بیوگرافی • ابعاد هنری چند وجهی

نویسنده، فیلمنامه نویس، بازیگر فیلم های انیمیشن بلند (با برونو بوزتو) و مدیر تبلیغات، این هنرمند چند وجهی در 8 می 1948 در میلان متولد شد. پس از گذراندن دوره دبیرستان علمی، در سال 1975 در رشته معماری در پلی تکنیک فارغ التحصیل شد، اما در سال های دانشگاه که توسط حوزه های بیانی «هنری» بیشتر جذب شده بود، در دوره میم ماریس فلاخ در تئاتر Piccolo در میلان شرکت کرد و در آنجا کار خواهد کرد. برای چند سال.

در سال 1971 مائوریتسیو نیچتی به عنوان کاریکاتوریست در "برونو بوزتو فیلم" شروع به کار کرد. از سال 1971 تا 1978، دوباره برای "Bozzetto Film"، سه فیلم بلند با طراحی های انیمیشنی با شخصیت آقای روسی و فیلم تکنیک ترکیبی "Allegro non troppo" نوشت که در آنها به عنوان بازیگر نیز ظاهر شد.

در این بین دو فیلم کوتاه کمدی "تریاک برای تریاک" و "کلبه" می نویسد و بازی می کند. در سال 1975 او مدرسه میم کوئلی دی گروک را در میلان تأسیس کرد (در میان بنیانگذاران آن، آنجلا فینوکیارو نیز هنرپیشه بود)، که بعداً به یک شرکت تئاتر مشهور تبدیل شد که حتی بدون موسس آن به تحقیقات هنری و بیانی خود ادامه داد. او که همیشه با فرم فیلم کوتاه پیوند خورده است، وسیله ای ایده آل برای بیان خلاقیت خود، متشکل از شهودهای خیره کننده و گنگ های ظریف و همچنین سورئال، در سال 1978 "نمایش جادویی" را به طرز عالی ساخت.مورد استقبال منتقدان قرار گرفت. در همان سال، او «S.O.S.» یک فیلم کوتاه کمیک با تکنیک ترکیبی از گیدو مانولی را تفسیر کرد و با آن وقفه‌های کمدی برای پخش رای «L'altra Domenica» اثر رنزو آربوره ایجاد کرد.

در هر صورت، تلاش قبلی او، که تماشاگران نیز از آن استقبال کردند، یعنی «نمایش جادویی»، در واقع نشان دهنده کارت دعوت او برای رسیدن به چیزی سخت‌تر، یعنی یک فیلم طولانی معمولی واقعی بود.

بنابراین، سال 1979 به لطف فیلم بلند «راتاتاپلان»، زمان اولین و موفقیت قطعی او بود: نمونه ای از این که چگونه می توان سینما را با پول کم و ایده های فراوان ساخت.

که با صرفه جویی مطلق فیلمبرداری شده است، در جشنواره فیلم ونیز ارائه شد، جایی که این فیلم "ساکت خارق‌العاده در جهان‌های حاشیه‌ای در میلان" که تعریف شده بود، نه تنها در محل کار با موفقیت زیادی روبرو شد. بلکه در باکس آفیس دشوارتر (با رکورد گرفتن در آن زمان).

بعد از این موفقیت خارق‌العاده و غیرمنتظره، استعداد نیچتی در سطوح مختلف توسط هنرمندان متعدد، توسط کارگردانان جاکومو باتیاتو (که او را در نقش جادوگر آتلانته در فیلم "I paladini" می‌خواهد) و ماریو مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد. مونیچلی (هیولای مقدس کمدی ایتالیایی او را برای "Bertoldo, Bertoldino E Cacasenno" صدا می کند)، در تلویزیون، مکانی که نیچتی در آن رفت و آمد می کند.اغلب با اکراه، که در آن در سال 1984 سیزده قسمت از برنامه تلویزیونی "Quo Vadiz" را نوشت، کارگردانی و مجری آن بود. در همان سال‌ها فیلم سینمایی «Il Bi e il Ba» را کارگردانی کرد و در «رویاها و نیازها» سرجیو سیتی بازی کرد. از سال 1986 تا 1987 او مجری 54 قسمت از برنامه زنده "PISTA!" و کارگردانی یک فیلم کوتاه تجربی با کیفیت بالا، "Gag Jazz". سال بعد او یک فیلم کوتاه الکترونیکی برای Fininvest در ادای احترام به ژرژ ملیس، "Le cauchemar d'un Inventeur" ساخت.

1989 با «دزدان صابون»، فیلمی سیاه و سفید که با تبلیغات رنگی قطع شد، نیچتی به عنوان نویسنده به فیلم های سینمایی بازگشت. این فیلم برنده جایزه بزرگ جشنواره فیلم مسکو شد، در حالی که در سال 1990 او 36 قسمت از "پارتی فانتزی" را برای RAI ارائه کرد، برنامه ای در مورد بهترین فیلم های کوتاه انیمیشن جهان.

1991 سال "Volere Volare" است، داستان مردی که از عشق به کارتونی تبدیل می شود، پنجمین فیلم بلند نیچتی به عنوان نویسنده. این فیلم برنده جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره فیلم مونترال، "Canne d'Or" در جشنواره کمدی Vevey، بهترین کمدی ایتالیایی سال برای "جایزه Sergio Corbucci" و "David di Donatello" برای بهترین فیلمنامه است. دو سال بعد، مائوریتزیو نیچتی "Stefano Quantestorie" را متوجه می شود. در سال 1994 او نقش شخصیت عیسی را در فیلم ژان چارلز تاچلا بازی می کند."Tous les jours dimanche". سال بعد فیلم «Palla di neve» را با بازی پائولو ویلجو، آنا فالچی، مونیکا بلوچی، الساندرو هابر و لئو گولوتا کارگردانی کرد و در سال 1996 فیلم «Luna e l'altra» را کارگردانی کرد و بازی کرد.

در سال 1998 نیچتی به عنوان داور جشنواره فیلم برلین حضور داشت، در حالی که در سال 1999 در هیئت داوران جشنواره کن حضور داشت. از سال 1997 تا 1999 او مدیر هولدینگ Cinecittà بود و در آنجا به فناوری های جدید و ترویج سینمای ایتالیا در خارج از کشور، مرمت و سینما برای جوانان پرداخت.

با "هونولولو بیبی" ساخته شده در سال 2000، مائوریتزیو نیچتی هشتمین فیلم خود را به عنوان نویسنده امضا می کند و شخصیت مهندس کلمبو، قهرمان سابق "راتاتاپلان" را به عهده می گیرد.

بعد هنری بی‌نظیر و منحصربه‌فرد Nichetti به این صورت خلاصه شده است: " نقاب او آشفتگی باستر کیتون و تحرک ناگهانی یک کارتون را در بر می‌گیرد ".