Biografie - Vervolging van het schrijven

Salman Rushdie, een schrijver die beroemd werd door het 'vervloekte' boek 'Satanische Verzen', is eigenlijk de auteur van een aanzienlijk aantal romans, waaronder ware meesterwerken als 'Children of Midnight'.

Geboren in Bombay (India) op 19 juni 1947, verhuisde hij naar Londen toen hij 14 jaar oud was. Hij studeerde aan de Universiteit van Cambridge. Zijn eerste publicaties omvatten de novellen 'Grimus' (1974), het eerder genoemde 'Children of Midnight' (1981) en 'Shame' (1983). Met 'Children of Midnight', een complexe roman opgebouwd rond de lotgevallen van Saleem Sinai en duizend andere personages geboren preciesrond middernacht op 15 augustus 1947 (de dag waarop India de onafhankelijkheid uitriep), won in 1981 de Booker Prize en behaalde een onverwacht populair en kritisch succes.

Hij is sinds 1989 ondergedoken, nadat hij door Khomeini en het regime van de ayatollah ter dood was veroordeeld (een veroordeling die pas vele jaren later werd opgeschort, maar niet glashelder) na de publicatie van zijn boek 'Satanische Verzen', dat als 'godslasterlijk' werd beschouwd (hoewel de schrijver bij nader inzien niets anders doet dan Koranopenbaringen omzetten in een verhaal).

Vanwege deze zeer reële bedreigingen (de Japanse vertaler van het boek werd bijvoorbeeld vermoord) moest Rushdie jarenlang onderduiken in de angst dat het vonnis zou worden uitgevoerd door de verschillende islamitische 'gelovigen' die voor dit doel waren losgelaten. Zijn zaak werd een internationale zaak, emblematisch voor religieuze intolerantie aan het einde van het millennium.

Satanische Verzen' is niettemin een roman van hoog niveau, los van de brede impact die het had na zijn veroordeling, en is verdeeld in negen hoofdstukken, waarin het verhaal van de gebeurtenissen van Gibreel en Saladin wordt afgewisseld met een fictieve herbeleving van bepaalde aspecten van de islamitische cultuur, die terug te voeren zijn op de thematische kern van de verbanden en conflicten tussen de seculiere wereld en religiositeit.

Later publiceerde hij een verslag van zijn reizen naar Nicaragua, 'The Jaguar's Smile' (1987), en in 1990 het kinderboek 'Harun and the Sea of Stories'. In 1994 werd hij benoemd tot de eerste voorzitter van het International Writers' Parliament; later zou hij vicevoorzitter worden.

Zoals een criticus scherpzinnig schreef, is Rushdie een " buitengewone uitvinder van verhalen, waarin hij de affabulatie van de Indiase 'verhalenvertellers' mengt, in staat om verhalen te vertellen die een hele dag duren, vol uitweidingen en herhalingen, doorspekt met een fantastische ader die de realiteit uitvergroot maar er toch aan verankerd blijft, en een sternean literair meesterschap: wat hem in staat stelt zich te bewegen binnen de literaire romanvormhet onthullen van kunstgrepen, trucs, foefjes, waardoor de lezer wordt gewezen op de fictionele aard van het verhaal. Hierdoor kunnen de criteria van waarheidsgetrouwheid worden losgelaten, waardoor werkelijkheid en droom, realistisch verhaal en mythische uitvinding op hetzelfde niveau worden geplaatst. ".

Hij is al lang in de running voor de Nobelprijs voor Literatuur.

Essentiële bibliografie:

Harun en de Verhalende Zee, 1981

Kinderen van Middernacht, 1987

De glimlach van de Jaguar, 1989

Schaamte, 1991 (1999)

De tovenaar van Oz, Shadow Line, 1993 (2000)

Satanische Verzen, 1994

Denkbeeldige thuislanden, 1994

De laatste zucht van de Moor, 1995

Oost, West, 1997

De aarde onder zijn voeten, 1999

Fury, 2003

Stap over deze lijn: Verzamelde non-fictie 1992-2002 (2002)

Shalimar de clown, 2006

De tovenares van Florence, 2008

Luka en het levensvuur (Luka en het levensvuur, 2010)

Joseph Anton (2012)

Twee jaar, achtentwintig maanden en achtentwintig nachten (2015)