بیوگرافی • خود را از گناه رها کنید

ابل فرارا در 19 ژوئیه 1951 در نیویورک متولد شد. کارگردان، بازیگر و فیلمنامه نویس، ریشه او - همانطور که از نام خانوادگی او به وضوح مشخص است - ایتالیایی است. او در محله برانکس به دنیا آمد، جایی که پدرش به عنوان یک کتابفروش امرار معاش می کرد و همیشه مشکلات جدیدی را تجربه می کرد. کسی که مراقب تحصیل هابیل جوان است، پدربزرگ او، یک مهاجر ناپل است.

او تنها 15 سال داشت که با نیکلاس سنت جان آشنا شد، با او دوستی بسیار طولانی برقرار کرد: نیکلاس فیلمنامه نویس معروف ترین فیلم های او شد. این دو نوجوان یک گروه موسیقی تشکیل می دهند که فرارا رهبر و خواننده آن است.

علاقه زیاد به سینما، فرارای بیست ساله را به فیلمبرداری چند فیلم کوتاه آماتوری علیه جنگ ویتنام در Super8 سوق می دهد. امروز اثر او "نه زندگی یک گربه خیس" نیز شناخته شده است، فیلمی پورنوگرافیک که در سال 1977 فیلمبرداری شده است. در صحنه های سخت شرکت می کند - مانند جیمی لین، نام مستعاری که او بعداً در اولین کارهای مهم خود از آن استفاده خواهد کرد.

اولین فیلم او که ارزش توجه فرهنگی دارد به سال 1979 برمی گردد و عنوان "قاتل مته" نام دارد. این فیلم - با بودجه بسیار کم، با بازیگران غیر حرفه ای، دوستان فرارا - در ژانر ترسناک فیلمبرداری شده است، داستان نقاشی را روایت می کند که دیوانه می شود و شروع می کند.با مته بی خانمان را بکش این فیلم خیلی زود در میان طرفداران این ژانر با موفقیت روبرو شد.

ابل فرارا با فیلم زیر "فرشته انتقام" (1981) نشان می‌دهد که قادر به بلوغ سریع است: او خشونت صریح آثار اول را به نفع یک کارگردانی هوشیارتر، بدون اینکه کوتاهی کند، ملایم می‌کند. مستقیم و تیز باشد 100000 دلار برای این فیلم خرج شد: تصویر در فینال یک دختر ناشنوا با لباس راهبه که اسلحه ای در دست دارد در یک مهمانی لباس به نماد و نماد واقعی در بین دوستداران ژانر وحشت تبدیل خواهد شد.

در سال 1984 "ترس از منهتن" را با بازی ملانی گریفیث کارگردانی کرد. در مقایسه با دو فیلم اول، بودجه 5 میلیون دلاری بسیار زیاد است.

پس از آشنایی با مایکل مان، تهیه کننده سریال "Miami Vice"، او شروع به کار برای تلویزیون کرد. کارگردانی دو قسمت از سریال «مهاجمین خانه» و «زنی بی ناموس». در سال 1986 دوباره برای مایکل مان قسمت آزمایشی سریال «داستان جنایی» را کارگردانی کرد.

او در سال 1987 با «دختر چینی» - تفسیری دوباره از رومئو و ژولیت که در منطقه نیویورک ایتالیای کوچک اتفاق می‌افتد - به پرده سینما بازگشت که با این حال نتایج ضعیفی به دست آورد.

یک فیلم سفارشی با عنوان "فراتر از خطر" (1988) را می پذیرد: بر اساس رمانی از المور لئونارد، به نظر می رسد فیلم آنقدر آشفته است که کارگردان علاقه اش را از دست می دهد.کاملا از مجمع

با در دست داشتن فیلمنامه توسط دوستش نیکلاس سنت جان، او فیلم گانگستری "پادشاه نیویورک" (1989) را با بازی کریستوفر واکن، بازیگری که از اینجا شروع به همکاری با کارگردان می کند، فیلمبرداری می کند. این فیلم در میان تماشاگران و منتقدان به موفقیت زیادی دست یافت و به کارگردان شهرت و شهرت در اروپا داد. او بین سال‌های 1992 و 1995 «ستوان بد»، «چشم‌های مار» و «اعتیاد» را کارگردانی کرد، سه‌گانه‌ای که نشان‌دهنده عالی‌ترین بیان فلسفه فرارا در زمینه‌های گناه و رستگاری است. مانند سینمای مارتین اسکورسیزی، نویسنده‌ای که فرارا بسیار دوستش دارد، سینمای او داستان آدم‌های به حاشیه رانده‌شده‌ای را روایت می‌کند که هرگز امید خود را برای رستگاری از دست نمی‌دهند.

در سال 1993 "The Body Snatchers - The Invasion Continues"، بازسازی کلاسیک "Invasion of the Body Snatchers" اثر دان سیگل منتشر شد. علیرغم تولید برادران وارنر، این فیلم به ندرت در سینماها پخش می شود. در انگلستان حتی فقط برای بازار ویدیوی خانگی منتشر می شود.

"برادران" محصول سال 1996 است و فیلمنامه دیگری توسط سنت جان نوشته شده است و همچنین بازیگرانی با کیفیت خاصی مانند کریستوفر واکن، کریس پن و بنیسیو دل تورو که در بالا ذکر شد، شرکت می کنند. کریس پن برای بازی خود جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم ونیز را دریافت کرد.

در سال 1997 او "Blackout" را با بازی متیو مودین و - در نقشی کوچک - کارگردانی کرد.کلودیا شیفر

در سال 1998 نوبت به "هتل رز جدید" با کریستوفر واکن، ویلم دافو و آسیا آرجنتو رسید. این فیلم برای منتقدان ناموفق بود و کارگردان را به خاطر عدم همکاری با سنت جان سرزنش کردند.

پس از سه سال سکوت، "کریسمس ما" اکران می شود، یک تریلر کلاسیک که کارگردان را به مضامین روزهای اولیه خود بازمی گرداند.

سپس چهار سال دیگر سکوت می گذرد، تا حدی به دلیل کمبود بودجه. او «مری» (2005) را در ایتالیا با بازی ژولیت بینوش و فارست ویتاکر فیلمبرداری می کند: موفقیت خوبی کسب می کند و جایزه ویژه جشنواره فیلم ونیز را به دست می آورد. در سال 2007 او در جشنواره کن خارج از رقابت «قصه های برو برو» را ارائه کرد، فیلمی با بازی ویلم دافو، متیو مودین و دوباره آسیا آرجنتو.