بیوگرافی

• زندگی کارلو کاسولا
• یک کودکی غم انگیز
• آموزش مدرسه
• اولین حضور در ادبیات
• اولین داستان ها
• مدرک تحصیلی و داستان های دیگر
• بحران
• سال های آخر

کارلو کاسولا، متولد 17 مارس 1917 در رم ، در 29 ژانویه 1987 در مونتکارلو دی لوکا درگذشت، نویسنده و مقاله نویس ایتالیایی بود.

زندگی کارلو کاسولا

کوچکترین از پنج فرزند، نویسنده در بحبوحه جنگ جهانی اول در رم از ازدواج ماریا کامیلا بیانکی دی ولترا و گارزیا کاسولا متولد شد. منشأ لومباردی دارد اما برای مدت طولانی در توسکانی ساکن است.

همانطور که خودش در سال 1960 در نامه ای به ایندرو مونتانلی نوشت، پدربزرگ پدری او یک قاضی و میهن پرست بود که در ده روز برشا شرکت کرده بود و متعاقباً برای فرار از احکام متعدد به دار آویخته شده به سوئیس گریخت. روی سرش.

از سوی دیگر، پدرش سوسیالیست مبارز و سردبیر «آوانتی» به سرپرستی لئونیدا بیسولاتی بود.

کودکی غمگین

کودکی کاسولا را نمی توان به هیچ وجه به عنوان یک کودکی شاد تعریف کرد، احتمالاً به این دلیل که او آخرین برادر از پنج برادر است که همگی بسیار بزرگتر از او هستند و در نتیجه احساس می کند که او برای پدر و مادرش مانند تک فرزند است. علاوه بر این وضعیت خاص، طبیعت طبیعی آن نیز اضافه شده استکه باعث شد او پسری منزوی باشد، با روحیه کمی ابتکار، اما دارای تخیلی پرشور است که او را در نوجوانی به سمت چیزی نزدیک می‌کرد که بیشترین موفقیت را در زندگی‌اش به ارمغان می‌آورد: ادبیات

" یک نام کافی بود تا او را به هیجان آورد، تا تخیل او را به حرکت درآورد، در نتیجه اغلب هر چیزی را که می دانست واقعی و از دلایل عملی پیروی می کرد بیگانه و بی ارزش می کرد " - می نویسد کارلو کاسولا ، که از خود در "Fogli di Diario" خود صحبت می کند، اثری که به لطف آن به راحتی می توان درک کرد که نویسنده چگونه شخصی بود که به جای آنچه شنیده بود راحت تر خود را تحت تأثیر قرار داد. او دید.

تحصیلات مکتبی

تحصیلات مکتبی کارلو کاسولا مانند آنچه اغلب برای همه شاعران و اهل ادب اتفاق می افتد، نسبتاً منظم است، حتی اگر زمانی که او بزرگ شد، خودش آن را به عنوان یک شکست واقعی، تا آنجا که در سال 1969 نوشت: " مدرسه جنایت، این همان چیزی است که امروز مدرسه است، نه تنها اینجا بلکه در همه جا. و تقصیر به فرهنگ سکولار یا مذهبی برمی گردد. به این فروشنده بزرگ مواد مخدر. ؛ به این افیون اصیل مردم ».

در سال 1927 او شروع به حضور در دبیرستان رویال تورکواتو تاسو کرد و سپس در سال 1932 در دبیرستان کلاسیک Umberto I ثبت نام کرد و در آنجا به کارهای جیووانی بسیار علاقه مند شد.مراتع، در حالی که برای بقیه او عمیقاً ناامید است.

اما در همان سال به لطف حضور پرشور برخی از دوستان و خوانش آثار بسیار مهمی مانند "امروز، فردا و هرگز" ریکاردو باچلی، "آمیسی میئی" اثر آنتونیو بالدینی. و "برادران روپه" اثر لئونیدا رپاچی، کاسولا جوان شروع به پرورش علاقه بسیار شدید به ادبیات و نویسندگی می کند.

