Biografie - Liefdeszegel

Zijn diepe, donkere timbre heeft een onevenredig aantal één-op-één-dansen begeleid, en het is een veilige gok dat duizenden stelletjes zich hebben gevormd op de golf van zijn overtuigende noten. Toegegeven dat deze beweringen de vrucht zijn van pure fantasie of een romantische poging om aan muziek krachten toe te schrijven die er misschien vreemd aan zijn, één ding is zeker: toen een van zijn stukken begon metdie zich door de lucht verspreidde, duurde het maar een paar seconden om meteen te beseffen wiens fluweelzachte, ietwat griezelige stem uit de luidsprekers klonk: Barry White.

Barrence Eugene Carter, de zachtaardige reus, de cycloopzanger van de liefde in haar meest opwindende en intrigerende aspecten (met een flinke scheut eros), werd geboren op 12 september 1944 in Galveston, Texas. Geïnspireerd door Elvis Presley of 'It's now or never' overtuigde hij zichzelf ervan om zich als basgitarist aan te sluiten bij een soulgroep genaamd 'The Upfronts', waar hij al snel zes singles opnam.

Barry White ontdekte later een vrouwelijk trio, de 'Love Unlimited', met zijn toekomstige tweede vrouw, Glodean James (hij kreeg vier kinderen met haar, zijn vriendin sinds zijn schooltijd, voordat hij in 1969 scheidde), en produceerde hun hit 'Walkin' in the rain with the one I love' uit 1972, waarvan een miljoen exemplaren verkocht werden.

Eigenlijk weten maar weinig mensen dat de zwarte artiest altijd rijk is geweest aan productie, een baan achter de schermen die hij deelde met zijn passie voor zingen en solo-optredens.

Barry White

Na het succes van het trio dat hij het jaar daarop produceerde, begon hij aan een solo-avontuur en bracht hij het instrumentale 'Love's theme' uit, dat volgens de meest gecrediteerde critici het tijdperk van de discomuziek inluidde. In 1974 voerde hij de hitlijsten aan met het album 'Can't Get Enough'. Tussen tournees met Glodean door bracht hij in 1981 niet alleen een album uit, maar bracht hij ook de wereldnog vier kinderen (en dat zijn er acht), waarna ze in 1988 scheidden.

De jaren tachtig waren een periode van relatieve obscuriteit; pas in 1994 werd de 'Practise what you preach' door Barry White Na een afwezigheid van bijna zeventien jaar staat hij weer aan de top van de hitlijsten. Eén aflevering is in dit verband veelzeggend: hoewel zijn populariteit in de jaren zeventig een hoogtepunt bereikte, ontving de zanger in 2000 de eerste van zijn twee 'Grammy's', voor beste mannelijke en traditionele R&B performance met het recente 'Staying Power'.

Op 4 juli 2003 overleed de zanger, die leed aan nierproblemen veroorzaakt door hoge bloeddruk, op 58-jarige leeftijd. Hij liet verbijsterde fans achter die zijn zeer speciale stem beschouwden als iets dat inherent was aan de muziek zelf en daarom onomkoopbaar was.

We blijven echter zitten met de vele 'hits' die Barry White in zijn 30-jarige carrière heeft geproduceerd, waaronder onmogelijk niet te vergeten 'Can't get enough of your love, baby', 'You're the first, the last, my everything', 'Practise what you preach' en 'It's ecstasy when you lay down next to me'. Stuk voor stuk uitstekende violen die de zanger, 'great to end up in the bedroom' (zoals hij wasbestempeld door sommige perfide critici), achtergelaten als een erfenis voor toekomstige liefdesaffaires of volgende hete passieverhalen.