بیوګرافي • د کیسې لاس ته راوړل

فرانسیسکو ساویریو دی سانکتیس د مارچ په 28، 1817 کې د اویلینو په سیمه کې موررا ایرپینا کې زیږیدلی و. هغه له ماشومتوب راهیسې د ادب سره ډیره مینه ښودلې. د "وروستي پاکپالو" باسیلیو پوتي په ښوونځي کې روزل شوی، د هغه په ​​​​مرسته یې له 1839 څخه د سان جیواني کاربونارا په نظامي ښوونځي کې درس ورکړ، دا هغه موقف یې په 1841 کې پریښود ترڅو د نیپلس د نونزیاتیلا په نظامي کالج کې درس ورکړي. (تر 1848 پورې). په ورته وخت کې، په 1839 کې، هغه یو خصوصي ښوونځی تاسیس کړ او پوتي هغه د خپلو زده کونکو سره د لوړو کورسونو لپاره د چمتوالي روزنې لپاره وټاکه: په دې توګه، په نیپلس کې، د ویکو بیسي عالي ښوونځی وزږید. د دې کلونو په اوږدو کې هغه د لوی اروپا د روښانتیا ادبیاتو په اړه خپله پوهه ژوره کړه کوم چې هغه یې د پاکیززم له تورپور څخه راښکاره کړ - د سیسري او پووټي - چې ایټالوی ژبه یې د څوارلسمې پیړۍ په شکلونو پورې تړلې وه. په ځانګړې توګه د هیګل له "جمالیات" څخه الهام اخیستی، له همدې امله هغه د خپل ماسټر له دریځ څخه ځان لرې کړ او د هیګل ایډیالیزم یې ومانه.

په 1848 کې د سانکتیس د نیپولیټانو په پاڅونونو کې فعاله برخه واخیسته. دوه کاله د تیښتې وروسته هغه د بوربون لخوا ونیول شو. شاوخوا درې کاله په زندان کې هغه "تورکوتو تاسو" او "لا زندان" لیکلي. په ۱۸۵۳ کال کې له زندانه خوشې شو او امریکا ته ولاړ. په مالټا کې، په هرصورت، هغه اداره کوي چې کښتۍ پریږدي او تورین ته لاړ شي چیرې چې هغه بیا تدریس پیلوي. په 1856 کېهغه زیوریخ ته لاړ ترڅو پروفیسور شي چې پولی تخنیک هغه ته د هغه شهرت او فکري واک ته درناوی وړاندې کړ.

له یووالي وروسته هغه نیپلس ته راستون شو، مرستیال وټاکل شو او د کاور لخوا د پوهنې د وزیر رول ډکولو لپاره وغوښتل شو. د حکومت له لیکو سره په اختلاف کې، هغه بیا اپوزیسیون ته لاړ او د ځوان کیڼ اړخ "L'Italia" ورځپاڼې ته یې لارښوونه وکړه، کوم چې هغه د Luigi Settembrini سره یوځای تاسیس کړ.

په 1866 کې فرانسیسکو دی سانکټیس د "تنقیدي مقالو" کتاب خپور کړ. له 1868 څخه تر 1870 پورې یې په زوریخ کې د درسونو راټولولو او بیا تنظیم کولو ته ځان وقف کړ، چې په پایله کې یې د هغه ادبي - تاریخي ماسټر پیس "د ایټالوي ادبياتو تاریخ"، او همدارنګه د "پیټرارک انتقادي مقاله" (1869) کې خپور شو. په 1871 کې هغه د نیپلز په پوهنتون کې څوکۍ ترلاسه کړه. راتلونکی کال هغه "نوي انتقادي مقالې" خپرې کړې، چې د پورته ذکر شوي "ایټالوي ادبیاتو تاریخ" یو مثالي تسلسل دی. په 1876 کې هغه د فلولوژیکي حلقې ته ژوند ورکړ. د کایرولي حکومت سره، هغه د 1878 څخه تر 1871 پورې د عامه زده کړې لارښوونې ته راستون شو، د بې سوادۍ په وړاندې په جګړه کې او د عامه ښوونځیو د کاپيلر کولو په برخه کې یې خپله ډیره هڅه وکړه.

هغه د روغتیایی ستونزو له امله خپله دنده پریښوده او خپل وروستي کلونه یې په خپل ادبي تولید کې تیر کړل.

فرانسیسکو دی سانکتیس د ۱۸۸۳ کال د دسمبر په ۲۹ نیټه د ۶۶ کالو په عمر په نیپلز کې مړ شو.کلونه

یو نامتو ادبي نقاد، فرانسیسکو دی سانکتیس - چې لومړی کس و چې په ایټالیا کې یې جمالیاتی انتقاد معرفي کړ - د ایټالوي ادب د تاریخي پیژندنې د ستنو په سر کې ځای لري. د هغه د نورو کارونو په منځ کې، موږ یادونه کوو: "یو انتخابي سفر"، له 1875 څخه؛ د "ځوانانو" په اړه د سوانح عمري ټوټه، په 1889 کې خپره شوه، او همدارنګه د "د نولسمې پیړۍ ایټالوي ادب" (1897) له مړینې وروسته خپرونه.

په 1937 کې د هغه ملګري هیوادوالو غوښتل چې د هغه کوچني اصلي ښار نوم بدلولو سره د هغه درناوی وکړي، کوم چې د مورا ایرپینا څخه مورا دي سانکټیس شو.