بیوګرافي • شاهد او لوستې سترګې

د نومبر په 16 د 1906 په تورین کې زیږیدلی، ماریو سولداتي خپلې لومړنۍ زده کړې په خپل ښار کې د جیسوټس سره بشپړې کړې. وروسته هغه په ​​مکرر ډول د لیبرال او بنسټپاله روڼ اندو حلقو سره یوځای شو، د پیرو ګوبیټي د شخصیت په شاوخوا کې راټول شو. هغه د ادبیاتو په برخه کې فارغ شو او وروسته یې په روم کې د هنر تاریخ لوړو انستیتیوت کې ګډون وکړ.

هم وګوره: د رابرټو روسلیني ژوندلیک

هغه په ​​1924 کې "پیلاټو" ډرامه ولیکه. په 1929 کې هغه د کیسې لومړنی کتاب خپور کړ: "سالمیس" (1929) د ادبي مجلې "لا لیبرا" د نسخو لپاره چې د هغه د ملګري ماریو بونفینټیني لخوا لارښود شوی و. په ورته وخت کې، هغه د انځورګرانو او سینماګرافیک حلقو سره خپل پیژندنه پیل کړه. دلته، د سکرین رائټر په توګه د لومړي زده کړې څخه، هغه به د ډایرکټر په توګه هم راشي. د هغه په ​​​​ښکاره توګه د رومانتيک وروسته زده کړه ده: هغه د 19 پیړۍ په پای کې ډیری ناولونه سکرین ته راوړي، لکه "پکولو مونډو انټیکو" (1941)، "مالومبرا". هغه د سینما "د Monsù Travet بدبختۍ" (1947)، د برسیزیو له کامیډي څخه، او د بالزاک لخوا "Eugenia Grandet"، او "La Provinciale" د البرټو موراویا (1953) څخه.

په 1929 کې د سکالرشپ تر لاسه کولو وروسته، ځکه چې هغه په ​​​​فاشیست ایټالیا کې د نا آرامۍ احساس کاوه، هغه امریکا ته لاړ چې هلته تر 1931 پورې پاتې شو، او هلته یې په یوه کالج کې د تدریس فرصت ترلاسه کړ. د کولمبیا په پوهنتون کې د هغه د پاتې کیدو څخه، د "امریکا، لومړۍ مینه" کتاب زیږیدلی. دپه متحده ایالاتو کې د هغه د تجربو افسانوي حساب، په 1934 کې دا به هم د پردې لپاره یو ډول افسانه شي.

هم وګوره: Cosimo de Medici، ژوندلیک او تاریخ2>له پیل څخه د هغه په ​​​​کار کې دوه ګونی روح شتون لري. د اوسپنې - احساساتي اخلاقو مینځل او د توطیې لپاره خوند ، کله ناکله د خندا یا ژیړ په څیر لرې کیږي. ماریو سولداټي د شلمې پیړۍ په ایټالوي ادبي پینوراما کې یوه بې سارې څېره ده. منتقدین اکثرا د هغه د کار د یووالي په درک کولو کې زړه نازړه او زړه نازړه وو. ګناه - یا شاید وړتیا - پخپله د سولداتي په غاړه ده، چې تل د دوه چنده کولو او حیرانتیا لپاره لیواله و، د هغه د انساني او هنري حوصلې لخوا حرکت کوي. خو نن ورځ څوک هغه د شلمې پېړۍ د ايټاليا له سترو ادبي شاهدانو څخه ګڼي.

سولداټي یو "بصری" او "لید لرونکی" لیکوال دی: د انځورګرۍ هنرونو ته د لوست شوي لید سره، هغه پوهیږي چې څنګه د منظرې د لید دقیقیت سره ذهني ګډوډۍ وړاندې کړي، لکه څنګه چې هغه پوهیږي چې څنګه یې اضافه کړي. د بې جان شیانو تشریح ته د انسان احساسات.

د ماریو سولداټي داستاني تولید خورا پراخ دی: د هغه په ​​کارونو کې موږ د "موټا قضیې په اړه حقیقت" (1937)، "د کمانډور سره د شپې ډوډۍ" (1950)، "شین جاکټ" (1950) یادونه کوو. "لا فینسټرا" (1950)، "د کیپري څخه لیکونه" (1954)، "اعتراف" (1955)، "نارنج لفافه" (1966)، "د مارشال کیسې" (1967)، "شراب ته شراب" "(1976)، "اداکار" (1970)، "امریکایی ناوې" (1977)، "ایل.paseo de Gracia" (1987)، "وچ شوي ښاخونه" (1989). تر ټولو وروستي اثار دي "ورک، لنډ ناولونه" (1992)، "د ماښام" (1994)، "کنسرټ" (1995).

د 1950 لسیزې په پای کې، د ماریو ریوا "Musichiere" ته یو تیریدو هغه عامو خلکو ته وپیژندل. په دې توګه د ټلویزیون منځنی سره ژوره اړیکه رامنځته شوه. مشهور تحقیقات "Viaggio nella Valle del Po" (1957) او "څوک لولي؟" (1960) د مطلق ارزښت لرونکي راپورونه دي چې د راتلونکي غوره تلویزیون ژورنالیزم مخکیني دي.

د سکرین لیکونکي او فلم ډایرکټر په توګه په خپل مسلک کې (د هغه لومړۍ نیټه په 1937 کې ده) هغه شل لارښوونې کړې. - اته فلمونه، د 1930 او 1950 لسیزو په منځ کې. هغه ځان ته د تجربو آرایشي ته اجازه ورکړه چې د دې دورې د اوسط ایټالوي لیکوال لپاره ممنوع ګڼل کیږي: هغه ځان د یو مشهور شراب د ودې لپاره د شاهد په توګه په پور ورکړ، د Peppino De Filippo سره په "Napoli milionaria" او د Totò سره "دا ژوند دی" کې ستوری شوی، هغه د ټلویزیون پروګرامونه جوړ کړي، لارښود او کوربه یې کړي (د مایک بونګیرنو سره هم).

د روم او میلان ترمنځ د اوږدې مودې لپاره ژوند کول، ماریو سولداټي خپل زوړ عمر د 1999 د جون په 19 د مړینې تر ورځې پورې د لا سپیزیا سره نږدې د ټیلارو په یوه کلی کې تیر کړ.