ژوندلیک • هیلې او ناهیلي

ژان ایستاچ د ۱۹۳۸ کال د نومبر په ۳۰ مه د بوردو ته نژدې په یوه کوچني ښار پیساک کې زیږیدلی و. هغه خپل ټول ماشومتوب دلته تېر کړ، د خپلې مور (اوډیټ رابرټ) لخوا یې پالنه کوله، پداسې حال کې چې مور یې ناربون ته تللې وه. Eustache د خپل ژوند د دې لومړۍ دورې په اړه خورا لوی راز ساتلو ته لیوالتیا درلوده او هغه څه چې موږ یې زده کوو د هغه د ځینو فلمونو د قوي خود بیوګرافیک برخې له امله دي چې مستقیم ورسره معامله کوي، لکه "Numéro zéro" او "Mes petites amoureruses. ".

د 1950 لسیزې په پیل کې، مور یې جین له هغې سره ناربون ته بوځي، چیرته چې هغه د هسپانوي بزګر سره په یوه کوچنۍ خونه کې ژوند کوي. Eustache اړ شو چې خپلې زده کړې وځنډوي او په 1956 کې هغه د ناربون په یوه شرکت کې د بریښنایی په توګه په دنده وګمارل شو. هغه په ​​​​راتلونکي کال پاریس ته راځي او د ملي ریل پټلۍ په یوه ورکشاپ کې د ماهر کارګر په توګه کار پیل کوي. د 1950 لسیزې په پای کې هغه ته د وسلو زنګ راغی مګر الجزایر ته یې له تګ څخه انکار وکړ او د معاوضې ترلاسه کولو لپاره یې د ځان زیان رسولو جدي عملونو څخه ډډه وکړه. په هغه وخت کې هغه د جین ډیلوس سره ولیدل، هغه ښځه چې د هغه ملګرې وه او د هغې سره یې د پلازمینې په 17 کې د Rue Nollet په یوه اپارتمان کې میشته وه (حتی د Eustache مور هم د دوی سره ژوند کولو ته لاړه) . د دوی د اتحادیې څخه دوه ماشومان زیږیدلي، پیټریک او بوریس.

لومړني کلونه60 Eustache په منظم ډول د سینماټیک او سټوډیو پارناس کې د ګډون له لارې د سینما لپاره خپل لوی لیوالتیا روزي ، د "کاهیر دو سینما" د اداری کارمندانو او د نوي فرانسوي سینما ځینې کلیدي شخصیتونو سره اړیکه نیسي.

هغه له ژان انډري فیشي، ژان ډوچټ، جاکس ریویټ، ژان لوک ګوډارډ، ایریک روهمر، پاول ویچیالي، ژان لوئس کومولي پیژني. په دې کلونو کې هغه د پیری کوټریل سره هم ولیدل، څوک چې د ځینو اختلافونو سره سره به د هغه لوی ملګری او د هغه د ځینو فلمونو تولیدونکی شي. کله چې په 1974 کې د هغه د لامل په اړه وپوښتل شول چې فلم جوړولو ته یې هڅول، یوستاچ به ځواب ورکړ: " په شل کلنۍ کې ما شاوخوا دوه ساعته عکاسي وکړه، زه اکثرا عکاس نه کوم، مګر هغه وخت ما په ریښتیا ډیر ژور انعکاس کاوه. له ځانه مې وپوښتل: زما ژوند څه دی؟ دوه ماشومان لرم، په میاشت کې دېرش زره فرانکه ګټي، په اونۍ کې پنځوس ساعته کار کوم، په یوه عامه کور کې اوسېږم، ډېر ډارېږم چې ژوند مې غمجن دی، چې د نقاشیو په شان وي. زما په شاوخوا کې د بېوزلو ژوندونو په اړه چې زه ګورم، زه ویره لرم چې زما ژوند به د دې انځورونو سره ورته وي، زه لیکوال، انځورګر یا موسیقار نشم کولی، تر ټولو اسانه پاتې ده، سینما، زه به هر ماښام، هره شنبه او هره یکشنبه تیروم. زما ټول فارغ وخت، په سینما کې، زه به د دې پرته د بل څه په اړه فکر ونه کړم ترڅو د هغه احمقانه کار په اړه فکر ونه کړم چې زه یې کوم، په دوه ساعتونو کې، په یوه ښار کې، ما واخیست.پریکړه وکړه چې خپل ځان د لیوالتیا لخوا وخورم. او په داسې حال کې چې زه په دې فکر کې وم، زما فورمین ما ته زنګ وواهه .

وروسته له هغه چې د روهمر او دوچیټ لخوا د ځینو فلمونو په شوټینګ کې برخه واخیسته، په 1963 کې Eustache پریکړه وکړه چې د کیمرې شاته لاړ شي او خپل لومړی ډزې وکړي. د "لا سوري" په نوم لنډ فلم، د پاول ویچیالي لخوا ترلاسه شوي فلم څخه مننه، چې د فلم یو مهم لوبغاړی به وي. فلم به هیڅکله هم وروسته همغږي نه وي او لا هم نه دی خپور شوی. د هغه اصلي لومړی کار یو منځنی دی. د 42 په اوږدوالي فلم په همدغه کال کې فلم شوی، د "Du coté de Robinson" په نوم (مګر اوس په متفقه توګه د "Les mauvaises frequentations" تر سرلیک لاندې پیژندل شوی). د یو مدیر په توګه د ځینو نورو خلکو په فلمونو کې کار کوي: د فیلیپ تیوډیر لخوا یو لنډ فلم ("ډیډانس پاریس"، 1964)، یو ټلویزیوني خپرونه چې د "سینیسټیس ډی نوټر ټیمز" لړۍ لپاره جوړه شوې وه (1966) جین رینویر ته وقف شوی او د جاکس ریویټ لخوا جوړ شوی. د مارکو لخوا فیچر فلم "لیس بتول" او لنډ فلم "L'Accompaniment" د ژان اندرې فیشي ​​(1967) لخوا او په 1970 کې د لوک مولیټ لخوا "Une aventure de Billy le kid".

