Biografia - Rzeka powieści

Georges Simenon urodził się w Liège (Belgia) 13 lutego 1903 r. Jego ojcem jest księgowy Désiré Simenon, a matką Henriette Brüll, belgijska gospodyni domowa z klasy średniej. Jako dziecko Georges ma liczne problemy zdrowotne, które powodują wiele napięć między rodzinami Simenon i Brüll. Relacje między dzieckiem a jego matką nie są zbyt łatwe.

W młodości uczęszczał do szkół prowadzonych przez jezuitów i osiągał doskonałe wyniki w nauce, jednak szybko zdał sobie sprawę, że nie czuje się komfortowo w tak sztywnym środowisku z niezliczonymi nakazami narzuconymi przez katolicki zakon jezuitów.

Georges następnie zbuntował się przeciwko ograniczeniom nałożonym przez instytut religijny i z biegiem lat zerwał z religią katolicką, nie uczęszczając już nawet do jej miejsc kultu. Mimo to nadal kochał studia klasyczne, a szczególnie poświęcił się czytaniu ważnych dzieł literackich autorów klasycznych, takich jak Conrad, Dickens, Dumas, Stendhal, Stevenson i Balzac.

W latach 1919-1922 pracował jako reporter dla La Gazette de Liège, autografując swoje artykuły pod pseudonimem Georges Sim. W tych latach współpracował również z innymi czasopismami i rozpoczął karierę pisarską w bardzo młodym wieku. W tym okresie zmarł jego ojciec Désiré, więc opuścił Belgię i przeniósł się do Francji, do Paryża.

We Francji, dzięki swoim doskonałym umiejętnościom literackim, współpracował z wieloma czasopismami, dla których pisał wiele cotygodniowych opowiadań. W latach 1923-1926 napisał wiele opowiadań, które odniosły wielki sukces wśród ówczesnych czytelników. Od drugiej połowy lat dwudziestych do pierwszej połowy lat trzydziestych napisał wiele komercyjnych powieści, które zostały opublikowane przez główne wydawnictwa, takie jakTallandier, Ferenczi, Fatard.

W tych latach udało mu się stworzyć nie mniej niż sto siedemdziesiąt powieści z gatunku komercyjnej fikcji; wszystkie te teksty są podpisane różnymi pseudonimami, w tym wspomnianymi wcześniej Georges Sim, Geroges Martin-Georges, Jean du Perry, Christian Brulls i Gom Gut.

W 1928 r. odbył fascynujący rejs barką Ginette i kutrem Ostrogoth, dwoma ważnymi kanałami żeglownymi we Francji. Czerpiąc inspirację z tego rejsu, udało mu się stworzyć serię interesujących reportaży. W następnym roku rozpoczął współpracę z magazynem "Il Détective", dla którego napisał kilka powieści, w tym jedną ze swoich najsłynniejszych, pt.postacie literackie, komisarz Maigret.

Wielki sukces literacki powieści Simenona przyciągnął zainteresowanie wielkich reżyserów filmowych, takich jak Jean Tarride i Jean Renoir, którzy wzięli z nich przykład i wyprodukowali dwa filmy: "Żółty pies" i "Tajemnica rozdroża". W ten sposób pisarz zbliżył się do świata kina.

W latach 30. dużo podróżował ze swoją pierwszą żoną Régine Renchon, a pod koniec dekady para miała syna Marca.

W 1940 r. osiedlił się wraz z rodziną w Fontenay-le-Comte, w regionie Wandei. Rok ten oznaczał również początek II wojny światowej, podczas której starał się jak najlepiej pomagać belgijskim uchodźcom. W tym okresie rozpoczął również gęstą korespondencję ze słynnym francuskim pisarzem André Gide.

Wkrótce, z powodu błędnych raportów medycznych, przekonuje się, że jego stan zdrowia nie jest dobry i że pozostało mu tylko kilka lat życia. Z tej okazji pisze swoją autobiografię w dziele zatytułowanym "Rodowód", dedykowanym swojemu synowi Marcowi. Po zakończeniu wojny we Francji zostaje oskarżony o kolaborację, więc decyduje się na przeprowadzkę do Stanów Zjednoczonych. W tych latach traci jednego ze swoich synów.Krótko mówiąc, zarzuty przeciwko niemu zostały oddalone, ponieważ uniknął on kolaboracji z siłami nazistowskimi.

W Stanach Zjednoczonych przebywał najpierw w amerykańskim stanie Teksas, a następnie w Connecticut. Podczas pobytu w Ameryce poznał Denyse Ouimet, która wkrótce została jego drugą żoną. Z ich miłości urodziło się troje dzieci: John, Marie-Jo i Pierre. W latach pięćdziesiątych Simenon zdecydował się opuścić Stany Zjednoczone i powrócić do Europy, najpierw przebywając na Riwierze Francuskiej, a następnie w Stanach Zjednoczonych.przeprowadzka do Epalinges w Szwajcarii.

W 1960 r. przewodniczył jury Festiwalu Filmowego w Cannes i nawiązał bliską przyjaźń z włoskim reżyserem Federico Fellinim. Kilka lat później rozwiódł się z drugą żoną, a w 1972 r. napisał swoją ostatnią słynną powieść: "Maigret i pan Charles", w której opowiada o śledztwie prowadzonym przez inspektora Maigret w sprawie zniknięcia notariusza Gerarda Levesque'a. W trakcie śledztwa MaigretOdkrywa, że mężczyzna jest przyzwyczajony do opuszczania żony na krótkie okresy czasu, ponieważ ich romans jest na krawędzi od lat. Żona zgłasza komisarzowi, że jej mąż zawsze wracał do domu, ale w tym przypadku zaginął na miesiąc. Śledztwo jest kontynuowane i komisarz odkrywa, że Nathalie w przeszłości była również kobietą, zabawiającą klientów w klubach.Po ślubie z Gerardem próbuje ratować swoje małżeństwo, ale bezskutecznie, ponieważ jej mąż kontynuuje swoje eskapady i staje się częstym gościem nocnych klubów, zabawiając pracujące tam kobiety. Aby pogodzić się z niewiernością męża, Nathalie dużo pije. Następnie zwłoki mężczyznyKobieta zostaje znaleziona w zaawansowanym stanie rozkładu, a Maigret podejrzewa, że to jego żona zabiła Gerarda. Po popełnieniu kolejnej zbrodni kobieta w końcu przyznaje się do popełnienia morderstwa.

Po ukończeniu swojej ostatniej powieści pisarz postanowił nagrywać swoje myśli na taśmy magnetyczne i zaczął dyktować. W 1978 roku tragiczne wydarzenie wywróciło jego życie do góry nogami: jego córka Marie-Jo popełniła samobójstwo. Dwa lata później Simenon postanowił napisać nową autobiograficzną powieść "Intimate Memoirs", dedykowaną zmarłej córce.

Georges Simenon zmarł 4 września 1989 roku w Lozannie z powodu guza mózgu, po napisaniu ponad pięciuset powieści, siedemdziesięciu pięciu śledztw inspektora Maigreta i dwudziestu ośmiu opowiadań.