بیوگرافی • انتقال داستان

فرانچسکو ساوریو د سانکتیس در 28 مارس 1817 در مورا ایرپینا، در منطقه آولینو به دنیا آمد. از زمانی که پسر بود علاقه زیادی به ادبیات نشان داد. او که در مدرسه «آخرین پاک گرایان» باسیلیو پوئوتی آموزش دیده بود، با کمک او از سال 1839 در مدرسه نظامی سان جیووانی آ کاربونارا تدریس کرد، سمتی که در سال 1841 ترک کرد تا برود و در کالج نظامی نونزیاتلا در ناپل تدریس کند. (تا سال 1848). در همین حال، در سال 1839، او یک مدرسه خصوصی تأسیس کرد و پوئوتی دانش آموزان خود را برای آموزش مقدماتی برای دوره های عالی به او سپرد: به این ترتیب، در ناپل، "مدرسه با شکوه ویکو بیسی" متولد شد.

در این سالها او دانش خود را در مورد ادبیات بزرگ روشنگری اروپا عمیق تر کرد که او را از تلاطم خلوصی - که سزاری و پوئوتی - متبلور کرد با پیوند دادن زبان ایتالیایی به اشکال قرن چهاردهمی آن، تکان داد. به‌ویژه با الهام از «زیبایی‌شناسی» هگل، از مواضع استادش فاصله گرفت و آرمان‌گرایی هگلی را پذیرفت.

در سال 1848 د سانکتیس در شورش های ناپل شرکت فعال داشت. پس از دو سال فرار توسط بوربن ها دستگیر شد. در حدود سه سال زندان، «تورکواتو تاسو» و «زندان لا» را نوشت. در سال 1853 از زندان آزاد شد و عازم آمریکا شد. با این حال، در مالت، او موفق می شود کشتی را ترک کند و به تورین برود، جایی که تدریس را از سر می گیرد. در سال 1856او به زوریخ نقل مکان کرد تا کرسی استادی را بپذیرد که پلی تکنیک به احترام محبوبیت و قدرت فکری او به او پیشنهاد داده بود.

پس از اتحاد، او به ناپل بازگشت، به عنوان معاون انتخاب شد و توسط کاوور برای ایفای نقش وزیر آموزش و پرورش فراخوانده شد. در مخالفت با خطوط دولت، او سپس به مخالفان رفت و به مدیریت روزنامه چپ جوان "L'Italia" که همراه با لوئیجی ستمبرینی آن را تأسیس کرد، ادامه داد.

در سال 1866 فرانچسکو دو سانکتیس جلد "مقالات انتقادی" را منتشر کرد. از سال 1868 تا 1870 او خود را وقف جمع آوری و سازماندهی مجدد دروس برگزار شده در زوریخ کرد که نتیجه آن شاهکار ادبی-تاریخی شناسی او "تاریخ ادبیات ایتالیا" و همچنین در "مقاله انتقادی در مورد پترارک" (1869) بود.

در سال 1871 کرسی را در دانشگاه ناپل به دست آورد. سال بعد او "مقالات انتقادی جدید" را منتشر کرد که نوعی ادامه ایده آل "تاریخ ادبیات ایتالیا" ذکر شده بود. در سال 1876 او به حلقه فیلولوژیکی حیات بخشید. با دولت قاهره، او از سال 1878 تا 1871 به مدیریت آموزش عمومی بازگشت و نهایت تلاش خود را در نبرد با بی سوادی و به نفع مویرگی کردن مدارس دولتی به کار گرفت.

او به دلیل مشکلات سلامتی پست خود را رها کرد و سالهای آخر عمر خود را صرف ادامه تولیدات ادبی خود کرد.

فرانچسکو دو سانکتیس در 29 دسامبر 1883 در ناپل در سن 66 سالگی درگذشت.سال ها.

یک منتقد برجسته ادبی، فرانچسکو دو سانکتیس - که اولین کسی بود که نقد زیبایی‌شناختی را در ایتالیا معرفی کرد - در ردیف ارکان تاریخ‌نگاری ادبیات ایتالیا قرار دارد. از دیگر آثار او به یاد می آوریم: "یک سفر انتخاباتی"، از 1875; قطعه زندگینامه ای در مورد "جوانان" منتشر شده در 1889، و همچنین انتشار پس از مرگ "ادبیات ایتالیایی قرن 19" (1897).

در سال 1937 همشهریانش می خواستند با تغییر نام شهر کوچک بومی که از Morra Irpina به Morra de Sanctis تبدیل شد به او احترام بگذارند.