Biografija • Supersarko Evrope

Nicolas Paul Stéphane Sarkozy de Nagy-Bocsa rođen je u Parizu 28. januara 1955. godine. Od 16. maja 2007. bio je dvadeset treći predsjednik Republike Francuske, šesti Pete republike. On je prvi francuski predsjednik rođen nakon završetka Drugog svjetskog rata i prvi koji je rođen od strane roditelja: njegov otac Pál Sárközy (kasnije preimenovan u Paul Sarkozy) je mađarski naturalizirani francuski aristokrata, njegova majka Andrée Mallah je kćerka jevrejski lekar Sefard iz Soluna, prešao u katoličanstvo.

Diplomirao je pravo sa specijalizacijom iz privatnog prava i političkih nauka na Univerzitetu Nanterre u Parizu, a potom je nastavio studije na "Institut d'Etudes Politiques u Parizu", ali nije stekao diplomu poslijediplomskog studija zbog loši rezultati dobijeni u proučavanju engleskog jezika.

Njegova politička karijera započela je 1974. godine, kada je učestvovao u predizbornoj kampanji Jacquesa Chaban-Delmasa, golističkog kandidata za predsjednika Republike. Godine 1976. pridružio se neogolističkoj stranci koju je ponovo osnovao Jacques Chirac i spojio se 2002. u UMP (Uniju za narodni pokret).

Advokat je od 1981. godine; 1987. bio je osnivač advokatske firme "Leibovici-Claude-Sarkozy", zatim partner advokatske firme "Arnaud Claude - Nicolas Sarkozy" od 2002.

Sarkozy je izabran zazamjenik prvi put 1988. (tada reizabran 1993., 1997., 2002.). Bio je gradonačelnik Neuilly-sur-Seinea od 1983. do 2002. i predsjednik generalnog vijeća Hauts-de-Seinea 2002. i od 2004.

Od 1993. do 1995. bio je ministar delegat za budžet. Nakon reizbora Jacquesa Chiraca 2002. godine, Sarkozyjevo ime kruži kao vjerovatno novi premijer; Međutim, Chirac će preferirati Jean-Pierre Raffarina.

Sarkozy je na pozicijama ministra unutrašnjih poslova, privrede, finansija i industrije. Podnio je ostavku 26. marta 2007. kada je odlučio da se posveti predsjedničkoj kampanji u kojoj će pobijediti u drugom krugu (maj 2007.) protiv Ségolène Royal.

Zbog hiperaktivnosti kao šefa države koju je pokazao odmah od prvog dana njegove inauguracije, njegovi suborci i protivnici prozivaju ga "Supersarko". Odmah je bila jasna Sarkozyjeva namjera da strukturalno modificira vanjsku politiku vlade prema Sjedinjenim Državama, koja je pod Chiracovim predsjedavanjem izazvala očigledne međunarodne tenzije.

Krajem godine Sarkozy je zajedno sa italijanskim premijerom Romanom Prodijem i španskim premijerom Zapaterom zvanično dao život ambicioznom projektu Mediteranske unije.

Nicola Sarkozy je tokom svoje karijere napisao brojne eseje, kao i biografijuGeorges Mandel, pošteni konzervativni političar kojeg su 1944. ubili milicioneri po naredbi nacista. Kao šef francuske države, on je i po službenoj dužnosti jedan od dva ko-prinčeva Andore, veliki majstor Legije časti i kanonik bazilike San Giovanni in Laterano.

Od novembra 2007. do januara 2008. mnogo se pričalo o njegovoj vezi sa italijanskom manekenkom-pevačicom Carlom Bruni, koja mu je kasnije postala supruga 2. februara 2008. To je prvi put u istoriji Francuska Republika sa kojom se predsednik ženi tokom svog mandata. Prije njega to se dogodilo caru Napoleonu III, a još ranije Napoleonu I.