Βιογραφία - Ένα ποτάμι μυθιστορημάτων

Ο Georges Simenon γεννήθηκε στη Λιέγη (Βέλγιο) στις 13 Φεβρουαρίου 1903. Πατέρας του είναι ο λογιστής Désiré Simenon, ενώ η μητέρα του είναι η Henriette Brüll, μια μεσοαστή βελγίδα νοικοκυρά. Από παιδί, ο Georges αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα υγείας, τα οποία προκαλούν μεγάλη ένταση μεταξύ των οικογενειών Simenon και Brüll. Η σχέση του παιδιού με τη μητέρα του δεν είναι πολύ εύκολη.

Κατά τη διάρκεια της νεότητάς του, φοίτησε σε σχολεία που διοικούνταν από Ιησουίτες και είχε άριστες ακαδημαϊκές επιδόσεις. Ωστόσο, σύντομα συνειδητοποίησε ότι δεν αισθανόταν άνετα σε ένα τόσο άκαμπτο περιβάλλον με αμέτρητες υπαγορεύσεις που επέβαλε το καθολικό τάγμα των Ιησουιτών.

Στη συνέχεια ο Ζωρζ επαναστάτησε ενάντια στους περιορισμούς που του επέβαλε το θρησκευτικό ίδρυμα και καθώς περνούσαν τα χρόνια, αποστασιοποιήθηκε από την καθολική θρησκεία, χωρίς καν να πηγαίνει πλέον στους τόπους λατρείας της. Παρόλα αυτά, συνέχισε να αγαπά τις κλασικές σπουδές και αφοσιώθηκε ιδιαίτερα στην ανάγνωση σημαντικών λογοτεχνικών έργων κλασικών συγγραφέων, όπως ο Κόνραντ, ο Ντίκενς, ο Δουμάς, ο Σταντάλ, ο Στίβενσον και ο Μπαλζάκ.

Μεταξύ 1919 και 1922, εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα La Gazette de Liège, υπογράφοντας τα άρθρα του με το ψευδώνυμο Georges Sim. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, συνεργάστηκε επίσης με άλλα περιοδικά και ξεκίνησε την καριέρα του ως συγγραφέας σε πολύ νεαρή ηλικία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο πατέρας του Désiré πέθανε, οπότε εγκατέλειψε το Βέλγιο και μετακόμισε στη Γαλλία, στο Παρίσι.

Στη Γαλλία, χάρη στις άριστες λογοτεχνικές του ικανότητες, συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά- για αυτά έγραψε πολλά εβδομαδιαία διηγήματα. Από το 1923 έως το 1926 έγραψε πολυάριθμα διηγήματα που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στους αναγνώστες της εποχής. Από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1920 έως το πρώτο μισό της δεκαετίας του 1930 έγραψε πολλά εμπορικά μυθιστορήματα που εκδόθηκαν από μεγάλους εκδοτικούς οίκους, όπως οTallandier, Ferenczi, Fatard.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, κατάφερε να δημιουργήσει όχι λιγότερα από εκατόν εβδομήντα μυθιστορήματα του είδους της εμπορικής μυθοπλασίας- τα κείμενα αυτά υπογράφονται όλα με διάφορα ψευδώνυμα, όπως τα προαναφερθέντα Georges Sim, Geroges Martin-Georges, Jean du Perry, Christian Brulls και Gom Gut.

Το 1928, πραγματοποίησε ένα συναρπαστικό ταξίδι με τη φορτηγίδα Ginette και τον κόφτη Ostrogoth, δύο σημαντικά πλωτά κανάλια της Γαλλίας. Αντλώντας έμπνευση από αυτό το ταξίδι, κατάφερε να δημιουργήσει μια σειρά από ενδιαφέροντα ρεπορτάζ. Την επόμενη χρονιά, άρχισε να συνεργάζεται με το περιοδικό "Il Détective", για το οποίο έγραψε αρκετά μυθιστορήματα, στα οποία ένα από τα πιο διάσημα τουλογοτεχνικοί χαρακτήρες, ο επίτροπος Maigret.

Η μεγάλη λογοτεχνική επιτυχία των μυθιστορημάτων του Σιμενόν προσέλκυσε το ενδιαφέρον σπουδαίων σκηνοθετών όπως ο Ζαν Ταρρίντ και ο Ζαν Ρενουάρ, οι οποίοι πήραν το παράδειγμα από αυτά και δημιούργησαν δύο ταινίες: "Ο κίτρινος σκύλος" και "Το μυστήριο του σταυροδρομίου". Έτσι ο συγγραφέας προσέγγισε τον κόσμο του κινηματογράφου.

Τη δεκαετία του 1930, ταξίδεψε εκτενώς με την πρώτη του σύζυγο Régine Renchon και στο τέλος της δεκαετίας το ζευγάρι απέκτησε έναν γιο, τον Marc.

