Βιογραφία - Το μπλουζ ως σταθερά ζωής

Ο Riley King, με πραγματικό όνομα B. B. King, γεννήθηκε στην Itta Bena του Mississippi (σε μια φυτεία βαμβακιού), στις 16 Σεπτεμβρίου 1925, από έναν πατέρα κιθαρίστα που συνόδευε τη μητέρα του που κήρυττε κηρύγματα στη μεθοδική εκκλησία. Πρόκειται για μια τυπική κατάσταση για πολλούς Αμερικανούς μουσικούς των blues και της jazz, ένα "υπαρξιακό" αποτύπωμα χαρακτηριστικό της εξέλιξης της blues μουσικής. Στην πραγματικότητα, χάρη σε αυτά τα ερεθίσματαο νεαρός μουσικός άρχισε να τραγουδά με τη μητέρα του, η οποία δυστυχώς πέθανε όταν ήταν μόλις επτά ετών. Μεγαλωμένος από τους παππούδες του, έλαβε την πρώτη του κιθάρα σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών και άρχισε να τραγουδά με αυτήν σε γκόσπελ γκρουπ σε γειτονικές πόλεις αλλά και κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας το 1944 στο Μέμφις.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, γνώρισε έναν ξάδελφό του, έναν γνωστό μπλουζίστα ονόματι "Bukka White". Τότε άρχισε να προσεγγίζει τον κόσμο της μαύρης μουσικής, αν και το ξεκίνημά του στη σόου μπίζνες τον είδε πίσω από μια ραδιοφωνική κονσόλα ως παρουσιαστή σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό. Εδώ ήταν που άρχισε να αυτοαποκαλείται "Riley King, the blues boy from beale street", υιοθετώντας αργότερα το ψευδώνυμο Blues Boy, το οποίοσύντομα θα γίνει μόνο B. B. King .

Απορρίπτοντας τον ρόλο του "DJ", η καριέρα του ως κιθαρίστα ξεκίνησε παίζοντας στις γωνιές του δρόμου. Χάρη στην υποστήριξη του ξαδέλφου του Bukka White, κατάφερε να γίνει αντιληπτός και, το 1948, εμφανίστηκε σε μια ραδιοφωνική εκπομπή με τον Sonny Boy Williamson. Από τότε, άρχισε να παίρνει τακτικά συναυλίες εδώ κι εκεί, μαγεύοντας όποιον μπορούσε να ακούσει τη μουσική του.

Κατά τη διάρκεια μιας παράστασης σε ένα δωμάτιο που θερμαινόταν από τις φλόγες μιας αυτοσχέδιας σόμπας κηροζίνης, δύο άνδρες άρχισαν να τσακώνονται για μια γυναίκα, τη Lucille. Κατά τη διάρκεια του καβγά που ακολούθησε, το δωμάτιο έπιασε φωτιά, όλοι έφυγαν, αλλά ο B.B. επέστρεψε στο εσωτερικό για να πάρει την κιθάρα του.το δικό της όργανο που φέρει έκτοτε το όνομα της γυναίκας.

Η πρώτη του επιτυχία, το "Three O'Clock Blues", του χάρισε εθνική φήμη και από τότε η συναυλιακή του δραστηριότητα έγινε σχεδόν φρενήρης. Μετά την εμφάνιση του μπλουζ στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στην Ευρώπη, η επιτυχία του B.B. ξεπέρασε τα εθνικά σύνορα και τον οδήγησε να εμφανιστεί στο Φεστιβάλ Τζαζ του Μοντρέ το 1967.

Καλλιτέχνες που δηλώνουν B. B. King Οι κύριες επιρροές τους περιλαμβάνουν τους Eric Clapton, Mike Bloomfield, Albert Collins, Buddy Guy, Freddie King, Jimi Hendrix, Otis Rush, Johnny Winter, Albert King και πολλούς άλλους, και δεν υπάρχει μπλουζ κιθαρίστας, διάσημος ή άγνωστος, που να μην έχει στο ρεπερτόριό του κάποιες από τις φράσεις του "δασκάλου".

Με τα χρόνια ήρθαν αμέτρητα βραβεία από τα βραβεία Grammy μέχρι πολλά βραβεία που σχετίζονται με τον κόσμο της μουσικής και της τέχνης. Το 1996, η αυτοβιογραφία του " Μπλουζ γύρω μου ".

Μέχρι το τέλος της ζωής του B. B. King ήταν ένας από τους πιο αξιόλογους και ακολουθούμενους καλλιτέχνες της μουσικής σκηνής. Παρά τις χιλιάδες επιρροές, τους συμβιβασμούς, τις παραχωρήσεις στη σόου μπίζνες, δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι έφερε τα μπλουζ σε ένα τεράστιο κοινό και συνέβαλε με τη μορφή του στην επιτυχία αυτού του μουσικού είδους. Μια όμορφη δήλωσή του λέει: " Πολλές νύχτες έχουν περάσει ταξιδεύοντας, από τη μια πόλη στην άλλη χωρίς διακοπή, για πάνω από 50 χρόνια. Έχω ηχογραφήσει πολλούς δίσκους, είχα, όπως όλοι οι άλλοι, καλές και κακές στιγμές, αλλά τα μπλουζ ήταν πάντα η σταθερά στη ζωή μου. Μπορεί να έχω χάσει τον ενθουσιασμό για άλλα πράγματα, αλλά όχι για τα μπλουζ. Ήταν ένα μακρύ ταξίδι, δύσκολο και σκληρό, η νυχτερινή ζωή του δρόμου δεν είναι ζωήυγιής και όμορφη, γεμάτη αποχαιρετισμούς και μοναξιά, αλλά και ικανή για μεγάλα συναισθήματα- θα έκανα ξανά την ίδια επιλογή, γιατί η νύχτα με όλα όσα αντιπροσωπεύει ήταν η ζωή μου. ".

Πέθανε σε ηλικία 89 ετών στο Λας Βέγκας στις 14 Μαΐου 2015.