بیوگرافی • دو دستی

او در رده نوجوانان بازی می کرد که باعث شد تنیسورهای "ظریف" برای بک هند دو دستی ناخوشایندش بینی خود را بالا ببرند. سپس با پیروزی ها سبک او به افسانه تبدیل شد.

بیورن رون بورگ که در سوئد در شهر استکهلم در 6 ژوئن 1956 به دنیا آمد، بزرگترین قهرمان دوره عاشقانه تنیس بود: دوره ای که راکت ها سنگین و از چوب ساخته شده بودند. او در دوران حرفه ای خود پنج بار جام ویمبلدون (از 1976 تا 1980)، رولان گاروس را شش بار (1974-75، 1978-81) و قهرمانی Masters GP را در دوره دو ساله 1979-1980 برد.

از سالی که در مسابقات Avvenire برنده شد تا زمان بازنشستگی‌اش، این سوئدی قهرمان صحنه تنیس جهان بود.

او سعی کرد تنیس را تا حد امکان ساده کند، فقط مسئله این بود که توپ را یک بار بیشتر از حریف ارسال کند ، همانطور که خودش می توانست اعلام کند. به عقیده بسیاری، پارویی، پارویی که با این حال، بزرگترین «گذر» در تاریخ تنیس بود.

بک هند دو دست متمایز او که در آن زمان تازگی داشت، توسط بسیاری به عنوان یک نقص فنی تلقی می شد. در واقعیت، نتایج با همه منتقدان در تضاد بود، همانطور که برای دیک فسبری در پرش ارتفاع اتفاق افتاد. بورگ نشان داد که می‌توان بدون دانستن اینکه چگونه تنیس را خوب بازی کرد، قوی بود: او شماره یک بود، اما حداقل صد بازیکن در جهان ضربه خوردند.آنها بهتر از او پرواز کردند، بهتر از او خدمت کردند و بازوی "با فضیلت" تر از او داشتند.

اما هیچ کدام سرعت حرکت، توانایی او در تمرکز و استقامت مشابه او را در جلسات ماراتن نداشتند.

بیورن بورگ به خاطر پنج پیروزی متوالی خود در ویمبلدون تاریخ تنیس را ثبت کرد، شاهکاری که از نظر بسیاری اهمیتی برابر با گرند اسلم دارد. سوئدی مطمئناً در زمین خاکی نیز بازیکن بزرگی بود: قهرمانی در رولان گاروس شش بار، از جمله چهار بار متوالی، برای هر قهرمانی کار دشواری خواهد بود. بورگ هیچ وقفه ذهنی نداشت. شما هرگز روی مدت زمان بازی در زمین شرط بندی نمی کنید، زیرا بورگ می تواند دو ساعت بیشتر از هر کس دیگری در آنجا بماند.

یکی از بدترین لحظات در دوران حرفه ای بیورن بورگ زمانی بود که او در فینال یو اس اوپن مقابل جان مک انرو در سال 1981 شکست خورد، تورنمنتی که با وجود بازی در 4 فینال هرگز نتوانست برنده شود.

سیم های راکت سوئدی تا 40 کیلوگرم کشیده شد که برای فریم های سنتی آن زمان تنشی فراتر از هر استانداردی بود. ضربه توپ روی سیم ها صدایی غیرقابل انکار و بسیار تند داشت.

بورگ در سال 1983 در سن بیست و شش سالگی بازنشسته شد زیرا از تمرینات طاقت فرسا روزانه تهوع داشت. در سال 1989 با لوردانا برته (دوست دختر سابق تنیس باز ایتالیایی) ازدواج کردآدریانو پاناتا): این ازدواج طولانی نخواهد بود. بورگ درون گرا و سرد مانند سرزمین های اسکاندیناوی که در آن متولد شد، به نماد دوران طلایی حمایت مالی تبدیل شد: او شخصیتی بسیار کاریزماتیک بود که بیش از هر فرد دیگری در گسترش تنیس به عنوان یک ورزش همگانی مشارکت داشت.

در سال 1991، پس از سالها عدم فعالیت کامل، سوئدی تلاش کرد تا در مسابقات مونت کارلو به پیست تنیس جهان بازگردد. او با دونای چوبی قدیمی‌اش، که اکنون بدون خط‌نگاری و هیچ عبارتی روی قاب است، در میدان مرکزی شاه‌نشاهی مقابل جوردی آرسه به میدان رفت.

و به نظر هیچ تفاوتی با گذشته نداشت، آن رهگذر عبوری پس از چند ثانیه، با بک هند دو دستی خود، که آرسه را همچنان در حال تماشای بالا رفتن توپ از روی تور، غیرقابل گرفتن بود، کشید. در آن لحظه به نظر می رسید که همه چیز واقعاً می تواند مانند ده سال پیش باشد. اما در نهایت یک بازی ناامید کننده بود. این فقط یک فلش عاشقانه بود که از گذشته ربوده شده بود.