Βιογραφία - Μύθος μέσα στο μύθο

Ο Steve McQueen (πραγματικό όνομα Terence Steven McQueen) γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου 1930 στο Beech Grove της Ιντιάνα (ΗΠΑ), γιος ενός κασκαντέρ, ο οποίος λίγο μετά τη γέννησή του εγκατέλειψε τη γυναίκα του. Μετακόμισε για λίγο στο Slater του Μιζούρι, για να μείνει με έναν θείο του, και επέστρεψε να ζήσει με τη μητέρα του σε ηλικία δώδεκα ετών στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. Η περίοδος της εφηβείας δεν ήταν και η πιο ομαλή, και ο SteveΣε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, βρέθηκε μέλος συμμορίας, οπότε η μητέρα του αποφάσισε να τον στείλει στο California Junior Boys Republic, ένα σωφρονιστικό σχολείο στο Chino Hills. Αφού αποχώρησε από το σχολείο, το αγόρι κατατάχθηκε στους πεζοναύτες, όπου υπηρέτησε για τρία χρόνια, μέχρι το 1950. Λίγο αργότερα, άρχισε να παρακολουθεί το Actor's Studio που διηύθυνε στη Νέα Υόρκη ο Lee Strasberg: οι επιλογές για τα μαθήματατα μαθήματα υποκριτικής προσέλκυσαν διακόσιους υποψήφιους, αλλά μόνο ο Steve και κάποιος Martin Landau απέκτησαν πρόσβαση στη σχολή. Το 1955 ο McQueen βρισκόταν ήδη στη σκηνή του Broadway.

Από εκεί μέχρι το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ήταν ένα μικρό βήμα: το ντεμπούτο του έγινε το 1956 με το "Somebody Loves Me Up There" του Robert Wise, αν και ο πρώτος του μεγάλος ρόλος δεν ήρθε μέχρι το 1960, όταν έπαιξε τον καουμπόη Βιν στο "The Magnificent Seven", ένα γουέστερν του John Sturges, ο οποίος τον είχε ήδη σκηνοθετήσει ένα χρόνο νωρίτερα στο "Sacred and Profane". Το 1961, ο McQueen συμμετείχε στο καστ της ταινίας "Hell is for Heroes", σε σκηνοθεσία τουτου Don Siegel, όπου, μαζί με τον James Coburn, δανείζει το πρόσωπό του στον πρώην λοχία John Reese που χάνει το βαθμό του μετά από μέθη.

Ο πραγματικός και οριστικός αγιασμός για τον νεαρό Αμερικανό ηθοποιό, όμως, ήρθε το 1963 με την ταινία "Η μεγάλη απόδραση", του ίδιου του Στέρτζες: εδώ ο Στιβ Μακ Κουίν υποδύεται τον Βίρτζιλ Χιλτς, έναν παράτολμο και τολμηρό καπετάνιο που τον κάνει γνωστό σε όλο τον κόσμο. Η επιτυχία στη μεγάλη οθόνη είναι συγκλονιστική και οι δραματικοί και έντονοι ρόλοι δεν λείπουν: μετά το "Cincinnati Kid", του Νόρμαν Τζιούισον, στο οποίο ο Μακ Κουίνπαίζει το ρόλο ενός παίκτη πόκερ, είναι η σειρά, το 1968, της "Υπόθεσης Thomas Crown".

