Biografia - Intensywne doświadczenia

Mariangela Melato urodziła się w Mediolanie 19 września 1941 r. Pierwsze sukcesy teatralne odniosła w 1968 r. w "Orlando furioso" Luki Ronconiego.

Potwierdzeniem jego sukcesu był film "Alleluia brava gente" (1971), komedia muzyczna autorstwa Garinei i Giovannini.

Zmierzył się z wymagającymi spektaklami i postaciami, grając w sztukach "Medea" Eurypidesa (1986), "Phaedra" (1987), "Vestire gli ignudi" Pirandello (1990), "La bisbetica domata" Szekspira (1992).

W swojej długiej karierze w kinie Mariangela Melato była w stanie przeplatać role dramatyczne z bardziej klasycznymi rolami związanymi z włoską komedią. Pracowała z kilkoma świetnymi reżyserami.

Jego filmy to między innymi "La classe operaia va in paradiso" (1971, reż. Elio Petri); "Todo modo" (1976, reż. Elio Petri, inspirowany powieścią Leonardo Sciascia pod tym samym tytułem); "Di che segno sei?" (1975, reż. Sergio Corbucci, z Paolo Villaggio, Adriano Celentano, Renato Pozzetto, Alberto Sordi); "Caro Michele" (1976, reż. Mario Monicelli); "Oggetti smarriti" (1979) i "Segreti segreti" (1985), reż.Bertolucciego; "Dimenticare Venezia" (1979) i "Il buon soldato" (1982) Franco Brusatiego; "Il papà occhio" (1980, reż. Renzo Arbore); "Figlio mio, infinitamente caro" (1985, reż. Valentino Orsini); "Mimì metallurgico ferito nell'onore" (1972), "Film d'amore e d'anarchia" (1973) i "Travolti da un insolito destino nell'azzurro mare d'agosto" (1974) Liny Wertmüller (w filmach włoskiej reżyserki to m.in.pamiętajmy o brawurowej parze Mariangela Melato i Giancarlo Giannini); "Casotto" (1977) i "Mortacci" (1988) Sergio Citti; "Aiutami a sognare" (1980) Pupi Avati. Wśród międzynarodowych produkcji pamiętamy jego występ jako generała Khali w fantastycznym "Flash Gordon" (1980).

Począwszy od lat 90-tych, jego CV obejmuje kilka dramatów telewizyjnych, w tym "Scandal" (1990), "A Life at Stake" (1991), "Twenty Years Twice" (1995), "The Women's Lawyer" (1997).

Zaangażowanie teatralne Mariangeli Melato było kontynuowane przez lata w "Il lutto si befits Elettra" (1996); "La dame de Chez Maxim" (1998); "Fedra" (1999); "Un amore nello specchio" i "Madre Coraggio" (2002); "La Centaura" (2004); "Chi ha paura di Virginia Woolf?" (2005).

W tym samym okresie dla kina zagrał w "La fine è nota" (1993, reż. Cristina Comencini); "Panni sporchi" (1999, reż. Mario Monicelli); "Un uomo perbene" (1999, reż. Maurizio Zaccaro).

W latach 2000 pracował przy filmach "L'amore probabilmente" (2001, reż. Giuseppe Bertolucci); "L'amore ritorna" (2004, reż. Sergio Rubini); "Vieni via con me" (2005, reż. Carlo Ventura). Dla telewizji: "Rebecca, la prima moglie" (2008, reż. Riccardo Milani), remake filmu Hitchcocka o tym samym tytule.

Mariangela Melato zmarła w klinice w Rzymie w wieku 71 lat 11 stycznia 2013 roku z powodu raka trzustki.