Biografie - Avontuur en hoop

Ambrogio Fogar werd op 13 augustus 1941 in Milaan geboren. Van jongs af aan koesterde hij een passie voor avontuur. Op achttienjarige leeftijd stak hij twee keer op ski's de Alpen over. Later legde hij zich toe op vliegen: bij zijn 56e parachutesprong kreeg hij een ernstig ongeluk, maar hij werd door veel geluk gered. Angst en schrik weerhielden hem niet en hij behaalde zijn vliegbrevet voor kleine vliegtuigen.stuntvliegtuigen.

Daarna ontwikkelde hij een grote liefde voor de zee. In 1972 stak hij solo de Noord-Atlantische Oceaan over voor een groot deel zonder gebruik te maken van een roer. In januari 1973 nam hij deel aan de regatta Kaapstad - Rio de Janeiro.

Van 1 november 1973 tot 7 december 1974 zeilde hij solo rond de wereld, zeilend van oost naar west tegen de stromingen en de richting van de wind in. In 1978 werd zijn boot 'Surprise', in een poging om Antarctica te omzeilen, tot zinken gebracht door een orka en leed schipbreuk bij de Falklandeilanden. Hij begon te drijven op een vlot dat 74 dagen zou duren met zijn vriendTerwijl Fogar door een gelukkig toeval wordt gered, verliest zijn vriend het leven.

Nadat hij twee intensieve en veeleisende maanden in Alaska heeft doorgebracht om te leren hoe hij sledehonden moet drijven, trekt Fogar naar de Himalaya en vervolgens naar Groenland: zijn doel is om een soloreis voor te bereiden, te voet, naar de Noordpool. Zijn enige gezelschap zal zijn trouwe hond Armaduk zijn.

Na deze heldendaden belandde Fogar op televisie met het programma 'Jonathan: dimensie van avontuur': zeven jaar lang reisde Fogar met zijn groep de wereld rond om beelden van zeldzame schoonheid te maken, vaak onder extreem gevaarlijke omstandigheden.

Fogar kon niet anders dan aangetrokken worden door de aantrekkingskracht en de fascinatie van de woestijn: zijn volgende avonturen omvatten deelname aan drie edities van de Parijs-Dakar en drie Rally's van de Farao's. Het was op 12 september 1992 toen, tijdens de raid Parijs-Moskou-Beijing, de auto waarin hij reed kantelde en Ambrogio Fogar een gebroken tweede nekwervel en een gebroken ruggenmerg opliep.Het ongeluk veroorzaakt absolute en permanente immobiliteit, met als ernstige gevolg dat hij niet meer zelfstandig kan ademen.

Vanaf die dag is verzet voor Ambrogio Fogar de moeilijkste taak van zijn leven.

Tijdens zijn carrière werd Fogar benoemd tot commendatore van de Italiaanse Republiek en ontving hij de Gouden Medaille voor Marine Valour.

In de zomer van 1997 voltooide hij een rondreis door Italië per zeilboot in een kantelbare rolstoel. De tocht, die de naam 'Operation Hope' kreeg in de havens waar hij stopte, bevorderde een campagne om mensen bewust te maken van het feit dat mensen met een handicap in een rolstoel moeten leven.

Ambrogio Fogar heeft verschillende boeken geschreven, waarvan er twee, "Il mio Atlantico" en "La zattera", de Bancarella Sportprijs hebben gewonnen. Andere titels zijn "Quattrocento giorni intorno al mondo", "Il Triangolo delle Bermude", "Messaggi in bottiglia", "L'ultima leggenda", "Verso il Polo con Armaduk", "Sulle tracce di Marco Polo" en "Solo - La forza di vivere".

Een paar van zijn eigen woorden (uit het boek 'Solo - La forza di vivere') zouden volstaan om de menselijke waarden te begrijpen die Fogar vertegenwoordigde en die hij wilde overbrengen:

" Ik heb geprobeerd mijn hele zelf in deze pagina's te leggen, vooral nadat ik zo zwaar gewond was door het lot. Toch heb ik nog een sprankje leven. Het is vreemd om de intensiteit te ontdekken die de mens heeft ten opzichte van de wil om te leven: er is maar één luchtbel nodig, gestolen uit een ideale grot, ondergedompeld door de zee, om de kracht te geven die strijd voort te zetten op basis van één enkele naam: Hoop. Hier,Als iemand bij het lezen van deze pagina's het hernieuwde verlangen voelt om te hopen, dan heb ik mijn belofte vervuld, en is er weer een moment van dit leven zo fascinerend, zo verontrustend en zo bestraffend geweest. Eén ding is zeker: hoewel mijn functies niet meer zijn wat ze ooit waren, ben ik er trots op te kunnen zeggen dat ik nog steeds een man ben ."

Ambrogio Fogar werd beschouwd als een menselijk wonder, maar ook als een symbool en een voorbeeld om na te volgen: een overlever die hoop kan brengen aan die tweeduizend ongelukkige mensen in Italië die elk jaar het slachtoffer worden van ruggenmergletsel; zijn klinische geval laat zien hoe iemand kan leven met een zeer ernstige handicap.

" Het is de kracht van het leven die je leert nooit op te geven - zegt hij - zelfs als je op het punt staat om nee te zeggen. Er zijn dingen waar je voor kiest en andere die je verdraagt. In de oceaan was ik degene die koos, en eenzaamheid werd een metgezel. In dit bed word ik gedwongen om te verdragen, maar ik heb geleerd om mijn emoties te beheersen en me niet langer te laten verpletteren door herinneringen. Ik geef niet op, ik wil niet verliezen ".

Vanuit zijn bed hielp Ambrogio Fogar fondsen te werven voor de myelolesi vereniging, was hij getuige voor Greenpeace tegen de walvisjacht, beantwoordde hij brieven van vrienden en werkte hij samen met 'La Gazzetta dello Sport' en 'No Limits world'.

Er kwam goed nieuws uit de wetenschap. Stamcellen geven een paar kansen: ze worden getest voor multiple sclerose, daarna misschien voor ruggenmergletsels. Tegelijk met het verschijnen van zijn nieuwste boek 'Contro vento - La mia avventura più grande' (Tegen de wind in - Mijn grootste avontuur), kwam in juni 2005 het nieuws dat Ambrogio Fogar klaar was om naar China te reizen om een behandeling te ondergaan met foetale cellen uit deEen paar weken later, op 24 augustus 2005, overleed Ambrogio Fogar aan een hartstilstand.

" Ik verzet me omdat ik hoop op een dag weer te lopen, op eigen benen uit dit bed te komen en naar de hemel te kijken "En in die hemel, tussen de sterren, is er één die zijn naam draagt: Ambrofogar Minor Planet 25301. De astronomen die hem ontdekten, droegen hem aan hem op. Hij is klein, maar het helpt om een beetje meer te dromen.