بیوگرافی • رقص انگشتان، روی کلیدهای سیاه و سفید

موریس راول متولد 7 مارس 1875 در سیبور، روستایی در پیرنه، از پدری فرانسوی و مادری باسکی، بلافاصله به پاریس، جایی که او مهارت های موسیقی قوی، با تمایل شدید به پیانو و هارمونی.

او در کنسرواتوار ثبت نام کرد و از هفت سالگی خود را وقف مطالعه پیانو کرد، در حالی که از دوازده سالگی تا آهنگسازی، خیلی زود به سبک شخصی رسید.

آیا چندین بار در جایزه رم شرکت کرده اید؟ جایزه شناخته شده فرانسوی - اغلب یک بازنده؛ سرانجام در سال 1901 با کانتاتا Mirra دوم شد.

در سن 24 سالگی، با "Pavana pour une infante défunte" ("پاوانا" یا "پادوانا" یک رقص ایتالیایی یا اسپانیایی باستانی بود) به موفقیت عمومی زیادی دست یافت. بعداً با S. Diaghilev، امپرساریو Ballets Russes همکاری کرد و باله "Daphnis et Chloé" را ساخت که استعداد او را تخصیص خواهد داد.

وقتی جنگ بزرگ شروع شد، تصمیم به سربازی گرفت و پس از اصرار زیاد (از طرف نیروی هوایی نیز رد شد) موفق شد به مدت 18 ماه به عنوان تانکمن خدمت کند. موریس راول متقاعد شده بود که جنگ جهانی نظم جهان و جامعه را کاملاً تغییر می دهد، بنابراین حساسیت هنری او نمی تواند چنین رویدادی را از دست بدهد.

در پایان تجربه نظامی خود با موفقیت فعالیت خود را به عنوان نوازنده از سر گرفت:او در تورهای مختلف در اروپا و ایالات متحده اجرا می کند و طی آن آهنگ های خود را ارائه می دهد که با استقبال پرشور مردم و منتقدان مواجه می شود. در همین حال به او مدرک افتخاری از آکسفورد اعطا شد.

راول بلافاصله خود را با سبکی فوق العاده مدرن و متعادل معرفی می کند، با همان قصد تغییر فرم های کلاسیک دبوسی، اما از طریق تجدید عناصر سنتی؟ ملودی، هارمونی، ریتم و تن صدا؟ بسیار دلپذیر و قابل درک (بر خلاف دیگری).

او به راحتی بر سوء تفاهمات اولیه به دلیل تازگی سبک غلبه کرد و در واکنش به آن انجمن موسیقی مستقل را با سایر نوازندگان تأسیس کرد، نهادی تعیین کننده برای انتشار موسیقی معاصر. با دستیابی به همدردی مداوم و فزاینده مردم، او با "بولرو" که به درخواست رقصنده مشهور فرانسوی-روسی، آیدا روبینشتاین، در سال 1928 ساخته شد، بیشترین موفقیت را به دست آورد. علاوه بر موارد ذکر شده، موارد زیر را باید به خاطر داشت: غاز مادر، پنج قطعه کودکانه برای پیانو چهار دست و سپس برای ارکستر، با الهام از پنج افسانه چارلز پررو، دنیای افسانه ای لذت بخش که به موسیقی تبدیل شده است. دو کنسرتو برای پیانو و ارکستر، که دومی در ماژور دارای ویژگی نواختن قسمت پیانو بادست چپ (در واقع برای پیانیست اتریشی پی. ویتگنشتاین که در طول جنگ جهانی اول از ناحیه دست راستش مثله شده بود، اما شجاعانه به فعالیت کنسرت خود ادامه داده بود) ساخته شده بود. ساعت اسپانیایی، برای تئاتر.

در سال 1933، موریس راول به دنبال یک تصادف رانندگی دچار بیماری شد که بدن او را به تدریج فلج کرد. او در 28 دسامبر 1937 در پاریس پس از یک عمل جراحی مغز درگذشت.

جرج گرشوین توانست بگوید وقتی از استاد فرانسوی خواست که بتواند با او درس بخواند، راول پاسخ داد: " چرا می خواهید راول متوسطی شوید، در حالی که می توانید عالی باشید. گرشوین؟ ".

استراوینسکی که از راول صحبت می کرد، او را " ساعت ساز سوئیسی " نامید و به دقت پیچیده کار او اشاره کرد.