Biografie - Voorbij de benen is er meer

Sabrina Salerno is geboren in Genua op 15 maart 1968. Ze is al een knappe verschijning sinds haar puberteit en werd op zestienjarige leeftijd verkozen tot Miss Liguria, de springplank die haar in staat stelde haar eerste schuchtere stappen te zetten in de wereld van de showbusiness. De Genuese schoonheid, die aanvankelijk verbijsterd en onzeker was, heeft eigenlijk pit te over en wacht gewoon op de juiste gelegenheid om haar verleidelijke nagels tevoorschijn te halen.Achter veel van haar pittige houdingen gaat echter een persoonlijk drama schuil, zoals ze vertelt op haar persoonlijke website: "Mijn vader verliet mijn moeder toen ze zwanger werd en wilde me niet erkennen. Ik groeide vijf jaar op bij mijn grootouders omdat mijn moeder niet voor me kon zorgen omdat ze moest werken. Ik was twaalf jaar oud toen ik probeerde terug te nemen wat mijn vader mij had gegeven.Hij was me liefde, steun, geborgenheid en tederheid verschuldigd. Ik belde hem op. Aan de andere kant vond ik een muur. Ik groeide toch op en probeerde mijn harnas nog meer te verharden'.

Hoe dan ook, haar vrouwelijke, praktisch perfecte lichaamsbouw, haar dubbelzinnige maar zeer sexy uiterlijk (ze heeft een zeer lichte Venus strabismus, wat haar zeer goed staat), haar royale vormen konden niet onopgemerkt blijven. In 1985 nam ze meteen deel aan een belangrijk programma, 'Premiatissima', gepresenteerd door dat ware heilige monster van de showbusiness, Johnny Dorelli.Hoewel Sabrina zich niet laat degraderen tot slechts een sidekick, wil ze haar kaarten zetten in de muziekwereld, aangetrokken als ze is door internationale producties en de lange golf van 'dance' die in die jaren heerste.

Sabrina Salerno

Hij waagde de sprong, zette zijn geloofwaardigheid op het spel en bracht zijn eerste single 'Sexy Girl' uit, een van de weinige nummers die in Italië is geboren maar in het Engels is gezongen, en die de hitlijsten in Italië en Duitsland haalde. Eindelijk, in de verstikte wereld van de Italiaanse muziek, die bestaat uit onuitgesproken melodieën en melancholische sferen, iemand die de moed heeft om zichzelf te presenteren in een gedaante die de meestOp het eerste gehoor klinkt het nummer niet als een binnenlandse productie, maar als een nummer dat rechtstreeks van de overkant van het Kanaal is geïmporteerd.

Na de acceptatie door het publiek getest te hebben, was het dus tijd om een nog grotere stap te nemen, namelijk om een volledig album uit te brengen. 86-87 was toen de beurt aan 'Sabrina', met daarop de single 'Boys', weer een hit, dit keer wijdverspreid en goed ontvangen in heel Europa (en ook in Zuid-Amerika en Australië).

De volgende jaren stonden in het teken van veel werk en talloze verzoekjes en het opnemen van verschillende nummers, die allemaal regelmatig goed werden ontvangen door het publiek. In 88 verscheen het album 'SuperSabrina' met de single 'Like a Yoyo'. De teksten van haar nummers zijn altijd een beetje pittig en sexy, Sabrina speelt met gemak in op haar mannenetende imago. Een karakter dat ze heeft opgebouwddankzij tientallen foto's die in alle kranten verschenen, waarop de zangeres altijd provocerend en verleidelijk is en waarop ze vaak zonder sluier te zien is. Na een concert in Moskou in 1989 dook stipt ook de bioscoop op en in hetzelfde jaar draaide ze samen met Jerry Calà de film 'Fratelli d'Italia'.

In '91 nam ze deel aan het SanRemo Festival samen met Jo Squillo met het nummer 'Siamo Donne'. In '95 maakte ze haar theaterdebuut onder de regie van Alessandro Capone in de rol van Fata Morgana in het toneelstuk 'I cavalieri della tavola Rotonda'. In 1999 kreeg ze de kans om deel te nemen aan Max Pezzali's film 'Jolly Blue', tegelijkertijd met de release van haar nieuwe album 'A flower is broken'.

Sabrina Salerno met Jo Squillo

Nadat ze een van de Italiaanse zangeressen was die in de jaren tachtig ontvolkten, keerde ze in 2002 terug naar de televisie als speciale correspondent in het nieuwe Italia 1-programma 'Matricole e Meteore', met de ironische bijnaam 'Sexy Bond'. Salerno kruipt in de huid van een speciale agent die de jacht moet inzetten op succesvolle showbizzglory'sin de jaren 1970 en 1980 en raakte daarna in de vergetelheid.

Van 2001 tot 2003 speelde ze in het theater in de musical 'Emozioni', geregisseerd door Sergio Japino, met Ambra Angiolini en Vladimir Luxuria. De musical was een succes en Sabrina overtuigde de critici. In 2004 werd haar zoon Luca Maria geboren, verwekt door haar partner Enrico Monti, met wie ze in 2006 trouwde.

In 2005 speelde ze in de onafhankelijke film 'Colori', geregisseerd door Cristiano Ceriello, een op Dogma 95 geïnspireerd werk, waarmee ze de prijs van de critici won op het filmfestival van Salerno. In 2006 speelde ze in 'Film D.', geregisseerd door dezelfde regisseur.

Negen jaar na zijn laatste plaat keerde hij in september 2008 terug naar de Italiaanse muziekscene met een nieuw album getiteld 'Erase/Rewind', twee cd's met 13 historische hits en 13 onuitgebrachte poprocknummers.

In de zomer van 2010 deed hij een poging tot een jaren 80-revival door samen te zingen met de sexy Samantha Fox in het beroemde duet 'Call Me', oorspronkelijk een succes van de groep 'Blondie'. In juli 2010 leidde hij ook vier afleveringen van het programma 'Myths 80' in prime time op Italia Uno.