Βιογραφία - Περιπέτεια και ελπίδα

Ο Αμπρότζιο Φογκάρ γεννήθηκε στο Μιλάνο στις 13 Αυγούστου 1941. Από πολύ μικρός, καλλιέργησε το πάθος για την περιπέτεια. Σε ηλικία μόλις δεκαοκτώ ετών διέσχισε δύο φορές τις Άλπεις με σκι. Αργότερα, αφιερώθηκε στην αεροπλοΐα: στο 56ο άλμα του με αλεξίπτωτο, υπέστη ένα σοβαρό ατύχημα, αλλά σώθηκε από μεγάλη τύχη. Ο φόβος και ο τρόμος δεν τον σταμάτησαν και απέκτησε την άδεια πιλότου για μικράακροβατικά αεροσκάφη.

Στη συνέχεια ανέπτυξε μεγάλη αγάπη για τη θάλασσα. Το 1972 διέσχισε μόνος του τον Βόρειο Ατλαντικό σε μεγάλο μέρος του χωρίς τη χρήση πηδαλίου. Τον Ιανουάριο του 1973 έλαβε μέρος στη ρεγκάτα Κέιπ Τάουν - Ρίο ντε Τζανέιρο.

Από την 1η Νοεμβρίου 1973 έως τις 7 Δεκεμβρίου 1974 έκανε σόλο τον γύρο του κόσμου, πλέοντας από την Ανατολή προς τη Δύση κόντρα στα ρεύματα και την κατεύθυνση των ανέμων. Ήταν το 1978 όταν το "Surprise", το σκάφος του, σε μια προσπάθεια να κάνει τον γύρο της Ανταρκτικής βυθίστηκε από μια όρκα και ναυάγησε στα νησιά Φόκλαντ. Άρχισε να παρασύρεται σε μια σχεδία που θα διαρκούσε 74 ημέρες με τον φίλο τουΕνώ ο Fogar θα διασωθεί από μια τυχαία σύμπτωση, ο φίλος του θα χάσει τη ζωή του.

Αφού πέρασε δύο έντονους και απαιτητικούς μήνες στην Αλάσκα μαθαίνοντας πώς να οδηγεί έλκηθρα, ο Fogar μετακινείται στα Ιμαλάια και στη συνέχεια στη Γροιλανδία: στόχος του είναι να προετοιμάσει ένα μοναχικό ταξίδι, με τα πόδια, προς το Βόρειο Πόλο. Η μόνη του συντροφιά θα είναι ο πιστός του σκύλος Armaduk.

Μετά από αυτά τα κατορθώματα, ο Fogar βρέθηκε στην τηλεόραση με το πρόγραμμα "Jonathan: διάσταση περιπέτειας": για επτά χρόνια ο Fogar ταξίδευε στον κόσμο με τον θίασό του, τραβώντας εικόνες σπάνιας ομορφιάς και συχνά σε εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες.

Ο Fogar δεν θα μπορούσε να μην προσελκύεται από την έλξη και τη γοητεία της ερήμου: οι περιπέτειές του περιελάμβαναν τη συμμετοχή του σε τρεις εκδόσεις του Παρίσι-Ντακάρ καθώς και σε τρία Ράλι Φαραώ. Ήταν στις 12 Σεπτεμβρίου 1992 όταν, κατά τη διάρκεια της επιδρομής Παρίσι-Μόσχα-Πεκίνο, το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ανατράπηκε και ο Ambrogio Fogar βρέθηκε με σπασμένο δεύτερο αυχενικό σπόνδυλο και κομμένο νωτιαίο μυελό.Το ατύχημα του προκαλεί απόλυτη και μόνιμη ακινησία, με σοβαρή επακόλουθη βλάβη την αδυναμία του να αναπνεύσει ανεξάρτητα.

Από εκείνη την ημέρα, για τον Ambrogio Fogar, η αντίσταση ήταν το δυσκολότερο έργο της ζωής του.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Fogar διορίστηκε commendatore της Ιταλικής Δημοκρατίας και έλαβε το Χρυσό Μετάλλιο Ναυτικής Ανδρείας.

Το καλοκαίρι του 1997, ολοκλήρωσε μια περιοδεία στην Ιταλία με ιστιοφόρο σε αναπηρικό καροτσάκι με κλίση. Η περιοδεία αυτή, που βαφτίστηκε "Επιχείρηση Ελπίδα" στα λιμάνια όπου σταμάτησε, προώθησε μια εκστρατεία για την ευαισθητοποίηση των ατόμων με αναπηρία που προορίζονται να ζουν σε αναπηρικά καροτσάκια.

Ο Ambrogio Fogar έχει γράψει πολλά βιβλία, δύο από τα οποία, "Il mio Atlantico" και "La zattera", κέρδισαν το βραβείο Bancarella Sport Prize. Άλλοι τίτλοι περιλαμβάνουν τα "Quattrocento giorni intorno al mondo", "Il Triangolo delle Bermude", "Messaggi in bottiglia", "L'ultima leggenda", "Verso il Polo con Armaduk", "Sulle tracce di Marco Polo" και "Solo - La forza di vivere".

