بیوگرافی • Hasta la victoria

پسر طبقه متوسط ​​مرفه، ارنستو "چه" گوارا د لا سرنا، (لقب "چه" به دلیل عادت به تلفظش به او داده شد. این کلمه کوتاه، نوعی «یعنی» در وسط هر سخنرانی) در 14 ژوئن 1928 در روزاریو د لافه، آرژانتین متولد شد. پدرش ارنستو یک مهندس عمران است، مادرش سلیا یک زن فرهیخته، یک خواننده بزرگ، به ویژه به نویسندگان فرانسوی علاقه مند است.

از کودکی از آسم رنج می برد، در سال 1932 خانواده چه گوارا به توصیه دکتری که آب و هوای خشک تری را برای چه کوچک تجویز کرد، به نزدیکی کوردوبا نقل مکان کردند. شما را از انجام ورزش زیاد باز می دارد).

او با کمک مادرش که نقش تعیین کننده ای در شکل گیری انسانی و سیاسی او داشت به تحصیل پرداخت. در سالهای 1936-1939 او با شور و اشتیاق وقایع جنگ داخلی اسپانیا را دنبال می کرد که والدینش به طور فعال در آن شرکت داشتند. از سال 1944 شرایط اقتصادی خانواده بدتر شد و ارنستو کم و بیش گهگاه شروع به کار کرد. او زیاد می‌خواند، بدون اینکه زیاد به مطالعه مدرسه بپردازد، که فقط تا حدی به او علاقه مند است. او در دانشکده پزشکی ثبت نام کرد و با کار رایگان در موسسه تحقیقات آلرژی در بوئنوس آیرس (جایی که خانواده در سال 1945 به آنجا نقل مکان کردند) دانش خود را عمیق تر کرد.

بادوست آلبرتو گرانادوس، در سال 1951، برای اولین سفر خود به آمریکای لاتین را ترک می کند. آنها از شیلی، پرو، کلمبیا و ونزوئلا دیدن می کنند. در این مرحله آن دو ترک می کنند، اما ارنستو به آلبرتو، که در یک کلونی جذامیان کار می کند، قول می دهد که به محض اتمام تحصیل، دوباره ملاقات کند. ارنستو گوارا در سال 1953 فارغ التحصیل شد و برای وفای به قول خود به گرانادوس رفت. او به عنوان وسیله حمل و نقل از قطاری استفاده می کند که در لاپاز با ریکاردو روخو، یک تبعیدی آرژانتینی ملاقات می کند و با او شروع به مطالعه روند انقلابی که در کشور در جریان است، می کند.

در این مرحله او تصمیم می گیرد حرفه پزشکی خود را به تعویق بیندازد. سال بعد، چه پس از یک سفر ماجراجویانه به گواتمالا سیتی می‌رسد، با توقف‌هایی در گوآجاکویل (اکوادور)، پاناما و سن خوزه د کاستاریکا.او در محیط‌های انقلابیونی که از سراسر آمریکای لاتین به گواتمالا هجوم آورده‌اند، رفت و آمد می‌کند.

او با جوان پرویی به نام هیلدا گادیا آشنا می شود که همسرش می شود. در 17 ژوئن، در جریان تهاجم نیروهای مزدور به گواتمالا که توسط یونایتد فروت پرداخت می شود، چه گوارا تلاش می کند تا یک مقاومت مردمی را سازماندهی کند، اما کسی به حرف او گوش نمی دهد. در 9 ژوئیه 1955، حوالی ساعت 10 شب، در ساعت 49 از طریق Emperàn در مکزیکو سیتی، در خانه ماریا آنتونیا سانچز کوبایی، ارنستو چه گوارا با شخصیت تعیین کننده آینده خود، فیدل کاسترو ملاقات کرد. یک تفاهم قوی بلافاصله بین این دو بوجود می آیدسیاسی و انسانی تا آنجا که صحبت از گفتگوی آنها که تمام شب بدون مخالفت به طول انجامیده است.

موضوع بحث، تحلیل قاره آمریکای جنوبی است که توسط دشمن یانکی مورد بهره برداری قرار گرفته است. در سپیده دم، فیدل به ارنستو پیشنهاد می کند که در اکسپدیشن برای رهایی کوبا از دست "ظالم" فولخنسیو باتیستا شرکت کند.

در حال حاضر تبعیدی های سیاسی، هر دو در فرود در کوبا در نوامبر 1956 شرکت می کنند. چه یک جنگجوی مغرور با روحی تسلیم ناپذیر، یک استراتژیست ماهر و جنگجوی بی عیب و نقص است. او در کنار شخصیت قدرتمندی مانند کاسترو، مهمترین دستورات نظری را به عهده گرفت و وظیفه بازسازی اقتصادی کوبا را به عنوان مدیر بانک ملی و وزیر صنعت (1959) به عهده گرفت.

از نتایج انقلاب کوبا کاملاً راضی نبود، اما با وجود مخالفت با بوروکراسی که علیرغم اصلاحات انقلابی در حال تبدیل شدن به اسکلروتیک بود، طبیعتاً ناآرام بود، کوبا را رها کرد و به دنیای آفریقایی-آسیایی نزدیک شد و به الجزایر رفت. در سال 1964، سایر کشورهای آفریقایی، آسیا و پکن.

در سال 1967، مطابق با آرمان های خود، عازم انقلاب دیگری شد، انقلاب بولیوی، جایی که در آن منطقه غیرممکن، در کمین نیروهای دولتی قرار گرفت و کشته شد. تاریخ دقیق مرگ او مشخص نیست، اما اکنون به نظر می رسد که با تقریب خوبی مشخص شده است که چه بوده است.در 9 اکتبر همان سال ترور شد.

او بعدها به یک اسطوره سکولار واقعی تبدیل شد، شهید "آرمان های عادلانه"، چه گوارا بدون شک برای جوانان چپ اروپا (و نه تنها) نمادی از تعهد سیاسی انقلابی بود، که گاهی اوقات به ابزاری ساده تحقیر می شود. یا نمادی که روی تی شرت چاپ شود.