بیوگرافی • نیمکت های میلانی

• دهه 2000
• دهه 2010

لئوناردو ناسیمنتو د آرائوخو، که در دنیای ورزش با نام اختصاری اش شناخته می شود لئوناردو ، در نیتروی، در ایالت ریودوژانیرو برزیل، در 5 سپتامبر 1969 به دنیا آمد. اولین حضور در مسابقات قهرمانی برزیل در سن هجده سالگی. او هنوز هفده ساله نشده است که فرصت بازی در کنار معبود خود زیکو و همچنین بازیکنان مشهور بین المللی مانند لئاندرو، ببتو و رناتو گائوچو را دارد. او در کنار این بازیکنان بزرگ اولین قهرمانی خود را به دست آورد. از سال 1990 تا 1991 لئوناردو برای سن پائولو بازی کرد و در سال 1991 عنوان قهرمانی برزیل را به دست آورد.

او سپس به باشگاه اسپانیایی والنسیا رفت. در سال 1993 او به برزیل بازگشت تا دوباره برای سائوپائولو بازی کند. او کوپا لیبرتادورس و جام بین قاره ای را برد: جام دوم با شکست دادن میلان، تیم آینده اش، در توکیو به دست آمد. او با تیم ملی برزیل قهرمان جام جهانی 1994 آمریکا شد و در فینال در ضربات پنالتی ایتالیا را به رهبری آریگو ساکی شکست داد. او سپس به ژاپن رفت تا با کاشیما آنتلرز، تیمی از لیگ تازه تاسیس جی که دوستش زیکو نیز در آن بازی می کند، بازی کند.

در سال 1996 لئوناردو توسط تیم فرانسوی پاری سن ژرمن خریداری شد.برای رسیدن به فینال جام برندگان جام.

پس از آن میلان او را در تیم خود می خواست، بنابراین آنها او را در تابستان 1997 به خدمت گرفتند: او تا سال 2001 در این تیم ماند، 96 بازی لیگ انجام داد، 22 گل به ثمر رساند و اسکودتو 1998-1999 را به طور کامل به دست آورد. قهرمان زمان برنده (12 گل در 27 بازی).

دهه 2000

در پایان فصل 2000-2001، او تصمیم می گیرد به میهن خود بازگردد، جایی که ابتدا برای سن پائولو و سپس برای فلامنگو بازی می کند. با غلبه بر مصدومیت های مختلف گهگاهی، او چندین بار به بازنشستگی از فوتبال رقابتی فکر کرد، اما در کمال تعجب تصمیم گرفت در اکتبر 2002 به فوتبال بازگردد، زمانی که میلان هنوز او را با آنها می خواست. با این حال، تجربه جدید ایتالیایی بسیار کوتاه مدت بود و در مارس 2003 دوران حرفه ای او به عنوان بازیکن به پایان رسید.

او علاوه بر دانستن زبان پرتغالی، انگلیسی، اسپانیایی، فرانسوی (و کمی ژاپنی)، ایتالیایی را کاملاً صحبت می کند.

شهرت او به عنوان یک فوتبالیست حداقل برابر با یک فرد محترم است، بیش از همه به دلیل ابتکارات متعدد در زمینه بشردوستانه که او در طول سالها فرصت انجام آنها را داشته است. در سال 1999 در برزیل او Fundação Gol de Letra را ایجاد کرد. او به محیط آث میلان وابسته بود، به طوری که تا می 2006 مدیر بنیاد میلان بود. مشاور بازار نقل و انتقالات: او مدیر استدر منطقه فنی عملیات میلان، او به عنوان ناظر در آمریکای جنوبی کار می کند، به طوری که او به آوردن چندین جوان به ایتالیا کمک می کند که پس از آن تبدیل به خارق العاده می شوند، مانند کاکا، پاتو و تیاگو سیلوا.

لئوناردو در سال 2008 رسماً شهروند ایتالیا شد. در پایان می 2009، آدریانو گالیانی، مدیر روسونری اعلام کرد که مربی جدیدی که جایگزین کارلو آنچلوتی خواهد شد، لئوناردو خواهد بود.

او اولین بازی خود را در 22 آگوست 2009 انجام داد. در 21 اکتبر 2009، تحت هدایت او، میلان برای اولین بار در تاریخ خود، رئال مادرید را در استادیوم سانتیاگو برنابئو اسپانیا شکست داد (3-2).

در 14 مه 2010، لئوناردو پس از کسب سهمیه مستقیم برای لیگ قهرمانان اروپا، خداحافظی خود را با باشگاه روسونری اعلام کرد که در پایان فصل مؤثر واقع شد. در پس تصمیم برای کنار گذاشتن شرکتی که او بیشترین ارتباط را با آن داشت، سوءتفاهمات شدیدی با سیلویو برلوسکونی، رئیس جمهور آمریکا وجود داشت.

با کنار گذاشتن رافائل بنیتز در اواسط قهرمانی، ماسیمو موراتی، یکی از ستایشگران بزرگ لئوناردو، با او تماس گرفت تا پیشنهاد هدایت تیم دیگر میلان را بدهد: به این ترتیب، مانند یک هدیه کریسمس، در 24 دسامبر. 2010 لئوناردو مربی جدید F.C. اینتر اینجا او یک فصل می ماند.

دهه 2010

در 13 ژوئیه 2011، او به عنوان مدیر ورزشی پاری سن ژرمن منصوب شد. در پایاندر ماه مه 2013 او توسط کمیسیون انضباطی LFP به دلیل شانه ای که در پایان بازی پاری سن ژرمن و والنسین (چند هفته قبل از آن انجام شد) به داور کاسترو داده شد، چهارده ماه محروم شد.

از نیمه دوم سال 2015 او به عنوان مفسر در Sky Sport کار می کند. برای فصل ورزشی 2016/2017، او میهمان ثابت اسکای اسپورت است، از جمله عصرهای یکشنبه در برنامه Sky Calcio Club.

پس از بیش از شش سال، در پایان سپتامبر 2017 به مربیگری بازگشت. : این یک بار روی نیمکت آنتالیا اسپور بنشین، تیمی که در مسابقات قهرمانی ترکیه بازی می کند. در ترکیب او ساموئل اتوئو نیز حضور دارد که در اینتر همراه او بود. اما پس از چند ماه، لئوناردو به دلیل اختلافات با باشگاه و نتایج ضعیفی که کسب کرد، استعفا داد. در جولای 2018 او به عنوان سرمربی به میلان بازگشت.

در 14 ژوئن 2019، شش سال پس از آخرین تجربه او در همین سمت با این باشگاه فرانسوی، به عنوان مدیر ورزشی PSG منصوب شد. سه سال بعد، در 22 می 2022، او از وظایف خود برکنار شد.