Βιογραφία - Λεπτότητα και αποφασιστικότητα

Γεννημένη στις 31 Μαρτίου 1964 στο Tont Dell'Oglio (Piacenza), η Isabella Ferrari (το πραγματικό της όνομα είναι Isabella Fogliazza) είναι σήμερα μια από τις πιο ταλαντούχες και επιτυχημένες ηθοποιούς της Ιταλίας.

Έκανε το ντεμπούτο της το 1981 στην τηλεοπτική εκπομπή "Sotto le stelle" του Gianni Boncompagni, ένα βαριετέ που δημιούργησε ο διάσημος τηλεοπτικός πυγμάχος. Έγινε κάπως δημοφιλής χάρη σε αυτές τις εμφανίσεις, οι οποίες εντυπωσίασαν το κοινό για τη γλυκύτητα και τη λεπτότητα των χαρακτηριστικών της Isabella (δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι κέρδισε και τον τίτλο της Miss Teenager), και στη συνέχεια έγινε πραγματικά διάσημη με την πρώτη της ταινία,"Sapore Di Mare", σε σκηνοθεσία του Carlo Vanzina το 1982. Ο ρόλος της ήταν αυτός ενός λεπτεπίλεπτου και αφελούς κοριτσιού, λίγο άτυχου στον έρωτα: ένας χαρακτήρας που έκανε τις καρδιές εκατομμυρίων Ιταλών να χτυπήσουν πιο γρήγορα και την ανέδειξε στη συλλογική φαντασία σε ένα είδος ιδανικής φίλης.

Εν ολίγοις, έγινε όνειρο για πολλούς ενήλικες και λεπτό είδωλο για τους εφήβους, και έγινε ακόμη περισσότερο μετά τη δεύτερη ταινία της, "Sapore Di Mare 2 - Un anno dopo". Βρισκόμαστε στο 1983 και η Isabella είναι ακόμη πολύ νέα, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να συνειδητοποιήσει ότι κινδυνεύει σοβαρά να παγιδευτεί στο ρόλο του ωραίου κοριτσιού, ένα κλισέ που θα την απέκλειε από άλλους καλλιτεχνικούς στόχους.Ο κίνδυνος, εν ολίγοις, είναι να κάψει την καριέρα της κάνοντας ταινίες εφηβικής και παραθεριστικής υφής που, αν και αξιόλογες και διασκεδαστικές, παραμένουν κάπως περιορισμένες. Στην πραγματικότητα, οι εκφραστικές ικανότητες της Ιζαμπέλα είναι πολύ μεγαλύτερου βάθους, μόνο που αρχικά δυσκολεύεται να το αποδείξει, όλοι τη θέλουν στο πλατό ως σαγηνευτική χαζογκόμενα και τέλος.

Χαρακτηριστικά, όμως, η Ιζαμπέλα Φεράρι είναι φτιαγμένη από τελείως διαφορετικό υλικό. Οι επιθυμίες της, οι επιδιώξεις της απέχουν πολύ από την εικόνα του "ταχυδρόμου", που κάνει ρίμα με το μπανάλ, που της έχουν κολλήσει. Θέλει να καταπιάνεται με δύσκολους ρόλους, με εξεζητημένες ιστορίες και με χαρακτήρες με πιο ουσιαστικό βάθος. Τούτου λεχθέντος, γυρίζει ταινίες καταγγελίας, όπως το "Cronaca di un amore violato" στοΤο '95 (σκηνοθεσία Τζιάκομο Μπαττιάτο), που βασίζεται χαλαρά σε ένα επεισόδιο από το βιβλίο της Άννα Μαρία Πελεγκρίνο "Diario di uno stupratore" (Ημερολόγιο ενός βιαστή), ή το "Hotel Paura" το 1996, στο οποίο έπαιξε στο πλευρό του Σέρτζιο Καστελίτο- ή, πάλι, ταινίες όπως το "Κ", μια γαλλική παραγωγή του '97 που εγείρει το φάντασμα, στη "σύγχρονη" και "υπερ-οργανωμένη" ζωή μας, ενός ναζισμού που εξακολουθεί να αγνοείται και ναυποτιμημένη.

Το αποκορύφωμα αυτής της καλλιτεχνικής διαδρομής ήταν η ταινία "Romanzo di un giovane povero" του Ettore Scola, με την οποία τιμήθηκε με το βραβείο Coppa Volpi ως "Καλύτερης Β' Γυναικείας Ερμηνείας" στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Τα πιο πρόσφατα έργα περιλαμβάνουν μια άλλη ιταλογαλλική παραγωγή, το "Dolce far niente", του 1998, μια κωμωδία με κοστούμια που διαδραματίζεται στη δεκαετία του 1800, και δύο ταινίες με μεγάλη απήχηση, το "Vajont", μια οπτική αναγνώριση των τραγικών πλημμυρών που συνέβησαν στην ομώνυμη τοποθεσία, και το "La lingua del santo" από έναν εξαιρετικό και αφοσιωμένο σκηνοθέτη όπως ο Carlo Mazzacurati (μαζί με τους Antonio Albanese, Fabrizio Bentivoglioκαι Giulio Brogi). Σε αυτή την τελευταία ταινία, κλείνει τον κύκλο της με μια επιστροφή στην κωμωδία (αφιερωμένη στους "ηττημένους") που υπογραμμίζει και πάλι την ερμηνευτική ολκιμότητα μιας από τις πιο έντονες ηθοποιούς της Ιταλίας.

Με την πάροδο των ετών, η δημοτικότητά της αυξήθηκε αλματωδώς χάρη στον πρωταγωνιστικό της ρόλο σε διάφορα τηλεοπτικά δράματα, όπως το "Provincia Segreta" ή το "Distretto di Polizia", όπου υποδύεται την ευαίσθητη αστυνομική επιθεωρήτρια Giovanna Scalise. Πρόκειται για έναν ρόλο που την έχει κάνει πολύ αγαπητή στους τηλεθεατές, οι οποίοι την επιβραβεύουν τακτικά με ρεκόρ τηλεθέασης.Παρά τους πολλούς σκεπτικιστές, η Isabella Ferrari έχει επιδείξει σθένος και αποφασιστικότητα και έχει καταφέρει να οικοδομήσει μια πολύπλευρη αυτοεικόνα με την πάροδο των ετών, εστιάζοντας αποκλειστικά στην ποιότητα.

Το 2008, πρωταγωνίστησε στην ταινία "Caos Calmo" (του Antonello Grimaldi), όπου έπαιξε σε μια αμφιλεγόμενη σεξουαλική σκηνή με τον Nanni Moretti, πρωταγωνιστή και σεναριογράφο της ταινίας, βασισμένη στο βιβλίο του Sandro Veronesi- την ίδια χρονιά, συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα της Βενετίας με την ταινία "Un giorno perfetto", του Ferzan Ozpetek.