Μερικά από τα δικά του λόγια (από το βιβλίο "Solo - La forza di vivere") αρκούν για να κατανοήσουμε τις ανθρώπινες αξίες που εκπροσωπούσε ο Fogar και που ήθελε να μεταδώσει:

" Προσπάθησα να βάλω ολόκληρο τον εαυτό μου σε αυτές τις σελίδες. Ειδικά αφού έχω πληγωθεί τόσο σοβαρά από τη μοίρα. Ωστόσο, έχω ακόμα ένα κομμάτι ζωής. Είναι παράξενο να ανακαλύπτεις την ένταση που έχει ο άνθρωπος απέναντι στη θέληση να ζήσει: αρκεί μια φυσαλίδα αέρα κλεμμένη από μια ιδανική σπηλιά, βυθισμένη στη θάλασσα, για να δώσει τη δύναμη να συνεχίσεις αυτόν τον αγώνα που βασίζεται σε ένα μόνο όνομα: Ελπίδα. Εδώ,αν, διαβάζοντας αυτές τις σελίδες, κάποιος νιώσει την ανανεωμένη επιθυμία να ελπίζει, θα έχω εκπληρώσει τη δέσμευσή μου και θα έχει εκπληρωθεί άλλη μια στιγμή αυτής της τόσο συναρπαστικής, τόσο ταραγμένης και τόσο τιμωρημένης ζωής. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: αν και οι λειτουργίες μου δεν είναι πλέον αυτές που ήταν κάποτε, είμαι περήφανος να λέω ότι είμαι ακόμα ένας άνθρωπος ."

Ο Ambrogio Fogar θεωρήθηκε ένα ανθρώπινο θαύμα, αλλά και ένα σύμβολο και παράδειγμα προς μίμηση: ένας επιζών που μπορεί να δώσει ελπίδα σε αυτούς τους δύο χιλιάδες άτυχους ανθρώπους στην Ιταλία που πέφτουν θύματα κακώσεων του νωτιαίου μυελού κάθε χρόνο- η κλινική του περίπτωση δείχνει πώς μπορεί κανείς να ζήσει με μια πολύ σοβαρή αναπηρία.

" Είναι η δύναμη της ζωής που σας διδάσκει να μην τα παρατάτε ποτέ. - λέει - ακόμα και όταν είσαι στα πρόθυρα να πεις όχι πια. Υπάρχουν πράγματα που επιλέγεις και άλλα που υπομένεις. Στον ωκεανό ήμουν αυτός που επέλεξε και η μοναξιά έγινε σύντροφος. Σε αυτό το κρεβάτι αναγκάζομαι να υπομένω, αλλά έχω μάθει να διαχειρίζομαι τα συναισθήματά μου και δεν αφήνω πια τον εαυτό μου να συνθλίβεται από τις αναμνήσεις. Δεν το βάζω κάτω, δεν θέλω να χάσω ".

Από το κρεβάτι του, ο Ambrogio Fogar βοήθησε να συγκεντρωθούν χρήματα για την ένωση myelolesi, ήταν μάρτυρας της Greenpeace κατά της φαλαινοθηρίας, απάντησε σε επιστολές φίλων και συνεργάστηκε με τις εφημερίδες "La Gazzetta dello Sport" και "No Limits world".

Τα καλά νέα έφταναν από την επιστήμη. Τα βλαστοκύτταρα δίνουν μερικές πιθανότητες: δοκιμάζονται για την σκλήρυνση κατά πλάκας, στη συνέχεια ίσως για τις κακώσεις του νωτιαίου μυελού. Την ίδια στιγμή που κυκλοφόρησε το τελευταίο του βιβλίο "Contro vento - La mia avventura più grande" (Κόντρα στον άνεμο - Η μεγαλύτερη περιπέτειά μου), τον Ιούνιο του 2005 έφτασε η είδηση ότι ο Αμπρότζιο Φογκάρ ήταν έτοιμος να ταξιδέψει στην Κίνα για να υποβληθεί σε θεραπεία με εμβρυϊκά κύτταρα από τοΛίγες εβδομάδες αργότερα, στις 24 Αυγούστου 2005, ο Ambrogio Fogar απεβίωσε λόγω καρδιακής ανακοπής.

" Αντιστέκομαι γιατί ελπίζω μια μέρα να περπατήσω ξανά, να σηκωθώ από αυτό το κρεβάτι με τα δικά μου πόδια και να κοιτάξω τον ουρανό. "Και σε αυτόν τον ουρανό, ανάμεσα στα αστέρια, υπάρχει ένα που φέρει το όνομά του: Ambrofogar Minor Planet 25301. Οι αστρονόμοι που τον ανακάλυψαν τον αφιέρωσαν σε αυτόν. Είναι μικρός, αλλά βοηθάει να ονειρευόμαστε λίγο περισσότερο.