Βιογραφία - Οικογενειακές Αποστολές

Η Σόνια Γκάντι, ιταλίδα αναγράφοντας Edvige Antonia Albina Maino, γεννήθηκε στη Λουσιάνα, στην επαρχία της Βιτσέντζα, στις 9 Δεκεμβρίου 1946. Η Σόνια Γκάντι, γυναίκα με επιρροή στην ινδική πολιτική, πρόεδρος του Ινδικού Κόμματος του Κογκρέσου και, σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, μία από τις δέκα ισχυρότερες γυναίκες στον κόσμο το 2007, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιταλία, από γονείς από την περιοχή του Βένετο: τον Στέφανο και την Πάολα Μάινο.

Το 1949, όταν η Σόνια ήταν μόλις τριών ετών, η οικογένειά της αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Orbassano, κοντά στο Τορίνο, για λόγους εργασίας. Σε αυτά τα πρώτα χρόνια, το ρωμαιοκαθολικό σχολείο στο οποίο την έγραψαν οι γονείς της: ένα ίδρυμα που διοικείτο από το τάγμα των Σαλεσιανών, ήταν αυτό που σημάδεψε βαθιά την εκπαίδευσή της.

Στα νεανικά της χρόνια, η Σόνια Γκάντι ανέπτυξε σύντομα ένα πάθος για τις γλώσσες και άρχισε να σπουδάζει σε μια σχολή διερμηνέων, μαθαίνοντας αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά.

Η καμπή στη ζωή της έλαβε χώρα γύρω στη δεκαετία του 1960, στην Αγγλία, όπου η νεαρή Σόνια γνώρισε τον Ρατζίβ Γκάντι, τον μελλοντικό πρωθυπουργό της Ινδίας, γιο της Ίντιρα Γκάντι και εγγονό του Τζαβαχαρλάλ Νεχρού. Ο γόνος αυτής της αρχαίας οικογένειας, τόσο σημαντικής για την ιστορία της χώρας του Μαχάτμα Γκάντι, φοίτησε εκείνα τα χρόνια στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, ενώ η μελλοντική του σύζυγος σπούδαζε αγγλικάστο Lennox School, ένα σχολείο ξένων γλωσσών.

Στις 28 Φεβρουαρίου 1968, ο Ρατζίβ Γκάντι παντρεύτηκε τη Σόνια. Ο γάμος ήταν μια απλή μη θρησκευτική τελετή και πραγματοποιήθηκε στον κήπο της οδού Σαφνταρτζάνγκ, στο Κέιμπριτζ. Σύμφωνα με τα χρονικά, η νεαρή σύζυγος βενετσιάνικης καταγωγής επέλεξε να φορέσει ένα "ροζ σαρί" από βαμβάκι που θα είχε κλώσει ο Νεχρού στη φυλακή: το ίδιο ένδυμα που φορούσε και η Ίντιρα Γκάντι στο γάμο της. Μετακόμισε στην Ινδία με τον σύζυγό τηςΟ Ρατζίβ συνεχίζει τις σπουδές του, συμπαραστεκόμενος στον άνθρωπό του που ετοιμάζεται να κάνει την επίσημη είσοδό του στην ινδική πολιτική. Εν τω μεταξύ, αποκτά δίπλωμα συντήρησης ελαιογραφιών από το Εθνικό Μουσείο στο Νέο Δελχί.

Το 1983 ήταν μια σημαντική χρονιά για τη Σόνια Γκάντι. Προκειμένου να στηρίξει την πολιτική καριέρα του Ρατζίβ και να φιμώσει την αντιπολίτευση, η οποία αποδοκίμαζε το γάμο ενός Γκάντι με μια δυτική γυναίκα, η Σόνια παραιτήθηκε από την ιταλική υπηκοότητα στις 27 Απριλίου 1983, περίπου δεκαπέντε χρόνια μετά την ένωσή της με τον Ρατζίβ. Τρεις ημέρες αργότερα, στις 30 Απριλίου 1983, έγινε για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς τηςπολίτης της Ινδίας.

