Biografia - Blues jako stała życiowa

Riley King, prawdziwe nazwisko B.B. King, urodził się w Itta Bena, Mississippi (na plantacji bawełny), 16 września 1925 roku, jako syn ojca gitarzysty, który towarzyszył swojej głoszącej kazania matce w kościele metodystów. To typowa sytuacja dla wielu amerykańskich muzyków bluesowych i jazzowych, "egzystencjalny" odcisk typowy dla rozwoju muzyki bluesowej. W rzeczywistości to dzięki tym bodźcomMłody muzyk zaczął śpiewać ze swoją matką, która niestety zmarła, gdy miał zaledwie siedem lat. Wychowywany przez dziadków, otrzymał swoją pierwszą gitarę w wieku czternastu lat i zaczął śpiewać z nią w grupach gospel w sąsiednich miastach, a także podczas służby wojskowej w 1944 roku w Memphis.

W tym okresie poznał kuzyna, znanego bluesmana o pseudonimie "Bukka White". Zaczął wtedy zbliżać się do świata czarnej muzyki, choć jego początki w show-biznesie widziały go za konsolą radiową jako prezentera w lokalnej stacji radiowej. To właśnie tutaj zaczął nazywać siebie "Riley King, bluesowy chłopiec z Beale Street", później przyjmując pseudonim Blues Boy, który w późniejszym czasie stał się jego pseudonimem.wkrótce stanie się tylko B. B. King .

Odrzucając rolę "DJ-a", jego kariera gitarzysty rozpoczęła się od grania na rogach ulic. Dzięki wsparciu swojego kuzyna Bukki White'a udało mu się zostać zauważonym i w 1948 roku wystąpił w programie radiowym z Sonny Boy Williamsonem. Od tego momentu zaczął regularnie koncertować tu i tam, oczarowując każdego, kto mógł usłyszeć jego muzykę.

Podczas występu w pokoju ogrzewanym płomieniami zaimprowizowanego piecyka naftowego, dwóch mężczyzn zaczęło walczyć o kobietę, Lucille. W trakcie awantury pokój zapalił się, wszyscy uciekli, ale B.B. wrócił do środka, aby odzyskać swoją gitarę.własny instrument, który od tamtej pory nosi imię kobiety.

Jego pierwszy przebój, "Three O'Clock Blues", przyniósł mu ogólnokrajową sławę i od tego momentu jego aktywność koncertowa stała się niemal szalona. Po pojawieniu się bluesa w Stanach Zjednoczonych, a także w Europie, sukces B.B. przekroczył granice narodowe i doprowadził go do występu na Montreux Jazz Festival w 1967 roku.

Artyści, którzy deklarują B. B. King Do ich głównych inspiracji należą Eric Clapton, Mike Bloomfield, Albert Collins, Buddy Guy, Freddie King, Jimi Hendrix, Otis Rush, Johnny Winter, Albert King i wielu innych, a nie ma gitarzysty bluesowego, znanego lub nieznanego, który nie miałby w swoim repertuarze niektórych fraz "mistrza".

Z biegiem lat otrzymał niezliczone nagrody, od Grammy Awards po wiele nagród związanych ze światem muzyki i sztuki. W 1996 roku ukazała się jego autobiografia " Blues wokół mnie ".

Do końca swojego życia B. B. King Był jednym z najbardziej cenionych i śledzonych wykonawców na scenie muzycznej. Mimo tysiąca wpływów, kompromisów, ustępstw na rzecz show-biznesu, nie można zaprzeczyć, że przyniósł bluesa szerokiej publiczności i przyczynił się swoją postacią do sukcesu tego gatunku muzycznego. Piękna jego wypowiedź mówi: " Wiele nocy spędziłem podróżując, z jednego miasta do drugiego bez przerwy, przez ponad 50 lat. Nagrałem wiele płyt, miałem, jak każdy, dobre i złe czasy, ale Blues zawsze był stałą w moim życiu. Może straciłem ekscytację dla innych rzeczy, ale nie dla Bluesa. To była długa podróż, trudna i ciężka, nocne życie w drodze to nie życiezdrowy i piękny, pełen pożegnań i samotności, ale także zdolny do wielkich emocji; dokonałbym tego samego wyboru ponownie, ponieważ noc ze wszystkim, co reprezentuje, była moim życiem ".

Zmarł w wieku 89 lat w Las Vegas 14 maja 2015 roku.