Biografia - Prześladowanie pisarzy

Pisarz, który zasłynął "przeklętą" książką "Szatańskie wersety", Salman Rushdie jest w rzeczywistości autorem znacznej liczby powieści, wśród których można znaleźć prawdziwe arcydzieła, takie jak "Dzieci północy".

Urodził się w Bombaju (Indie) 19 czerwca 1947 r. W wieku 14 lat przeprowadził się do Londynu. Studiował na uniwersytecie w Cambridge. Jego pierwsze publikacje obejmują powieści "Grimus" (1974), wspomniane wcześniej "Dzieci północy" (1981) i "Wstyd" (1983). "Dzieci północy", złożona powieść zbudowana wokół perypetii Saleema Sinai i tysiąca innych postaci, które urodziły się dokładnie w tym samym czasie, co on.która ukazała się około północy 15 sierpnia 1947 roku (w dniu ogłoszenia przez Indie niepodległości), zdobyła Nagrodę Bookera w 1981 roku i odniosła nieoczekiwany sukces zarówno wśród czytelników, jak i krytyków.

Żyje on w ukryciu od 1989 r., po tym jak został skazany na śmierć przez Chomeiniego i reżim ajatollahów (wyrok został zawieszony dopiero wiele lat później, ale nie był jednoznaczny) po opublikowaniu swojej książki "Szatańskie wersety", uznanej za "bluźnierczą" (chociaż, po bliższym przyjrzeniu się, pisarz nie robi nic więcej, jak tylko przekształca koraniczne objawienie w opowieść).

Z powodu tych bardzo realnych gróźb (na przykład japoński tłumacz książki został zamordowany), Rushdie został zmuszony do życia w ukryciu przez lata w obawie, że wyrok zostanie wykonany przez różnych islamskich "wiernych" rozpętanych w tym celu. Jego sprawa stała się sprawą międzynarodową, emblematyczną dla nietolerancji religijnej pod koniec tysiąclecia.

"Szatańskie wersety" to jednak powieść na wysokim poziomie, poza szerokim wpływem, jaki wywarła po jej potępieniu, i jest podzielona na dziewięć rozdziałów, w których historia wydarzeń Gibreela i Saladyna przeplata się z fikcyjną rewizją niektórych aspektów kultury islamskiej, które można prześledzić z powrotem do tematycznego rdzenia powiązań i konfliktów między światem świeckim a religijnością.

Później opublikował raport ze swojej podróży do Nikaragui "The Jaguar's Smile" (1987), a w 1990 r. książkę dla dzieci "Harun and the Sea of Stories". W 1994 r. został mianowany pierwszym przewodniczącym Międzynarodowego Parlamentu Pisarzy; później został wiceprzewodniczącym.

Jak sprytnie napisał jeden z krytyków, Rushdie jest " niezwykły wynalazca opowieści, w których łączy afabulację indiańskich "opowiadaczy historii", zdolnych do opowiadania historii trwających cały dzień, pełnych dygresji i powtórzeń, przesiąkniętych fantastyczną żyłką, która powiększa rzeczywistość, pozostając jednocześnie zakotwiczoną w niej, oraz sterneańskie mistrzostwo literackie: to, co pozwala mu poruszać się w literackiej formie powieściowejUjawniając sztuczki, sztuczki, sztuczki, ostrzegając czytelnika o fikcyjnej naturze opowieści. Pozwala to na zniesienie kryteriów prawdziwości, umieszczając rzeczywistość i sen, realistyczną narrację i mityczną inwencję na tej samej płaszczyźnie. ".

Od dawna kandydował do Literackiej Nagrody Nobla.

Niezbędna bibliografia:

Harun i morze opowieści, 1981

Dzieci północy, 1987

Uśmiech Jaguara, 1989 r.

Wstyd, 1991 (1999)

Czarnoksiężnik z krainy Oz, Shadow Line, 1993 (2000)

Szatańskie wersety, 1994

Wyimaginowane ojczyzny, 1994

Ostatnie westchnienie maura, 1995

Wschód, Zachód, 1997

Ziemia pod jego stopami, 1999

Fury, 2003

Step Across This Line: Collected Nonfiction 1992-2002 (2002)

Klaun Shalimar, 2006

Czarodziejka z Florencji, 2008 r.

Luka i ogień życia (Luka and the fire of life, 2010)

Joseph Anton (2012)

Dwa lata, dwadzieścia osiem miesięcy i dwadzieścia osiem nocy (2015)