بیوگرافی • نکات ایتالیایی در جهان

روبرتو بوله در 26 مارس 1975 در Casale Monferrato، در استان الساندریا، از پدری مکانیک و مادری خانه دار به دنیا آمد. او سه برادر دارد: یکی، مائوریتزیو، برادر دوقلوی او است (که در سال 2011 به دلیل ایست قلبی پیش از موعد درگذشت). خواهرش امانوئلا مدیر رقصنده آینده خواهد شد. در خانواده‌ای بدون هنرمند، روبرتو از سنین پایین علاقه‌ای سرکوب‌ناپذیر به رقص ابراز کرد: جذب باله‌هایی که در تلویزیون می‌بیند، می‌فهمد که بزرگترین آرزویش رقصیدن است. مادرش به جای اهمیت دادن به این موضوع، او را تشویق کرد و در سن شش سالگی او را به مدرسه رقص در ورچلی برد. پس از آن، هنگامی که او یازده ساله بود، او را به میلان برد تا در امتحان ورودی مدرسه معتبر Teatro alla Scala شرکت کند. روبرتو بوله جوان مستعد رقصیدن است و استعداد طبیعی دارد: او در مدرسه پذیرفته می شود.

روبرتو برای دنبال کردن رویای خود باید با انتخاب دشواری برای کودکی هم سن و سال خود روبرو شود زیرا او باید خانواده و دوستان خود را ترک کند. هر روز صبح در ساعت 8 تمرین را در مدرسه رقص آغاز می کند و عصرها دوره های مدرسه را دنبال می کند و به بلوغ علمی می رسد.

در سن پانزده سالگی اولین موفقیت بزرگ او به دست می آید: اولین کسی که متوجه استعداد او شد رودلف نوریف است که در این دوره در لاسکالا حضور دارد و او را برای نقش انتخاب می کند.تادزیو در «مرگ در ونیز» اثر فلمینگ فلینت. بوله خیلی جوان است و تئاتر به او مجوز نمی دهد، اما این داستان او را متوقف نمی کند و او را در پیگیری قصدش مصمم تر می کند.

در سن نوزده سالگی به گروه باله La Scala پیوست و دو سال بعد، در پایان یکی از نمایش های رومئو و ژولیت خود، توسط کارگردان وقت الیزابت ترابوست به عنوان رقصنده اصلی منصوب شد. بنابراین روبرتو بوله به یکی از جوان ترین رقصندگان اصلی در تاریخ تئاتر اسکالا تبدیل می شود. از آن لحظه او قهرمان باله های کلاسیک و معاصر مانند «زیبای خفته»، «سیندرلا» و «دن کیشوت» (نوریف)، «دریاچه قو» (نوریف-دوول-دین-بورمیستر)، «فندق شکن» (فندق شکن) خواهد بود. رایت-هیند-دین-بارت)، «لا بایادر» (ماکاروا)، «اتودها» (کاوشگر)، «اکسلسیور» (دل آرا)، «ژیزل» (همچنین در نسخه جدید سیلو گیلم)، «اسپکتر دی» لا رز، «لا سیلفید»، «مانون»، «رومئو و ژولیت» (مک میلان-دین)، «اونگین» (کرانکو)، «نوتردام د پاریس» (پتیت)، «بیوه شاد» (هیند) ، "Ondine"، "Rendez-vous e Thaïs" (اشتون)، "در وسط تا حدودی برافراشته" (فورسایت)، "سه پیش درآمد" (استیونسون).

در سال 1996 او شرکت رقص را ترک کرد تا به یک رقصنده آزاد تبدیل شود، قدمی که درها را به سوی یک حرفه بین المللی باز کرد. در 22 سالگی، به دنبال یک آسیب غیرمنتظره به رقصندهستاره، نقش شاهزاده زیگفرید را در رویال آلبرت هال بازی می کند و موفقیت بزرگی دارد.

از آن زمان او نقش اصلی را در مشهورترین باله ها بر عهده داشته و در مشهورترین تئاترهای جهان رقصیده است: کاونت گاردن در لندن، اپرای پاریس، بولشوی در مسکو و باله توکیو همه در پاهای او . رقصیده با باله سلطنتی، باله ملی کانادا، باله اشتوتگارت، باله ملی فنلاند، Staatsoper برلین، اپرای دولتی وین، Staatsoper Dresden، اپرای دولتی مونیخ، جشنواره ویسبادن، هشتمین و نهمین جشنواره بین المللی باله در توکیو، باله توکیو، اپرای رم، سن کارلو در ناپل، تئاتر کموناله در فلورانس.

درک دین، کارگردان باله ملی انگلیس، دو اثر برای او خلق کرد: "دریاچه قو" و "رومئو و ژولیت" که هر دو در رویال آلبرت هال لندن اجرا شدند. به مناسبت دهمین سالگرد اپرای قاهره، بوله در یک «آیدا» تماشایی در اهرام جیزه و متعاقباً در آرنا دی ورونا شرکت می‌کند تا نسخه جدیدی از اپرای وردی در سراسر جهان پخش شود.

