseudonimom Trika. Nakon što se udala za Gerarda, pokušava spasiti svoj brak, ali bezuspješno, jer njen muž nastavlja svoje eskapade i postaje čest posjetitelj noćnih klubova, zabavljajući se sa ženama koje tamo rade. Kako bi podnijela muževljevu nevjeru, Nathalie puno pije. Onda čovekov lešpronađen je u poodmakloj fazi raspadanja i Maigret sumnja da je njegova žena ubila Gerarda. Nakon što je počinila još jedan zločin, žena konačno priznaje da je počinila ubistvo.

Po završetku svog najnovijeg romana, pisac odlučuje da svoja razmišljanja snimi na magnetne trake, čime počinje da se posvećuje stvaranju diktata. Godine 1978. tragični događaj poremeti njegov život: njegova ćerka Marie-Jo izvrši samoubistvo; dvije godine kasnije, Simenon odlučuje da napiše novi autobiografski roman "Intimne uspomene", posvećen svojoj preminuloj kćeri.

Georges Simenon umro je 4. septembra 1989. u Lozani od tumora na mozgu, nakon što je napisao više od pet stotina romana, sedamdeset pet istraživanja komesara Maigreta i dvadeset osam kratkih priča.