Βιογραφία - Διώξεις της γραφής

Συγγραφέας που έγινε διάσημος για το "καταραμένο" βιβλίο "Σατανικοί στίχοι", ο Σαλμάν Ρούσντι είναι στην πραγματικότητα συγγραφέας ενός σημαντικού αριθμού μυθιστορημάτων, μεταξύ των οποίων μπορεί κανείς να βρει αληθινά αριστουργήματα όπως το "Παιδιά του Μεσονυκτίου".

Γεννήθηκε στη Βομβάη (Ινδία) στις 19 Ιουνίου 1947 και μετακόμισε στο Λονδίνο σε ηλικία 14 ετών. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Στις πρώτες του δημοσιεύσεις περιλαμβάνονται οι νουβέλες "Grimus" (1974), τα προαναφερθέντα "Children of Midnight" (1981) και "Shame" (1983). Με το "Children of Midnight", ένα σύνθετο μυθιστόρημα που χτίστηκε γύρω από τις περιπέτειες του Σαλίμ Σινά και χιλιάδων άλλων χαρακτήρων που γεννήθηκαν ακριβώςγύρω στα μεσάνυχτα της 15ης Αυγούστου 1947 (την ημέρα της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Ινδίας), κέρδισε το βραβείο Booker το 1981 και σημείωσε απροσδόκητη λαϊκή και κριτική επιτυχία.

Ζει κρυμμένος από το 1989, μετά την καταδίκη του σε θάνατο από τον Χομεϊνί και το καθεστώς των αγιατολάχ (μια καταδίκη που ανεστάλη μόνο πολλά χρόνια αργότερα, αλλά όχι κρυστάλλινα) μετά τη δημοσίευση του βιβλίου του "Σατανικοί στίχοι", το οποίο θεωρήθηκε "βλάσφημο" (αν και, με μια πιο προσεκτική εξέταση, ο συγγραφέας δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να μετατρέπει την αποκάλυψη του Κορανίου σε ιστορία).

Εξαιτίας αυτών των πολύ πραγματικών απειλών (ο Ιάπωνας μεταφραστής του βιβλίου, για παράδειγμα, δολοφονήθηκε), ο Rushdie αναγκάστηκε να ζήσει κρυμμένος για χρόνια υπό το φόβο ότι η ποινή θα εκτελεστεί από τους διάφορους ισλαμιστές "πιστούς" που εξαπολύθηκαν για το σκοπό αυτό. Η υπόθεσή του έγινε διεθνής υπόθεση, εμβληματική της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας στο τέλος της χιλιετίας.

Οι "Σατανικοί στίχοι" είναι ωστόσο ένα μυθιστόρημα υψηλού επιπέδου, πέρα από την ευρεία απήχηση που είχε μετά την καταδίκη του, και χωρίζεται σε εννέα κεφάλαια, στα οποία η ιστορία των γεγονότων του Γκιμπριέλ και του Σαλαντίν εναλλάσσεται με μια μυθιστορηματική αναδρομή σε ορισμένες πτυχές του ισλαμικού πολιτισμού, οι οποίες μπορούν να αναχθούν στον θεματικό πυρήνα των δεσμών και των συγκρούσεων μεταξύ του κοσμικού κόσμου και της θρησκευτικότητας.

Αργότερα δημοσίευσε μια έκθεση για τα ταξίδια του στη Νικαράγουα, "Το χαμόγελο του ιαγουάρου" (1987), και το 1990 το παιδικό βιβλίο "Ο Χαρούν και η θάλασσα των ιστοριών". Το 1994 διορίστηκε ο πρώτος πρόεδρος του Διεθνούς Κοινοβουλίου Συγγραφέων- αργότερα θα γινόταν αντιπρόεδρος.

Όπως έγραψε έξυπνα ένας κριτικός, ο Rushdie είναι ένας " εξαιρετικός εφευρέτης ιστοριών, στις οποίες αναμειγνύει την αφηγηματικότητα των Ινδών "παραμυθάδων", ικανός να αφηγείται ιστορίες που διαρκούν μια ολόκληρη μέρα, γεμάτες παρεκκλίσεις και επαναλήψεις, διανθισμένες με μια φανταστική φλέβα που μεγεθύνει το πραγματικό, παραμένοντας όμως προσκολλημένος σε αυτό, και μια στερνική λογοτεχνική μαεστρία: αυτό που του επιτρέπει να κινείται μέσα στη λογοτεχνική μυθιστορηματική φόρμααποκαλύπτοντας τα τεχνάσματά της, τα τεχνάσματα, τα τεχνάσματα, προειδοποιώντας τον αναγνώστη για τη μυθοπλαστική φύση της ιστορίας. Αυτό επιτρέπει την αποδέσμευση από τα κριτήρια της αληθοφάνειας, τοποθετώντας στο ίδιο επίπεδο την πραγματικότητα και το όνειρο, τη ρεαλιστική αφήγηση και τη μυθική επινόηση. ".

Εδώ και καιρό είναι υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Βασική βιβλιογραφία:

Ο Χαρούν και η Θάλασσα της Ιστορίας, 1981

Παιδιά του Μεσονυκτίου, 1987

Το χαμόγελο της ιαγουάρου, 1989

Ντροπή, 1991 (1999)

Ο Μάγος του Οζ, Shadow Line, 1993 (2000)

Σατανικοί στίχοι, 1994

Φανταστικές πατρίδες, 1994

Ο τελευταίος αναστεναγμός του μαυραγορίτη, 1995

Ανατολή, Δύση, 1997

Η γη κάτω από τα πόδια του, 1999

Fury, 2003

Step Across This Line: Collected Nonfiction 1992-2002 (2002)

Σαλιμάρ ο κλόουν, 2006

Η μάγισσα της Φλωρεντίας, 2008

Ο Λούκα και η φωτιά της ζωής (Ο Λούκα και η φωτιά της ζωής, 2010)

Joseph Anton (2012)

Δύο χρόνια, είκοσι οκτώ μήνες και είκοσι οκτώ νύχτες (2015)