د 1965 د پای او د 1966 د پیل په منځ کې هغه بیرته ناربون ته راستون شو چې د ژان پییر لیوډ سره د "Le Père Noël a les yeux bleus" ډزې وکړي. د جین ډیلوس څخه د جلا کیدو وروسته، د فرانسوا سره د هغه د مینې په جریان کېلیبرون ، دوه مستند فلمونه لارښود کړي: "لا روزیر ډی پیساک" (1968) او "لی کوچن" (1970) ، د ژان میشل بارجول سره ګډ لارښود. په 1971 کې، په خپل اپارتمان کې، هغه یو دوه ساعته فلم "Numéro zero" شوټ کړ چې په هغې کې د هغه میړه د خپل ژوند په اړه ډایرکټر ته وویل.

د 1970 لسیزې په پای کې، د تلویزیون لپاره یوه لنډه نسخه د Eustache لخوا ایډیټ شوه، چې عنوان یې "اوډیټ رابرټ" دی، مګر اصلي نسخه به تر 2003 پورې ناچاپ پاتې وي.

په پاریس کې ځړول. د ژان ژاک شول، ژان نویل پِک او ریني بیاګي سره بهر، د "مارسیلیسس" درې اړخیزه ډله چې د ډیرو کلونو لپاره یې د سینټ ګرمین دیس پرس په کلبونو کې شپې تیرې کړي، د ډنډیزم یو ډول بیا رغونه ژوند ورکوي. د کوم سره چې Eustache به په راتلونکي کې وپیژندل شي او د "لا مامان ایت لا پوټین" فلمي لوبغاړی الیګزانډر په کرکټر کې به مناسب سینمایی نمایش ومومي.

د فرانسوا لیبرون څخه د جلا کیدو وروسته، د 1970 لسیزې په لومړیو کې، هغه ریو دی واګیرارډ ته لاړ، چیرته چې هغه د کاترین ګارنیر سره ژوند کاوه او د پولنډي ځوانې نرسې مارینکا ماتوسزوسکي سره یې آشنا شو. د دې دوو میرمنو سره د هغه ستونزمن اړیکه به د هغه ترټولو مشهور فلم "لا مامان او لا پوټین" موضوع وي، چې په 1972 کې فلم شوی او راتلونکی کال په کانز کې وړاندې شوی، چیرې چې دا ځانګړی یادونه ترلاسه کوي او په خلکو ویشي.

په 1974 کې د "Mes petites amoureuses" فلم اخیستل پیل شول (د مرګ په نښه شویOdette رابرټ)، کوم چې د خپل مخکیني اعتدال بریالیتوب وروسته په آرامۍ شرایطو کې ډزې کیدی شي. له بده مرغه، فلم د سوداګریزې ناکامۍ په توګه وګرځید. درې کاله غیرفعالیت تعقیب شو او په 1977 کې هغه د جین نول پِک ، ژان دوچټ او میشل لونسډیل سره د "Une sale histoire" ډزې وکړې. هغه د ویم وینډرز لخوا د "ډیر آمریکانیش فریونډ" او د لوک بیروډ لخوا "لا تورتو سور لی ډوس" په ځینو لنډو لړۍ کې لوبیږي (څوک چې په تیرو وختونو کې د هغه مرستیال و).

په 1979 کې هغه د "La Rosiére de Pessac" دویمه نسخه جوړه کړه، په کوم کې چې هغه یوولس کاله وړاندې په خپل پلرني ښار کې فلم شوي ورته مراسم بیا پیل کړل. په 1980 کې هغه خپل وروستي درې لنډ فلمونه د ټلویزیون لپاره جوړ کړل: "لی جاردین دیس ډیلیسس دی جیروم بوش"، "اوفر دی ایمپلوی" او "لیس فوټوز ډی الیکس.

د اګست په میاشت کې، په یونان کې د استوګنې پر مهال. له چت څخه راښکته کېږي او پښه يې ماتېږي، د فرانسې له سفارت څخه هېواد ته راستون شو، جراحي يې ترسره کړه، خو د هډوکو بيا رغونه يې دايمي معيوبيت ته اړ کړ، پاتې ورځې يې په خپل اپارتمان کې په بند کې تېرې کړې، د ډېرو پروژو په ليکلو بوخت و. تقدیر یې نه لیدل کیږي. "کاهیر دو سینما" ته لیږي (د دې لپاره به هغه وروستۍ مرکه هم وکړي چې د 1981 په فبروري کې خپره شوې وه) د یو نامکمل سکرین پلې متن چې عنوان یې "پیین پردیو" دی. لنډ فلم چې نوم یې "لا ریو سلوم" دی، د ژان سره جوړ شویفرانسوا اجیون

د 1981 کال د نومبر د 4 او 5 ترمنځ په شپه کې، ژان ایستاچ په ریو نولټ کې په خپل اپارتمان کې، زړه ته د ریوالور سره خپل ژوند اخلي.