Το 1940, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Fontenay-le-Comte, στην περιοχή Vendée. Το έτος αυτό σηματοδότησε επίσης την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τη διάρκεια του οποίου προσπάθησε να βοηθήσει με κάθε τρόπο τους Βέλγους πρόσφυγες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, άρχισε επίσης μια πυκνή αλληλογραφία με τον διάσημο Γάλλο συγγραφέα André Gide.

Σύντομα, λόγω λανθασμένων ιατρικών γνωματεύσεων, πείθεται ότι η κατάσταση της υγείας του δεν είναι καλή και ότι του απομένουν μόνο λίγα χρόνια ζωής. Με την ευκαιρία αυτή, γράφει την αυτοβιογραφία του στο έργο με τίτλο "Pedigree", το οποίο αφιερώνει στον γιο του Marc. Μετά το τέλος του πολέμου στη Γαλλία, κατηγορείται για δωσιλογισμό, οπότε αποφασίζει να μετακομίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, χάνει έναν από τουςαδελφός του, Christian, ο οποίος πέθανε στη μάχη της Ινδοκίνας. Εν ολίγοις, οι κατηγορίες εναντίον του αποσύρθηκαν, καθώς απέφυγε να συνεργαστεί με τις ναζιστικές δυνάμεις.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, έμεινε αρχικά στην αμερικανική πολιτεία του Τέξας και στη συνέχεια στο Κονέκτικατ. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αμερική, γνώρισε την Ντενίς Ουιμέτ, η οποία σύντομα έγινε η δεύτερη σύζυγός του. Από τον έρωτά τους γεννήθηκαν τρία παιδιά: ο Τζον, η Μαρί-Ζο και ο Πιερ. Τη δεκαετία του 1950, ο Σιμενόν αποφάσισε να εγκαταλείψει τις Ηνωμένες Πολιτείες και να επιστρέψει στην Ευρώπη, μένοντας αρχικά στη γαλλική Ριβιέρα και στη συνέχειανα μετακομίσει στο Epalinges της Ελβετίας.

Το 1960, προήδρευσε της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και απέκτησε στενή φιλία με τον Ιταλό σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι. Λίγα χρόνια αργότερα, χώρισε από τη δεύτερη σύζυγό του και το 1972, έγραψε το τελευταίο του διάσημο μυθιστόρημα: "Ο Μαιγκρέ και ο κύριος Τσαρλς", στο οποίο αφηγείται την έρευνα που διεξάγει ο επιθεωρητής Μαιγκρέ για την εξαφάνιση του συμβολαιογράφου Ζεράρ Λεβέσκ. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, ο Μαιγκρέανακαλύπτει ότι ο άντρας συνηθίζει να εγκαταλείπει τη γυναίκα του για μικρά χρονικά διαστήματα, καθώς ο έρωτάς τους είναι στα τάρταρα εδώ και χρόνια. Η σύζυγος αναφέρει στον επίτροπο ότι ο σύζυγός της επέστρεφε πάντα στο σπίτι, αλλά σε αυτή την περίπτωση αγνοείται εδώ και ένα μήνα. Η έρευνα συνεχίζεται και ο επίτροπος ανακαλύπτει ότι η Ναταλί ήταν και στο παρελθόν γυναίκα, διασκεδάζοντας πελάτες σε κλαμπΜόλις παντρεύεται τον Ζεράρ, προσπαθεί να σώσει το γάμο της, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, καθώς ο σύζυγός της συνεχίζει τις περιπέτειές του και γίνεται συχνός επισκέπτης σε νυχτερινά κέντρα, διασκεδάζοντας τις γυναίκες που εργάζονται εκεί. Για να ανεχτεί την απιστία του συζύγου της, η Ναταλί πίνει πολύ. Στη συνέχεια, το πτώμα του άνδραβρίσκεται σε προχωρημένη αποσύνθεση και ο Maigret υποψιάζεται ότι η γυναίκα του ήταν αυτή που σκότωσε τον Gerard. Αφού διαπράξει ένα ακόμη έγκλημα, η γυναίκα τελικά ομολογεί ότι διέπραξε η ίδια το φόνο.

Μετά την ολοκλήρωση του τελευταίου του μυθιστορήματος, ο συγγραφέας αποφάσισε να καταγράψει τις σκέψεις του σε μαγνητικές ταινίες και άρχισε να υπαγορεύει. Το 1978, ένα τραγικό γεγονός έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή του: η κόρη του Marie-Jo αυτοκτόνησε. Δύο χρόνια αργότερα, ο Σιμενόν αποφάσισε να γράψει ένα νέο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, τα "Ενδοσυντροφικά απομνημονεύματα", αφιερωμένο στην αποθανόντα κόρη του.

Ο Georges Simenon πέθανε στις 4 Σεπτεμβρίου 1989 στη Λωζάνη από όγκο στον εγκέφαλο, έχοντας γράψει περισσότερα από πεντακόσια μυθιστορήματα, εβδομήντα πέντε έρευνες του επιθεωρητή Maigret και είκοσι οκτώ διηγήματα.