Biografie - Het uur van de armen

Raoul Follereau was een buitengewoon voorbeeld van vrijgevigheid en moed, en een waar baken voor iedereen die begaan is met het lot van de wereld en de bezitlozen.

Raoul Follereau werd op 17 augustus 1903 geboren in Nevers, Frankrijk. Hij begon als letterkundige en vooral als dichter, een neiging die hij zijn hele leven is blijven koesteren.

Er zijn talloze publicaties onder zijn naam, net zoals er veel ontroerende gedichten zijn die zijn handtekening dragen.

Als bewijs van zijn echte en natuurlijke talent, vermelden de kronieken zijn theaterdebuut op slechts drieëntwintigjarige leeftijd met een eigen stuk in de Comédie Francaise. Daarna heeft zijn creatieve ader aanleiding gegeven tot talrijke andere toneelstukken of drama's voor het theater, waarvan sommige hun duizendste voorstelling hebben bereikt, wat bewijst dat zijn inspiratie in staat is omhet publiek tot op het bot.

Vanaf zijn vroegste jeugd zijn al zijn werken echter gewijd aan het bestrijden van ellende, sociale onrechtvaardigheid en fanatisme in welke vorm dan ook. De bekendste zijn: 'Het uur van de armen' en 'De strijd tegen lepra'. Follereau hekelt zijn hele leven lang het egoïsme van de bezetenen en de machtigen, de lafheid van 'degenen die drie keer per dag eten enZe stellen zich voor dat de rest van de wereld hetzelfde doet". Hij laat zich niet afschrikken en lokt originele initiatieven uit door te verklaren: "Niemand heeft het recht om alleen gelukkig te zijn" en door te proberen een mentaliteit te creëren die mensen ertoe brengt om van elkaar te houden.

1942 ? Vanuit een klein dorpje in Frankrijk waar hij een toevluchtsoord had gevonden, schreef Raoul Follereau: "Aan de tragische uren die we beleven, voegen we vandaag het obsessieve visioen toe van de wrede stoet die op elke oorlog volgt en de fatale gevolgen ervan verlengt. Ellende, ondergang en nederlaag, verwoest geluk, vernietigde hoop, wie is er vandaag in staat om opnieuw op te bouwen, op te richten, lief te hebben? Zijn niet deEn ik dacht dat als genoeg van wat mensen verspillen aan bloed, intelligentie en goud, om elkaar te doden en te vernietigen, gewijd zou worden aan het voldoende welzijn van allen, er een grote stap gezet zou worden op het pad van menselijke verlossing.

Daarom heb ik het Uur van de Armen opgericht, waarin iedereen wordt gevraagd om ten minste één uur per jaar van zijn of haar salaris te doneren aan de hulp voor de ongelukkigen. Het is een eenvoudig gebaar, gemakkelijk te maken, binnen ieders bereik, maar wel een met een ontroerende betekenis. Het is namelijk niet zomaar een offer dat je verstrooid uit je portemonnee haalt om van een eiser af te komen.

In dienst van wat hij 'de lijdende onderdrukte minderheid van de wereld' noemt, heeft Raoul Follereau 32 keer de wereld rondgereisd en 95 landen bezocht. Hij is ongetwijfeld de man die het grootste aantal melaatsen heeft benaderd, aangeraakt en gekust. In 1952 richtte hij een verzoek aan de VN om een internationaal statuut voor leprapatiënten op te stellen en leprapatiënten het recht te geven op een nieuw statuut.De Franse Nationale Vergadering stemde op 25 mei 1954 unaniem in met deze eis en verzocht om opname ervan op de agenda van de VN.

Dat document gaf de 'lepralijders' hun wettelijke vrijheid terug. Zo kwam het dat Raoul Follereau in dat jaar de Wereld Lepra Dag oprichtte. Zijn verklaarde doelen waren tweeledig: aan de ene kant te bewerkstelligen dat lepralijders worden behandeld als alle andere zieke mensen, met respect voor hun vrijheid en waardigheid als mens; aan de andere kant de gezonde mensen te 'genezen' van de absurde angst, volgens hem, dat zijhebben van deze ziekte.

Deze dag, die vandaag de dag in 150 andere landen gevierd wordt, is volgens de wens van de stichter "een immens rendez-vous van liefde" geworden dat de zieken, meer nog dan de aanzienlijke materiële hulp, de vreugde en trots brengt als mensen behandeld te worden. Na een leven lang recht te hebben gedaan aan leprapatiënten, overleed Raoul Follereau op 6 december 1977 in Parijs.

Enkele werken van Follereau:

Als Christus morgen...

De beschaving van verkeerslichten

Mannen als anderen

De enige waarheid is om van elkaar te houden

Ik zal zingen na mijn dood

Het Boek der Liefde