Biografie - Een grootse visie op de stad

De Italiaanse regisseur Francesco Rosi werd op 15 november 1922 in Napels geboren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog studeerde hij rechten, waarna hij een carrière als illustrator van kinderboeken begon. Tegelijkertijd begon hij een samenwerking met Radio Napoli: hier ontmoette hij Raffaele La Capria, Aldo Giuffrè en Giuseppe Patroni Griffi, met wie hij vaak zou samenwerken intoekomst.

Rosi is ook gepassioneerd door theater, een theatrale activiteit die er ook toe leidde dat hij vriendschap sloot met Giorgio Napolitano, de toekomstige president van de Italiaanse Republiek.

Zijn carrière in de showbusiness begon in 1946 als assistent van regisseur Ettore Giannini, voor de theaterproductie van O voto Salvatore Di Giacomo. Toen kwam de grote doorbraak: op slechts 26-jarige leeftijd was Rosi assistent-regisseur van Luchino Visconti bij de opnames van de film La terra trema (1948).

Na enkele scenario's ('Bellissima', 1951, 'Processo alla città', 1952) draaide hij enkele scènes voor de film 'Camicie rosse' (1952) van Goffredo Alessandrini. In 1956 regisseerde hij de film 'Kean' samen met Vittorio Gassman.

Francesco Rosi's eerste speelfilm was 'La sfida' (1958): het werk werd meteen geprezen door critici en publiek.

Het jaar daarop regisseerde hij Alberto Sordi in 'I magliari' (1959).

In 1962 luidde hij met 'Salvatore Giuliano', samen met Salvo Randone, de zogenaamde 'onderzoeksfilm' in.

Het jaar daarop regisseerde Rosi Rod Steiger in wat door velen als zijn meesterwerk wordt beschouwd: 'The Hands on the City' (1963); hierin stelt de regisseur en scenarioschrijver moedig de wrijvingen aan de kaak die bestaan tussen de verschillende organen van de staat en de exploitatie van de stad Napels. De film werd bekroond met de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië. Deze laatste twee genoemde films zijn inOp de een of andere manier worden ze beschouwd als de grondleggers van de politiek getinte cinema, waarin later vaak Gian Maria Volontè de hoofdrol zou spelen.

Na de opnames van 'The Moment of Truth' (1965) stortte de Napolitaanse regisseur zich op de sprookjesfilm 'Once Upon a Time...' (1967), met Sophia Loren en Omar Sharif in de hoofdrollen, de laatste vers van het succes van de meesterwerkfilm 'Doctor Zhivago' (1966, van David Lean); Rosi had aanvankelijk de Italiaan Marcello Mastroianni gevraagd voor de mannelijke rol.

In de jaren 1970 keerde hij terug naar de thema's die hem het meest na aan het hart lagen met 'Il caso Mattei' (1971), waarin hij de brandende dood van Enrico Mattei vertelde, met een geweldige vertolking van Gian Maria Volontè, en met 'Lucky Luciano' (1973), een film waarin de figuur van Salvatore Lucania (bekend als 'Lucky Luciano') centraal stond, een Italiaans-Amerikaanse misdaadbaas in New York die in 1946 als 'ongewenst' teruggestuurd werd naar Italië.

Hij had groot succes met het meesterwerk 'Cadaveri eccellenti' (1976), met Renato Salvatori, en maakte de filmversie van 'Cristo si è fermato a Eboli' (1979), gebaseerd op de gelijknamige roman van Carlo Levi.

Three Brothers' (1981), met Philippe Noiret, Michele Placido en Vittorio Mezzogiorno in de hoofdrollen, was een ander succes. In die tijd wilde Rosi Primo Levi's roman 'The Truce' naar het witte doek brengen, maar de zelfmoord van de schrijver (1987) deed hem ervan afzien; hij zou de film dan in 1996 maken, ook met de financiële hulp van de grote Italiaans-Amerikaanse regisseur Martin Scorsese.

Hij regisseerde een verfilming van Bizet's 'Carmen' (1984) met Placido Domingo in de hoofdrol. Daarna werkte hij aan 'Cronaca di una morte annunciata' (1987), gebaseerd op de roman van Gabriel García Márquez: de film, opgenomen in Venezuela, brengt een grote cast samen waaronder Gian Maria Volontè, Ornella Muti, Rupert Everett, Michele Placido, Alain Delon en Lucia Bosè.

In 1990 nam hij 'Dimenticare Palermo' op, met James Belushi, Mimi Rogers, Vittorio Gassman, Philippe Noiret en Giancarlo Giannini.

Op 27 januari 2005 ontvangt Francesco Rosi een graad ad honorem in Stedelijke en Milieu Ruimtelijke Planning van de 'Mediterranea' Universiteit, voor de " stedenbouwkundige les "van zijn film 'Hands on the City'.

Hij overleed op 10 januari 2015, 92 jaar oud.