Biografia - La Divina

Maria Callas (ur. Maria Anna Cecilia Sofia Kalogeropoulos), niekwestionowana królowa opery, znana od czasu do czasu jako Diva, Divina, Goddess i tym podobne, urodziła się najprawdopodobniej 2 grudnia 1923 roku, choć jej narodziny otoczone są sporą tajemnicą (niektórzy twierdzą, że było to 3 lub 4 grudnia). Jedynym pewnikiem jest miasto, Nowy Jork, Piąta Aleja, gdzie mieszkali jej rodzice.rodzice - Georges Kalogheropoulos i Evangelia Dimitriadis - pochodzenia greckiego.

Źródłem tego zamieszania w datach jest to, że rodzice najwyraźniej chcieli mieć chłopca, aby zrekompensować utratę syna Wasilija, który zmarł podczas epidemii tyfusu, gdy miał zaledwie trzy lata. Do tego stopnia, że kiedy matka dowiedziała się, że urodziła dziewczynkę, nie chciała jej nawet widzieć przez kilka pierwszych dni, podczas gdy ojciec nawet nie zadał sobie trudu, aby ją zarejestrowaćw urzędzie stanu cywilnego.

Jej dzieciństwo było w każdym razie spokojne, podobnie jak wielu dziewcząt w jej wieku, chociaż wcześniej, gdy miała zaledwie pięć lat, tragiczne wydarzenie groziło złamaniem jej życia: potrącona przez samochód na 192. ulicy na Manhattanie, była w śpiączce przez dwadzieścia dwa dni, zanim wyzdrowiała.

Mary miała sześcioletnią starszą siostrę, Jakinthy, znaną jako Jackie, ulubienicę w rodzinie (szczególny los... Jackie będzie pseudonimem Jacqueline Kennedy, kobiety, która odbierze jej partnera). Jackie cieszyła się wszelkimi przywilejami, takimi jak lekcje śpiewu i gry na pianinie, lekcje, których Mary musiała słuchać tylko zza drzwi. Różnica polegała na tym, że onaByła w stanie natychmiast nauczyć się tego, czego jej siostra uczyła się z takim trudem. To nie przypadek, że w wieku zaledwie jedenastu lat wzięła udział w programie radiowym "L'ora del dilettante", śpiewając "La Paloma" i zdobywając drugą nagrodę.

Maria kultywowała swoją pasję do bel canto nawet wtedy, gdy jej matka po rozwodzie postanowiła wrócić do Grecji, zabierając dziewczynkę ze sobą.

W 1937 r. wstąpiła do Konserwatorium w Atenach, jednocześnie doskonaląc język grecki i francuski. Nie były to łatwe lata dla młodej Callas: nieszczęścia okupacji i głodu, a następnie zdobycie, po wojnie, wolności, w końcu spokojnej i wygodnej egzystencji. Jej pierwsze sukcesy miały miejsce w Grecji: "Cavalleria Rusticana" w roli Santuzza ipotem "Tosca", jego przyszły koń bojowy.

Callas ma jednak w sercu Nowy Jork, a przede wszystkim swojego ojca: powrót do Stanów Zjednoczonych, aby go objąć, a przede wszystkim z obawy, że jej amerykańskie obywatelstwo zostanie jej odebrane, jest jej głównym celem. Sięga więc do ojca: będą to dwa niezbyt szczęśliwe lata (artystycznej chwały), które po raz kolejny skłonią Marię Callas do "ucieczki". Jest 27 czerwca 1947 r., a celem podróży jestWłochy.

Callas opuszcza Stany Zjednoczone ' wciąż słabo w beczce "Wraz z nią są Luisa Bagarotzy, żona amerykańskiego impresario, i śpiewaczka Nicola Rossi-Lemeni. Celem podróży jest Werona, gdzie Maria Callas podobno poznała swojego przyszłego męża, Giovanniego Battistę Meneghiniego, miłośnika dzieł sztuki i dobrego jedzenia. 37 lat różnicy podzieliło ich, a Callas być może nigdy nie pokochała mężczyznyktórą poślubił 21 kwietnia 1949 roku.

Włochy przynoszą sopranistce szczęście. Werona, Mediolan, Wenecja mają zaszczyt usłyszeć jej "Giocondę", "Tristano e Isotta", "Normę", "I Puritani", "Aidę", "I Vespri siciliani", "Il Trovatore" i tak dalej. Rodzą się ważne przyjaźnie, fundamentalne dla jej kariery i życia. Antonio Ghiringhelli, kurator La Scali, Wally i Arturo Toscanini. Słynny maestroorkiestry był tak zachwycony głosem wielkiej sopranistki, że chciał dyrygować nią w "Makbecie", ale arcydzieło Verdiego niestety nie zostało wystawione w La Scali.

Callas mówiąc o Renacie Tebaldi oświadczyła: ". Kiedy będziemy mogli zaśpiewać Walkirię i Purytanów obok siebie, wtedy będzie można dokonać porównania. Do tego czasu byłoby to jak porównywanie Coca Coli do szampana. ".

W życie Callas wkroczyły nowe miłości, nowe pasje (nie tylko artystyczne): Luchino Visconti, który wyreżyserował ją w Mediolanie, w 1954 roku, w "Vestale" Spontiniego, Pasolini (do którego Callas pisała liczne listy, aby pocieszyć go za ucieczkę Ninetto Davoli), Zeffirelli, Giuseppe di Stefano.

Włochy nie są jedyną ojczyzną słynnej sopranistki. Triumfy i entuzjastyczne uznanie następują po sobie na całym świecie: Londyn, Wiedeń, Berlin, Hamburg, Stuttgart, Paryż, Nowy Jork (Metropolitan), Chicago, Filadelfia, Dallas, Kansas City. Jej głos zachwyca, porusza, zdumiewa. Sztuka, plotki i światowość przeplatają się w życiu Marii Callas.

Rok 1959 jest rokiem jej rozstania z mężem. Dzięki swojej przyjaciółce Elsie Maxwell, amerykańskiej miliarderce, poznaje greckiego armatora Arystotelesa Onassisa. Ich miłość będzie destrukcyjna". brzydki i brutalny "Lata namiętności, nieokiełznanej miłości, luksusu i upadku. Człowiek, który sprawił, że Callas bardzo cierpiała.

Z ich związku narodziło się dziecko, Homer, który żył zaledwie kilka godzin i który być może zmieni bieg ich historii miłosnej.

Po 1964 roku rozpoczął się upadek piosenkarki, choć może bardziej w sensie psychologicznym niż artystycznym. Arystoteles Onassis zostawił ją dla Jacqueline Kennedy. Wiadomość dotarła do niej przez gazety jak straszny cios i od tego momentu było to ciągłe zejście w zapomnienie. Jej głos zaczął tracić blask i intensywność, więc "boska" wycofała się ze świata i schroniła się wParyż.

Zmarła 16 września 1977 r. w wieku zaledwie 53 lat. Obok niej był kamerdyner i Maria, wierna gosposia.

Po jej śmierci ubrania Marii Callas, podobnie jak te należące do Marguerite Gautier, zostały sprzedane na aukcji w Paryżu. Nic po niej nie pozostało: nawet jej prochy zostały rozsypane na Morzu Egejskim. Jednak na cmentarzu Pere Lachaise w Paryżu (gdzie spoczywa wiele innych ważnych nazwisk ze świata polityki, nauki, rozrywki, filmu i muzyki) znajduje się tablica poświęcona jej pamięci.

Jego głos, który w wyjątkowy sposób ożywił tak wiele tragicznych i nieszczęśliwych postaci, pozostaje w nagraniach.