Τη δεκαετία του 1970, επέστρεψε στα γουέστερν με το "The Last Buscadero", σε σκηνοθεσία Σαμ Πέκινπα, ο οποίος στη συνέχεια τον κάλεσε ξανά για το αστυνομικό θρίλερ "Getaway", ενώ ο Φράνκλιν Τζ. Σάφνερ τον έγραψε για το "Papillon", στο οποίο υποδύθηκε τον Ανρί Σαρριέρ, έναν πραγματικό κρατούμενο και συγγραφέα του ομώνυμου μυθιστορήματος στο οποίο βασίζεται η ταινία. Μετά από αυτή την εμφάνιση, που θεωρήθηκε ομόφωνα από τους κριτικούςτην καλύτερη της καριέρας του, τόσο αισθητικά όσο και σωματικά, ο Μακ Κουίν κλήθηκε να πρωταγωνιστήσει στο πλευρό του Γουίλιαμ Χόλντεν και του Πολ Νιούμαν στην ταινία "The Towering Inferno". Αυτό ήταν, ωστόσο, το κύκνειο άσμα πριν από την έναρξη μιας αργής παρακμής. Το 1979, ο Μακ Κουίν ανακάλυψε ότι είχε μεσοθηλίωμα, δηλαδή έναν όγκο του υπεζωκότα που πιθανότατα οφειλόταν σεστον αμίαντο από τον οποίο είναι κατασκευασμένες οι πυρίμαχες στολές που χρησιμοποιεί για τους αγώνες με μοτοσικλέτες.

Την επόμενη χρονιά, στις 7 Νοεμβρίου 1980, ο Steve McQueen πέθανε σε ηλικία 50 ετών σε νοσοκομείο του Μεξικού: οι στάχτες του σκορπίστηκαν στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Παντρεμένος τρεις φορές (με την ηθοποιό Neile Adams, η οποία του γέννησε δύο παιδιά, την ηθοποιό Ali MacGraw και το μοντέλο Barbara Minty), ο Steve McQueen δεν ήταν μόνο ηθοποιός, αλλά και εξαιρετικός οδηγός αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, σε σημείο που να γυρίζει αυτοπροσώπως πολλές σκηνές που κανονικά θα είχαν ανατεθεί σε κασκαντέρ και σωσίες. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι η τελική σκηνή της ταινίας "The Bigαπόδραση", όταν ο πρωταγωνιστής με ένα Triumph TR6 Trophy εξοπλισμένο σαν πολεμικό αυτοκίνητο BMW προσπαθεί να φτάσει στην Ελβετία. Σε όλη την ταινία ο Steve McQueen γυρίζει στην πραγματικότητα τις σκηνές σε πρώτο πρόσωπο, με εξαίρεση το άλμα από συρματόπλεγμα, το οποίο πραγματοποιήθηκε από κασκαντέρ αφού ο ηθοποιός είχε πέσει κατά τη διάρκεια μιας πρόβας.

Το πάθος του McQueen για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό τον οδήγησε επίσης να συμμετάσχει στις 12 Ώρες του Sebring, με μια Porsche 908 μαζί με τον Peter Reyson: το αποτέλεσμα ήταν μια αξιοσημείωτη δεύτερη θέση, λίγο περισσότερο από 20 δευτερόλεπτα πίσω από τον νικητή Mario Andretti. Το ίδιο αυτοκίνητο χρησιμοποιήθηκε επίσης για την κινηματογράφηση της ταινίας του 1971 "Le 24 Heures de Le Mans", η οποία ήταν μια εισπρακτική αποτυχία, αλλά έχει επαναξιολογηθεί ευρέως με την πάροδο των ετών.αργότερα ως ένα από τα καλύτερα έργα για τους αγώνες αυτοκινήτου.

Ο Steve McQueen, ιδιοκτήτης πολλών σπορ αυτοκινήτων, όπως μια Porsche 917, μια Porsche 911 Carrera S, μια Ferrari 250 Lusso Berlinetta και μια Ferrari 512, συνέλεξε επίσης πολλές μοτοσικλέτες σε όλη του τη ζωή, συνολικά περισσότερα από εκατό μοντέλα.

Στην Ιταλία, τον ηθοποιό μεταγλώττισε κυρίως ο Cesare Barbetti (στις ταινίες "Soldier in the Rain", "Sacred and Profane", "Somebody Loves Me Up There", "Nevada Smith", "Papillon", "Getaway" και "The 24 Hours of Le Mans"), αλλά επίσης, μεταξύ άλλων, ο Michele Kalamera ("Bullitt"), ο Pino Locchi ("Hell is for Heroes") και ο Giuseppe Rinaldi ("The Great Escape").