Biografie - De Blues als Levensconstante

Riley King, echte naam B.B. King, werd geboren in Itta Bena, Mississippi (op een katoenplantage), op 16 september 1925, als zoon van een gitarist die zijn prekende moeder vergezelde in de Methodist Church. Dit is een typische situatie voor veel Amerikaanse blues- en jazzmuzikanten, een 'existentiële' inprenting die typerend is voor de ontwikkeling van de bluesmuziek. Het is in feite dankzij deze stimuli datDe jonge muzikant begon te zingen met zijn moeder, die helaas overleed toen hij nog maar zeven jaar oud was. Opgevoed door zijn grootouders kreeg hij zijn eerste gitaar op veertienjarige leeftijd en begon ermee te zingen in gospelgroepen in naburige steden en ook tijdens zijn militaire dienst in 1944 in Memphis.

In deze periode ontmoette hij een neef, een bekende bluesman genaamd 'Bukka White'. Hij begon toen de wereld van de zwarte muziek te benaderen, hoewel zijn eerste stappen in de showbusiness waren dat hij achter een radiostation zat als presentator bij een lokaal radiostation. Hier begon hij zichzelf 'Riley King, the blues boy from beale street' te noemen, later nam hij het pseudoniem Blues Boy aan, wat hij in de jaren negentig nog steeds deed.zal binnenkort alleen nog B. B. King .

Hij wees de rol van 'DJ' af en begon zijn carrière als gitarist door op straathoeken te spelen. Dankzij de steun van zijn neef Bukka White slaagde hij erin om op te vallen en in 1948 trad hij op in een radioshow met Sonny Boy Williamson. Vanaf dat moment begon hij hier en daar regelmatig op te treden en betoverde hij iedereen die zijn muziek kon horen.

Tijdens een optreden in een kamer die verwarmd werd door de vlammen van een geïmproviseerde kerosine kachel, begonnen twee mannen te vechten om een vrouw, Lucille. Tijdens de daaropvolgende vechtpartij vloog de kamer in brand, iedereen vluchtte, maar B.B. ging terug naar binnen om zijn gitaar te halen.eigen instrument dat sindsdien haar naam draagt.

Zijn eerste hit, 'Three O'Clock Blues', bracht hem nationale bekendheid en vanaf dat moment werd zijn concertactiviteit bijna hectisch. Na de opkomst van de blues in zowel de Verenigde Staten als Europa overschreed het succes van B.B. de landsgrenzen en leidde ertoe dat hij in 1967 optrad op het Montreux Jazz Festival.

Artiesten die verklaren B. B. King Hun belangrijkste invloeden zijn Eric Clapton, Mike Bloomfield, Albert Collins, Buddy Guy, Freddie King, Jimi Hendrix, Otis Rush, Johnny Winter, Albert King en vele anderen, en er is geen bluesgitarist, beroemd of onbekend, die niet enkele fraseringen van de 'meester' in zijn repertoire heeft.

In de loop der jaren ontving hij talloze onderscheidingen, van de Grammy Awards tot vele prijzen in de muziek- en kunstwereld. In 1996 verscheen zijn autobiografie " Blues overal om me heen ".

Tot het einde van zijn leven B. B. King was een van de meest gewaardeerde en gevolgde performers in de muziekscene. Ondanks duizend invloeden, compromissen, concessies aan de showbusiness, kan niet worden ontkend dat hij de blues bij een groot publiek bracht en met zijn figuur bijdroeg aan het succes van dit muziekgenre. Een mooie uitspraak van hem luidt: " Vele nachten heb ik gereisd, van de ene stad naar de andere zonder pauze, gedurende meer dan 50 jaar. Ik heb veel platen opgenomen, ik heb, net als iedereen, goede en slechte tijden gekend, maar de Blues is altijd de constante in mijn leven geweest. Ik heb misschien de opwinding voor andere dingen verloren, maar niet voor de Blues. Het is een lange reis geweest, moeilijk en hard, het nachtleven van de weg is geen levengezond en mooi, vol afscheid en eenzaamheid, maar ook in staat tot grote emoties; ik zou dezelfde keuze weer maken, omdat de nacht met alles wat hij vertegenwoordigt mijn leven is geweest ".

Hij stierf op 89-jarige leeftijd in Las Vegas op 14 mei 2015.