Biografia - Zawód: śledczy nocnych koszmarów

W 1985 roku Tiziano Sclavi powiedział swojemu wydawcy, Sergio Bonelliemu (synowi wielkiego Gianluigiego): " Oprócz science fiction, innym serialem z 1986 roku może być horror... moim zdaniem warto spróbować ".

Kilka miesięcy na sfinalizowanie projektu: początkowo Sclavi myślał o "czarnym" detektywie, nieco chandlerowskim, bez komiksowych pomocników, osadzonym w Nowym Jorku. (Animowane) dyskusje z Bonellim były decydujące: Londyn, lekki młody człowiek, z komiksowym pomocnikiem. Claudio Villa został poproszony o nadanie Dylanowi Dogowi twarzy (imię miało być tymczasowe). Miesiąc wcześniejSclavi obejrzał film "Another Country" z Rupertem Everettem i był pod wrażeniem "komiksowej" twarzy aktora, natychmiast zlecając projektantowi zadanie oparcia twarzy bohatera na twarzy aktora.

Jeśli chodzi o komiksowego pomocnika, rozważano Marty'ego Feldmana, ale miał on być bardziej potworny niż potwory, z którymi musiał walczyć główny bohater, więc wybrano sobowtóra Groucho Marxa.

Do września pierwsze trzy historie były gotowe; zarówno Villa, jak i Stano przeprowadzili testy okładek: Villa, bardziej tradycyjny i Bonellian, był preferowany (od numeru 42 mieli się zastąpić). 26 października 1986 r.: ukazał się numer 1, "Świt żywych trupów". Kilka dni później dystrybutor zadzwonił: " Album zginął w kioskach, ponosząc fiasko "Sclavi milczał na temat wiadomości, aż do tygodnia później, kiedy dystrybutor zadzwonił ponownie:" To boom, praktycznie wyprzedany, może powinniśmy go przedrukować ".

Dziś, ponad 20 lat później, pod względem sprzedaży Dylan Dog wyprzedził gwiazdy kalibru Mister No i Zagora, zajmując drugie miejsce po legendarnym Texie.

Prawdziwy fenomen obyczajowy, badacz koszmarów jest doceniany przez wszystkie grupy wiekowe, nie tylko młodzież, jak można by się spodziewać po komiksie. Umberto Eco opisał go jako "autorytatywny"; był cytowany w "Corriere della Sera" przez filozofa Giulio Giorello, który, aby pocieszyć się z chudego sezonu literackiego, zaprosił czytelników do poświęcenia się Dylanowi Dogowi.

W tradycyjnie zdominowanym przez mężczyzn świecie włoskiego komiksu kolejną ważną nowością jest stale rosnące zainteresowanie czytelniczek. Rozpowszechnienie serii zmusiło Bonellego do wyprodukowania "fuoriserie": letnich "Specials", serii "Dylan Dog & Martin Mystère" oraz "Almanachów Strachu". Największą uwagę przykuwa jednak comiesięczny album, redagowany w sposóbmaniakalny przez samego Sclaviego, którego marzeniem było stworzenie pierwszego "autorskiego komiksu" we Włoszech, który byłby również popularny, z dużymi nakładami.

Ogólnie rzecz biorąc, postać odzwierciedla złożony charakter jej twórcy (jak sam przyznaje): zamknięty, trudny i cienisty charakter.

Dylan Dog jest prywatnym detektywem, który zajmuje się wyłącznie "nietypowymi" sprawami, we wszystkich odcieniach tego terminu. Ma trzydzieści lat, mieszka w Londynie w domu pełnym potwornych gadżetów i z dzwonkiem do drzwi, który zamiast zwykłego dzwonienia wydaje mrożący krew w żyłach krzyk. Były agent Scotland Yardu ma tajemniczą przeszłość. Jego klienci są osobliwi i wszyscy mają wspólną cechę, której nikt nie jest w stanie zrozumieć.wierzy w ich wydarzenia, z wyjątkiem samego Dylana Doga, jedynego, który jest w stanie ich wysłuchać i im pomóc.

Nie jest bohaterem w klasycznym tego słowa znaczeniu: boi się, bardzo często rozwiązuje sprawy częściowo, jest sprzeczny, zawsze ma wątpliwości co do siebie i świata, mimo to zawsze jest gotowy rzucić się w nieznane, w nadziei na jego dogłębne zrozumienie. Kocha muzykę i grę na klarnecie ("Il trillo del diavolo", Tartiniego), nie pali, nie pije (choć jest byłym alkoholikiem), jestWegetarianin, działacz na rzecz praw zwierząt i ekolog, zwolennik niestosowania przemocy. Wszystkie cechy charakteru, które wraz z mroczniejszymi, narzucają wizję mężczyzny, ostatecznie mającego duże trudności z większością świata, ale przede wszystkim z samym sobą, niezdolnego do stabilnego związku z kobietą lub nawiązania satysfakcjonującej relacji społecznej, ale z siłą, by iść naprzód dlana swój sposób, pocieszając się przyjaźnią ze swoim starym przełożonym ze Scotland Yardu, inspektorem Blochem, i jego zwariowanym asystentem, prawdziwym komiksowym pomocnikiem, ekspertem w rzucaniu bronią, a jeszcze bardziej w mrożących krew w żyłach żartach i okropnych dowcipach, które bardzo często wypluwa do klientów swojego szefa, powodując ich ucieczkę.

Tak, bez wątpienia (Dylan Dog "brał również udział" w wielu kampaniach przeciwko nadużywaniu narkotyków i alkoholu), ale także alter-ego jego twórcy, któremu naprawdę udało się stworzyć autorski komiks, który jest nie tylko dla dzieci, ale także skłania ludzi do myślenia i refleksji nad współczesnością, a przede wszystkim do wygrywania, z milionem egzemplarzy sprzedanych domiesiąc, przytłaczająca moc japońskiej mangi.

Po latach mówienia o nim, w końcu w 2011 roku do kin trafił "Dylan Dog - The Movie" (Dylan Dog: Dead of Night), film fabularny w reżyserii Kevina Munroe, w którym główną rolę zagrał Brandon Routh.