Την επόμενη χρονιά, ο σύζυγός της έγινε πρωθυπουργός της Ινδίας, για το κόμμα του Κογκρέσου, το 1984. Την ίδια χρονιά, η μητέρα της, Indira, δολοφονήθηκε από έναν από τους σωματοφύλακές της, έναν εθνοτικό Σιχ. Ο Rajiv Gandhi ηγήθηκε του ινδικού κράτους μέχρι το 1989. Στις 21 Μαΐου 1991, στο Sriperumbudur, λίγες ημέρες πριν από τις νέες γενικές εκλογές που θα μπορούσαν να κυρώσουν την πολιτική του λύτρωση, οσκοτώνεται ο σύζυγος της Σόνια Γκάντι. Σύμφωνα με την πιο αξιόπιστη υπόθεση, ο δράστης είναι επίσης μέλος της αίρεσης των Σιχ. Άλλες εκτιμήσεις, ωστόσο, κάνουν λόγο για κομάντο των Τίγρεων Ταμίλ, της παράνομης στρατιωτικής οργάνωσης που μάχεται για την ανεξαρτησία των Ταμίλ της Σρι Λάνκα.

Ήταν σε αυτό το σημείο που το κόμμα άρχισε να προτείνει το όνομα της Σόνια Γκάντι για να αναλάβει την πολιτική ηγεσία της χώρας, για να συνεχίσει τη "δυναστική" παράδοση του κόμματος του Κογκρέσου, που ανέκαθεν έβλεπε ένα μέλος της οικογένειας Νεχρού-Γκάντι επικεφαλής του. Ωστόσο, εκείνη αρνήθηκε, αποσυρόμενη στην ιδιωτική ζωή. Αυτό συνέβη τουλάχιστον μέχρι το 1998, όταν τελικά αποφάσισε να περάσει το κατώφλι τουΙνδική πολιτική, αναλαμβάνοντας την ηγεσία του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου. Το ύφος και το ταμπεραμέντο της είναι αυτό της πολιτικής παράδοσης της οικογένειας Γκάντι-Νεχρού: η Σόνια ξέρει πώς να ηγείται μεγάλου πλήθους και να κερδίζει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων της.

Για τις εκλογές του Μαΐου του 2004, το όνομά της αναφέρθηκε ως πιθανή υποψηφιότητα για τη θέση του πρωθυπουργού, μετά τη νίκη του κόμματος για την ανανέωση της Λοκ Σάμπχα, της κάτω βουλής του ινδικού κοινοβουλίου. Η Σόνια Γκάντι ψηφίστηκε ομόφωνα να ηγηθεί μιας κυβέρνησης συνασπισμού δεκαεννέα κομμάτων. Λίγες ημέρες μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, ωστόσο, η Γκάντι αρνήθηκε τηντην υποψηφιότητά της: ένα μεγάλο μέρος της ινδικής πολιτικής τάξης την αποδοκιμάζει, ιδίως οι αντίπαλοί της, με το σκεπτικό ότι δεν κατάγεται από την Ινδία και δεν μιλάει άπταιστα τα χίντι. Η ίδια πρότεινε στη θέση της τον Μανμοχάν Σινγκ, πρώην υπουργό Οικονομικών στην απερχόμενη κυβέρνηση Ναρασίμα Ράο.

Αποδεκτός από τον συνασπισμό, ο Σινγκ έγινε πρωθυπουργός της Ινδίας στις 22 Μαΐου 2004. Στις ίδιες εκλογές, ο γιος της Σόνια, Ραχούλ Γκάντι, για την αδελφή του οποίου είχε κάνει προεκλογική εκστρατεία η Πριγιάνκα, εξελέγη επίσης στο ινδικό κοινοβούλιο.

Στις 28 Μαΐου 2005, η Σόνια Γκάντι έγινε πρόεδρος του Κόμματος του Ινδικού Κογκρέσου, της μεγαλύτερης πολιτικής δύναμης της χώρας. Είναι η τρίτη μη ινδή γυναίκα που κατέχει αυτό το αξίωμα, μετά την Άνι Μπεζάντ και τη Νέλι Σενγκούπτα. Είναι επίσης το πέμπτο μέλος της οικογένειας Νεχρού που ηγείται του κόμματος.

Το 2009, στις γενικές εκλογές, ο συνασπισμός υπό την ηγεσία του κόμματός του, που ονομάστηκε Ενωμένη Προοδευτική Συμμαχία (UPA), κέρδισε και πάλι και έλαβε την εντολή να σχηματίσει νέα κυβέρνηση, και πάλι υπό την ηγεσία του απερχόμενου υπουργού Μανμοχάν Σινγκ.