اولین حضور او در ادبیات

رویکرد او به ادبیات، به عنوان یک نویسنده، در اوایل جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد، زمانی که او به دلیل علاقه بسیار شدید، به جریان ادبی نزدیک شد. هرمتیک، که می دانیم سالواتوره کوازیمودو پیشروی بزرگی از آن بود.

از این جریان خاص، کارلو کاسولا علاقه به ذات بودن، کیش شعر به عنوان یک امر مطلق، و استفاده مداوم از نثر را دوست دارد که از نظر سبک روایی خود، منحصر به فرد است. توجه به امر وجودی

اولین داستان ها

اولین داستان های او که بین سال های 1937 تا 1940 نوشته شد، در سال 1942 در دو جلد "در حاشیه" و "لا ویستا" گردآوری و منتشر شد. سالواتوره گوگلیلینو می‌نویسد: «و از همین‌جا شروع می‌کنیم، « کاسولا می‌خواهد واقعی‌ترین جنبه آن را در یک رویداد یا در یک حرکت درک کند، عنصری، هرچند متواضع و روزمره، که حس «وجود» را برای ما آشکار می‌کند. ، لحن الفاحساسات ".

مدرک و داستانهای دیگر

در سال 1939، پس از خدمت در ارتش در Spoleto و Bressanone، در رشته حقوق با پایان نامه در مورد قانون مدنی فارغ التحصیل شد. که هرگز به او تعلق نداشت تا پیوسته خود را وقف فعالیت ادبی خود کند.

در واقع بلافاصله پس از کسب عنوان، سه داستان کوتاه «دیدار»، «سرباز» و «سرباز» را منتشر کرد. شکارچی" در مجله "Letteratura" جایی که پس از خواندن، آنها را به مجلات "Corrente" و "Frontespizio" گزارش می دهند، که نویسنده رومی با جدیت شروع به همکاری می کند.

پس از پایان جهان دوم جنگ، کاسولا، تحت تأثیر شخصیت مقاومت، در سال 1946 داستان «بابا» را در چهار قسمت منتشر کرد که در مجله «Il Mondo» ظاهر شد و به عنوان یکی از اعضای تحریریه آنها شروع به همکاری با برخی کرد. روزنامه ها و مجلات آن زمان مانند: "La Nazione del Popolo"، مجله کمیته آزادی توسکان، "Giornale del Mattino" و "L'Italia Socialista".

بحران

از سال 1949 به بعد، کاسولا شروع به تجربه یک بحران عمیق انسانی و ادبی کرد که در آثار او نیز منعکس شد. در واقع، در همان سال، همسرش تنها در سن 31 سالگی بر اثر حمله مرگبار کلیه درگذشت.

از آن لحظه به بعد، مقاله نویس کل شعر وجودی خود را زیر سوال می برد که تا زمانی کهدر آن لحظه، او تمام کارهای خود را به عنوان یک نویسنده پایه گذاری کرده بود.

از این شیوه جدید نگرش به زندگی و ادبیات، یکی از شناخته‌شده‌ترین متن‌های او به نام «برش جنگل» متولد شد که با مشکلات فراوانی برای تولید مواجه شد که پس از آن به او واگذار شد. زباله های موندادوری و بومپیانی، از «I gettoni»، یک سریال تجربی به کارگردانی ویتورینی، که به کاسولا این فرصت را می دهد تا دوباره نور را ببیند.

از این لحظه نویسنده دوره ای از فعالیت بسیار پربار را تجربه می کند. قدمت آثاری چون «I Libri del tempo»، «Fausto e Anna»، «I Vecchi Compagni» به همین سال ها برمی گردد.

در چند سال اخیر

پس از نوشتن چند اثر بسیار مهم و همکاری با مجلات معتبر نقد ادبی، در سال 1984 کتاب "مردم را بیشتر از مکان ها می شمارند" منتشر کرد و در دل بیمار شد. . او در سن 69 سالگی در 29 ژانویه 1987 در حالی که در مونتکارلو دی لوکا بود در اثر یک فروپاشی ناگهانی قلب و گردش خون درگذشت.