Biografy • Supersarko fan Europa

Nicolas Paul Stéphane Sarkozy de Nagy-Bocsa waard berne yn Parys op 28 jannewaris 1955. Sûnt 16 maaie 2007 is hy de trijeentweintichste presidint fan 'e Frânske Republyk, de sechsde fan de Fyfde Republyk. Hy is de earste Frânske presidint berne nei it ein fan de Twadde Wrâldoarloch en de earste dy't berne is út bûtenlânske âlden: syn heit Pál Sárközy (letter omneamd ta Paul Sarkozy) is in Hongaarske naturalisearre Frânske aristokraat, syn mem Andrée Mallah is de dochter fan in Joadske dokter Sefardysk fan Thessaloniki, bekeard ta it katolisisme.

Hy studearre ôf yn 'e rjochten mei in spesjalisaasje priveerjocht en politikology oan 'e Universiteit fan Nanterre yn Parys, gie dêrnei syn stúdzje troch oan it "Institut d'Etudes Politiques yn Parys", sûnder lykwols it postgraduate diploma te heljen a.g.v. de minne resultaten krigen yn 'e stúdzje fan' e Ingelske taal.

Syn politike karriêre begûn yn 1974, doe't hy meidie oan 'e ferkiezingskampanje fan Jacques Chaban-Delmas, de Gaullistyske kandidaat foar it presidintskip fan 'e Republyk. Yn 1976 sleat er him by de troch Jacques Chirac op 'e nij oprjochte neo-gaullistyske partij en fusearre yn 2002 yn 'e UMP (Union for a Popular Movement).

Hy is sûnt 1981 advokaat; yn 1987 wie hy in oprjochter partner fan it "Leibovici-Claude-Sarkozy" advokatekantoar, doe in partner fan it "Arnaud Claude - Nicolas Sarkozy" advokatekantoar sûnt 2002.

Sarkozy waard keazendeputearre foar it earst yn 1988 (doe wer keazen yn 1993, 1997, 2002). Hy wie boargemaster fan Neuilly-sur-Seine fan 1983 oant 2002 en presidint fan de algemiene ried fan Hauts-de-Seine yn 2002 en sûnt 2004.

Fan 1993 oant 1995 wie hy minister-delegearre foar de begrutting. Nei de herferkiezing fan Jacques Chirac yn 2002, sirkulearret Sarkozy syn namme as in wierskynlik nije premier; Chirac sil lykwols de foarkar hawwe oan Jean-Pierre Raffarin.

Sarkozy hâldt de posysjes fan minister fan Binnenlânske Saken, Ekonomy, Finânsjes en Yndustry. Hy naam ûntslach op 26 maart 2007 doe't hy besleat om him yn te setten foar de presidintskampanje dy't him de runoff (maaie 2007) winne soe tsjin Ségolène Royal.

Troch syn hyperaktiviteit as steatshaad direkt oantoand fan 'e earste dei fan syn ynauguraasje, wurdt hy troch syn kameraden en tsjinstanners de bynamme "Supersarko". It foarnimmen fan Sarkozy om it bûtenlânsk belied fan 'e regearing tsjin 'e Feriene Steaten struktureel oan te passen, dat ûnder Chirac syn presidintskip oanlieding jûn hie ta dúdlike ynternasjonale spanningen, wie fuort dúdlik.

Oan 'e ein fan it jier jout Sarkozy, tegearre mei de Italjaanske premier Romano Prodi en de Spaanske premier Zapatero, offisjeel libben oan it ambisjeuze projekt fan 'e Middellânske Uny.

Nicola Sarkozy hat tidens syn karriêre tal fan essays skreaun, en ek in biografy fanGeorges Mandel, in oprjochte konservative politikus dy't yn 1944 fermoarde waard troch milysjeminsken op befel fan 'e nazi's. As Frânsk steatshaad is er ek amts-foarsten ien fan 'e twa ko-foarsten fan Andorra, grutmaster fan it Legion of Honor en kanon fan 'e Basilyk fan San Giovanni yn Laterano.

Tusken novimber 2007 en jannewaris 2008 waard der in soad praat oer syn relaasje mei de Italjaanske model-sjonger Carla Bruni, dy't letter syn frou waard op 2 febrewaris 2008. It is de earste kear yn 'e skiednis fan de Frânske Republyk dat in presidint trout yn syn termyn. Foar him wie it bard mei keizer Napoleon III en noch earder mei Napoleon I.