Biografia - realizm magiczny

Gabriel Garcia Marquez urodził się 6 marca 1927 roku w Aracataca, małej wiosce nad rzeką w Kolumbii. Syn Gabriela Eligio Garcíi, z zawodu telegrafisty, i Luisy Santiagi Márquez Iguarán, wychował się w karaibskim mieście Santa Marta (około 80 kilometrów od rodzinnego miasta), wychowywany przez dziadków (pułkownika Nicolása Márqueza i jego żonę Tranquilinę Iguarán).

Po śmierci dziadka (1936) przeniósł się do Barranquilla, gdzie rozpoczął studia. Uczęszczał do Colegio San José i Colegio Liceo de Zipaquirá, które ukończył w 1946 roku.

W 1947 r. rozpoczął studia na Universidad Nacional de Colombia w Bogocie; uczęszczał na Wydział Prawa i Nauk Politycznych, a w tym samym roku opublikował swoje pierwsze opowiadanie "La tercera resignacion" w czasopiśmie "El Espectator". Wkrótce porzucił naukę przedmiotów, które go nie fascynowały.

Po zamknięciu Uniwersytetu Narodowego przeniósł się do Kartageny w 1948 r., gdzie zaczął pracować jako dziennikarz dla "El Universal".

W międzyczasie współpracuje z innymi amerykańskimi i europejskimi gazetami i magazynami.

Dołączył do grupy młodych pisarzy poświęcających się czytaniu powieści takich autorów jak Faulkner, Kafka i Virginia Woolf.

Powrócił do Bogoty w 1954 roku jako dziennikarz "El Espectador"; w tym okresie opublikował opowiadanie "Dead Leaves". W następnym roku przez kilka miesięcy mieszkał w Rzymie: tutaj uczęszczał na kursy filmowe, zanim przeniósł się do Paryża.

W 1958 r. poślubił Mercedes Barcha, która wkrótce urodziła mu dwóch synów, Rodrigo (urodzonego w Bogocie w 1959 r.) i Gonzalo (urodzonego w Meksyku w 1962 r.).

Po dojściu do władzy Fidela Castro odwiedził Kubę; rozpoczął profesjonalną współpracę z agencją "Prensa latina" (najpierw w Bogocie, potem w Nowym Jorku) założoną przez samego Castro. Ciągłe groźby ze strony CIA i kubańskich wygnańców skłoniły go do przeprowadzki do Meksyku.

W Mexico City (gdzie Garcia Marquez od 1976 roku) napisał swoją pierwszą książkę "The Funeral of Mama Grande" (1962), która zawierała również "Nobody Writes to the Colonel", dzieła, od których zaczął zarysowywać fantastyczny świat Macondo, wyimaginowanego kraju nazwanego na cześć obszaru bliskiego krajowi pochodzenia Gabriel Garcia Marquez gdzie znajdowało się wiele winnic, które autor mógł zobaczyć pociągiem podczas swoich podróży.

W 1967 roku opublikował jedną ze swoich najbardziej znanych powieści, która uświęciła go jako jednego z największych pisarzy stulecia: "Sto lat samotności", powieść opowiadająca historię rodziny Buendía w Macondo. Dzieło to jest uważane za najwyższy wyraz tak zwanego realizmu magicznego.

Następnie ukazały się "Jesień patriarchy", "Kronika przepowiedzianej śmierci", "Miłość w czasach zarazy": w 1982 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla.

W 2001 r. zachorował na raka układu limfatycznego, jednak w 2002 r. opublikował pierwszą część swojej autobiografii "Living to Tell the Tale".

Wygrał walkę z rakiem i powrócił do literatury pięknej w 2005 roku, publikując "Memory of My Sad Bitches" (2004), swoją ostatnią powieść.

Przyjęty z powodu zaostrzenia ciężkiego zapalenia płuc w klinice Salvador Zubiran w Meksyku, Gabriel García Márquez zmarł 17 kwietnia 2014 r. w wieku 87 lat.