Biografie - Poëtische reizen

• Essentiële bibliografie van Edoardo Sanguineti

Edoardo Sanguineti, dichter, schrijver, criticus en vertaler, werd geboren in Genua op 9 december 1930. Zijn vader Giovanni, een bankbediende, en zijn moeder Giuseppina Cocchi, verhuisden naar Turijn toen Edoardo nog maar vier jaar oud was. Op dat moment werd bij de kleine jongen een ernstige hartziekte vastgesteld: de diagnose bleek onjuist, maar dit voorval liet niet na om hem te beïnvloeden omLang. Na kinkhoest wordt hij onderzocht door een specialist die de diagnostische fout vaststelt waarvan hij het slachtoffer is. Vanaf dan moet hij veel aan lichaamsbeweging doen (gymnastiek, fietsen, tennis) om zijn spierspanning terug te krijgen. Ondertussen geeft hij het streven door om zich aan dans te wijden, een spijt die hem vele jaren zal vergezellen.

In Turijn groeit Edoardo op bij Luigi Cocchi: zijn oom, musicus en musicoloog, die in het verleden Gobetti en Gramsci ontmoette en meewerkte aan het tijdschrift 'L'Ordine Nuovo', zal een belangrijk referentiepunt zijn voor de opvoeding van de toekomstige dichter. Zijn zomervakantie brengt hij door in Bordighera (Imperia), waar hij wordt bijgestaan door zijn neef Angelo Cervetto, die hem zijn passie voor jazz doorgeeft.

In 1946 begon hij zijn klassieke studies aan het Liceo D'Azeglio: zijn leraar Italiaans was Luigi Vigliani, aan wie hij zijn essay over Gozzano opdroeg; hij was de eerste aan wie hij enkele gedichten liet lezen, later deel van 'Laborintus'; dit laatste was het werk dat hij in 1951 begon te schrijven.

Hij ontmoette Enrico Baj die het manifest van de nucleaire schilderkunst opstelde, waaruit het nuclearisme ontstond.

In 1953 stierf zijn moeder; tegelijkertijd ontmoette hij Luciana, die in 1954 zijn vrouw zou worden. In hetzelfde jaar ontmoette hij Luciano Anceschi, die 'Laborintus' las en besloot het uit te geven. In 1955 werd zijn oudste zoon Federico geboren.

Na zijn afstuderen in 1956 werd 'Laborintus' gepubliceerd.

Na de geboorte van Alessandro (1958) en Michele (1962) ontstond in 1963 in Palermo de 'Gruppo 63', een literair-kritische beweging die het resultaat was van de culturele banden en contacten die in de jaren daarvoor waren ontwikkeld.

Ondertussen kreeg Sanguineti, die al als assistent werkte, een hoogleraarschap. In 1965 kreeg hij de leerstoel Moderne en Hedendaagse Italiaanse Literatuur aan de Faculteit Letteren van de Universiteit van Turijn.

Na de ontbinding van de 'Gruppo 63' in 1968 stelde Sanguineti zich kandidaat voor de Kamerverkiezingen op de lijsten van de PCI.

Daarna verhuisde hij met zijn gezin naar Salerno voor zijn werk: hier doceerde hij Algemene Italiaanse Literatuur en Hedendaagse Italiaanse Literatuur. In 1970 werd hij buitengewoon hoogleraar.

Hij verbleef zes maanden met zijn gezin in Berlijn; na de dood van zijn vader (1972) werd zijn dochter Giulia geboren (1973) en werd hij professor in Salerno. Daarna begon hij een samenwerking met 'Paese Sera'.

Daarna werd hij hoogleraar Italiaanse literatuur aan de universiteit van Genua, waar hij met zijn gezin naartoe verhuisde; hier begon hij samen te werken met 'Il Giorno'.

In 1976 werkte hij samen met 'L'Unità' en begon voor hem een periode van grote politieke betrokkenheid: hij werd gekozen tot gemeenteraadslid (1976-1981) in Genua en lid van de Kamer van Afgevaardigden (1979-1983) als onafhankelijk lid op de PCI-lijsten.

Hij reisde veel: Europa, de Sovjet-Unie, Georgië, Oezbekistan, Tunesië, China, de Verenigde Staten, Canada, Mexico, Colombia, Argentinië, Peru, Japan, India. In 1996 benoemde de president van de Republiek, Oscar Luigi Scalfaro, hem tot Ridder in het Grootkruis van de Orde van Grote Verdienste van de Italiaanse Republiek.

In 2000 verliet hij de universiteit.

In zijn lange carrière als letterkundige heeft hij talrijke onderscheidingen ontvangen, waaronder de Gouden Kroon van Struga en de Librex Montale Prijs (2006). Hij is stichtend lid van de 'Accadémie Européenne de poésie' (Luxemburg) en adviserend lid van 'Poetry International' (Rotterdam), voormalig poëtisch farao van het Patafysisch Instituut in Milaan, en sinds 2001 is hij Transcendentaal Satraap, Grootmeester O.G.G. (Parijs) en Presidentvan de Oplepo.

Hij stierf in Genua op 18 mei 2010.

Essentiële bibliografie van Edoardo Sanguineti

• Laborintus (1956)
• Triperuno (1960)
• Interpretatie van Malebolge (essay, 1961)
• Tussen Art Nouveau en Crepuscularisme (essay, 1961)
• Italiaans Capriccio (1963)
• Ideologie en taal (essay, 1965)
• Dante's realisme (essay, 1966)
• Guido Gozzano (essay, 1966)
• Het ganzenbord (1967)
• Theater (1969)
• Poëzie van de 20e eeuw (bloemlezing, 1969)
• Natuurlijke verhalen (1971)
• Wirrwarr (1972)
• Krant (1976)
• Postkarten (1978)
• Behang (1980)
• Scartabello (1981)