Biografia - Intensywne zaangażowanie

Vanessa Redgrave urodziła się 30 stycznia 1937 r. w Londynie. Jej przeznaczenie było przypieczętowane od urodzenia: jej dziadek Ray Redgrave był słynnym australijskim aktorem niemego kina, jej ojciec, Sir Michael Redgrave, i jej matka, Rachel Kempson, są aktorami i członkami teatru Old Vic. Jej przyszłe przeznaczenie jako aktorki zostało przepowiedziane przez Sir Laurence'a Oliviera, który w dniu jej narodzin był w stanie powiedzieć jej, że jest aktorką.Olivier ogłasza więc ze sceny, że Laertes - rola grana przez Micheala Redgrave'a - w końcu ma córkę: Vanessa nie mogła mieć nadziei na lepszy chrzest teatralny!

Pierwszą pasją Vanessy Redgrave jest jednak taniec: przez osiem lat uczy się w szkole Ballet Rambert. Niestety, bycie profesjonalną tancerką uniemożliwia jej budowa fizyczna, ponieważ jest zbyt wysoka. W wieku szesnastu lat, pomimo niezbyt obiecującego wyglądu (dręczy ją trądzik), postanawia pójść w ślady swojej idolki Audrey Hepburn i zostać aktorką.

Początkowo sprawy nie układały się po jej myśli, ale jej wytrwałość i upór sprawiły, że wytrwała. W 1954 roku zapisała się do Central School of Speech and Drama, którą ukończyła w 1957 roku, zdobywając nagrodę Sybil Thorndike Award. Jej prawdziwy debiut nastąpił w 1958 roku w sztuce "A Touch of Sun" u boku jej ojca. Vanessa definiujeW tym samym roku, ponownie u boku ojca, zadebiutował w filmie "Behind the mask".

Jednak film był doświadczeniem, którego Vanessa nie powtórzyła przez następne osiem lat, zdecydowanie preferując teatr, a w szczególności teatr szekspirowski.

Zagrała więc w "Otello" Tony'ego Richardsona, w "Wszystko dobre, co się dobrze kończy", w "Śnie nocy letniej", grając Elenę, oraz w słynnym "Koriolanie" Laurence'a Oliviera.

Dzięki swojemu sukcesowi dołączyła do Royal Shakespeare Company wraz z aktorkami kalibru Judi Dench. Jej życie prywatne jest również bogate w wydarzenia: w 1962 roku poślubiła reżysera Tony'ego Richardsona, z którym urodziła dwoje dzieci, Joely i Natashę, z których oboje mieli zostać aktorami (Natasha Richardson, żona aktora Liama Neesona, zmarła nagle w 2009 roku po wypadku).upadek na stoku narciarskim w Kanadzie).

Zaczęła również śledzić i coraz aktywniej uczestniczyć w życiu politycznym swoich czasów. W 1962 roku była jedną z pierwszych celebrytek, które odwiedziły Kubę; jej wizyta doprowadziła nawet do plotek, że Vanessa miała romans z Fidelem Castro. W międzyczasie stała się aktywnym członkiem Robotniczej Partii Rewolucyjnej i stanowczo broniła sprawy palestyńskiej.

Powróciła do kina w 1966 roku filmem "Morgan madman", za który otrzymała Złotą Palmę w Cannes. W tym samym roku pracowała z Orsonem Wellesem przy filmie Freda Zinnemanna "A man for all seasons" oraz z Michelangelo Antonionim przy filmie "Blow up". Jej mąż Tony Richardson wyreżyserował ją w dwóch filmach "Czerwony i niebieski" oraz "Żeglarz z Gibraltaru". Oboje pracowali razem pomimo odejścia Tony'ego.Vanessa dla Jeanne Moreau.

Życie miłosne Vanessy Redgrave również się zmieniło: na planie filmu "Camelot", gdzie grała rolę Ginewry, poznała Franco Nero, z którym była w długim związku.

Franco Nero i Vanessa Redgrave w młodości

Kariera brytyjskiej aktorki stawała się coraz bardziej intensywna. Zagrała w dziesiątkach filmów i zdobyła dziesiątki nagród: "Maria Stuart, królowa Szkotów" (1971); "Morderstwo w Orient Expressie" Sidneya Lumeta (1974); "Sherlock Holmes - Rozwiązanie siedmiu procent" (1976) u boku Laurence'a Oliviera; "Julia" Freda Zinnemana (1977), w którym zdobyła Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej; "IBostończycy" (1984) i "Howard House" Jamesa Ivory'ego; "Historia czarnodzioba" (1993) Franco Zeffirellego, "Obietnica" (2001) z Seanem Pennem, "Pokuta" (2007) Joe Wrighta, "Ponadczasowa miłość" (2007) Lajosa Koltaia i inne.

Jej zaangażowanie polityczne i społeczne stawało się coraz bardziej intensywne: zerwała z obyczajami społecznymi, pojawiając się w ciąży z synem Franco Nero, Carlo, na scenie teatralnej; potępiła Amerykę za jej zaangażowanie w wojnę w Wietnamie, brała udział w demonstracjach i protestach oraz kandydowała do Partii Rewolucji Robotniczej. Ze względu na liczne zobowiązania polityczne i zawodowe Vanessa RedgraveAby być blisko swojego męża Franco, stara się dzielić z nim jego projekty. W ten sposób para pracuje z Tinto Brassem nad filmem "Drop-Out". W rzeczywistości oboje pracowali już z Brassem nad filmem "The Scream", który został ocenzurowany w Anglii.

Coraz bardziej skomplikowany związek między dwojgiem aktorów zakończył się w 1970 r. wraz z powrotem Nero do jego dawnej firmy Nathalie Delon. Ale Vanessa nie była sama przez długi czas: na planie filmu "Mary of Scots" poznała Timothy'ego Daltona, z którym pozostała związana do 1986 r. Jej kariera zarówno w teatrze, jak i filmie jest absolutnie zdumiewająca: dwukrotnie zdobyła Złotą Palmę w Cannes jakoNajlepsza aktorka, sześciokrotnie nominowana do Oscara, pięciokrotnie do Emmy, trzynastokrotnie do Złotego Globu, laureatka wszystkich najbardziej prestiżowych nagród teatralnych, przewodnicząca International Artists Against Racism i ambasadorka Unicef.

W 2004 r, Vanessa Redgrave założył wraz ze swoim bratem Corinem Partia Pokoju i Postępu w którym otwarcie walczy o zakończenie wojny w Zatoce Perskiej w 1991 r.; walczy o kwestię palestyńską; atakuje Władimira Putina za kwestię czeczeńską; i atakuje Tony'ego Blaira za jego nieznaczące działania polityczne wspierające sztukę.

Jakby tego było mało, oprócz teatru i filmu, pracuje również w telewizji: bierze udział w kilku miniserialach telewizyjnych, w tym w znanym amerykańskim serialu telewizyjnym "Nip/Tuck". Wśród jego prac filmowych w 2010 roku jest film Ralpha Fiennesa "Coriolanus" (2011).

W dniu 18 marca 2009 r. jej córka Natasha zmarła w wyniku wypadku na stoku narciarskim. W następnym roku w życiu brytyjskiej aktorki pojawiły się dwie kolejne żałoby: zmarli jej bracia Corin i Lynn. W międzyczasie upubliczniła - dopiero w 2009 roku - że 31 grudnia 2006 roku zawarła związek małżeński z Franco Nero. W 2018 roku została zaprezentowana na Festiwalu Filmowym w Wenecji, Vanessa Redgrave otrzymuje Złotego Lwa za całokształt twórczości.