روبرتو بوله

در اکتبر 2000 فصل را در کاونت گاردن در لندن با "دریاچه قو" در نسخه آنتونی داول آغاز کرد و در نوامبر او برای جشن گرفتن هفتاد و پنجمین سالگرد مایجا به بولشوی دعوت شدپلیتسکایا در حضور رئیس جمهور پوتین. در ژوئن 2002، به مناسبت جشن جشن، او در کاخ باکینگهام در حضور ملکه الیزابت دوم انگلستان رقصید: این رویداد به طور زنده توسط بی‌بی‌سی فیلم‌برداری شد و در تمام کشورهای مشترک المنافع پخش شد.

در اکتبر 2002 در تئاتر بولشوی در مسکو به همراه الساندرا فری در "رومئو و ژولیت" اثر کنت مک میلان در طول تور باله دلا اسکالا در میلان بازی کرد. در سال 2003، به مناسبت جشن های سیصدمین سالگرد سنت پترزبورگ، او "دریاچه قو" را دوباره با باله سلطنتی در تئاتر ماریینسکی رقصید. متعاقباً، برای بازگشت "فائون رقصنده" به مازارا دل والو، آمدئو آمودیو Aprés-midi d'un faune را می رقصد.

برای فصل 2003/2004، روبرتو بوله عنوان Etoile of theatro alla Scala را دریافت کرد.

در فوریه 2004 او پیروزمندانه در Teatro degli Arcimboldi در میلان در "L'histoire de Manon" رقصید.

او سپس در سراسر جهان در جشنواره سن رمو ظاهر می شود و "پرنده آتشین" را می رقصد، یک سولو که مخصوص او توسط رناتو زانلا ساخته شده است.

روبرتو بوله که به عنوان بخشی از سومین جشنواره بین المللی باله به تئاتر Mariinsky در سنت پترزبورگ دعوت شده است، نقش کاوالیر دس گریو را در "Histoire de Manon" می رقصد و در میان قهرمانان گالا نهایی است. رقص پاس دو از Ballo Excelsior و Summer توسط J. Kudelka.

در 1 آوریل 2004، او در حضور پاپ ژان پل دوم در حیاط کلیسای میدان سن پیترو، به مناسبت روز جوان، رقصید.

در فوریه 2006 او در مراسم افتتاحیه بازی های المپیک زمستانی در تورین رقصید و رقصی را که مخصوص او توسط انزو کوسیمی ساخته شده بود اجرا کرد. او اولین حضور خود را در متروپولیتن نیویورک در ژوئن 2007 برای خداحافظی الساندرا فری با صحنه آمریکا انجام داد و مانون را روی صحنه آورد و در 23 ژوئن در رومئو و ژولیت اجرا کرد: منتقدان آمریکایی با نقدهای مشتاقانه موفقیت او را اعلام کردند.

از شرکای متعدد او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: آلتینای آسیل موراتوا، دارسی بوسل، لیزا-ماری کولوم، ویویانا دورانته، الساندرا فری، کارلا فراچی، ایزابل گورین، سیلوی گیلم، گرتا هوجکینسون، مارگارت ایلمن، سوئیاسان ، اگنس لتستو، ماریانلا نونیز، النا پانکووا، لیزا پاوانه، دارجا پاولنکو، لیتیتیا پوژول، تامارا روخو، پولینا سمیونوا، دیانا ویشنووا، زنایدا یانووسکی، سوتلانا زاخارووا.

روبرتو بوله نیز بسیار درگیر مسائل اجتماعی است: از سال 1999 او "سفیر حسن نیت" یونیسف بوده است. پژواک موفقیت عمومی برای او موفقیت منتقدان را نیز به ارمغان می آورد، به طوری که او را به عنوان "غرور میلان" تعریف می کنند و جوایز قابل توجهی دریافت می کند: در سال 1995 او هر دو جایزه "Danza e Danza" و جایزه "Positano" را به عنوان جایزه دریافت کرد. یک رقص جوان ایتالیایی امیدوارکننده در سال 1999، در سالنPromoteca del Campidoglio در رم، جایزه "جینو تانی" را به دلیل مشارکت با فعالیت خود در گسترش ارزش های رقص و حرکت از طریق زبان بدن و روح دریافت کرد. سال بعد با تحویل "پنتاگرام طلایی" جایزه "گالیله 2000" در پیاتزا دلا سیگنوریا در فلورانس به او اهدا شد. او همچنین جایزه "Danza e Danza 2001"، جایزه "Barocco 2001" و جایزه "Positano 2001" را برای فعالیت بین المللی خود دریافت کرد.

حتی تلویزیون ایتالیا نیز به ارزش بزرگ روبرتو بوله و تصویر او پی می برد، به طوری که از او به عنوان مهمان در بسیاری از برنامه ها از جمله: Superquark، Sanremo، Quelli che il Calcio، Zelig، David di Donatello درخواست می شود. ، آب و هوا چگونه است، رقص با ستاره ها. حتی روزنامه ها در مورد او صحبت می کنند و برخی از مجلات معروف مقالات گسترده ای را به او اختصاص می دهند: صدای کلاسیک، سیپاریو، دانزا ای دانزا، چی، استایل. او همچنین یک گواهی ایتالیایی برای چندین برند معروف می شود.

از آخرین ابتکارات او می توان به "Roberto Bolle & Friends" اشاره کرد، یک جشن رقص فوق العاده به نفع FAI، صندوق محیط زیست ایتالیا.