بیوگرافی • عشق به فرهنگ

کارلو آلبرتو پیسانی دوسی در زنووردو، در استان پاویا، در 27 مارس 1849 به دنیا آمد. وارث خانواده ای از زمینداران، در سال 1861 به میلان نقل مکان کرد. کارلو دوسی زمانی که در جنبش Scapigliatura میلانی شرکت کرد بسیار جوان بود: او مقالاتی در نشریات محلی نوشت و آثار مختلفی خلق کرد.

او با انتشارات Cronaca byzantina، Capitan Fracassa، Guerrin Meschino، La Riforma و La Riforma illustrata همکاری می کند. اما هر دو استعداد او زودرس است، همانطور که حرفه او به عنوان یک نویسنده کوتاه است: La Riforma توجه زیادی به کنش سیاسی سیاستمدار فرانچسکو کریسپی دارد، که به لطف او دوسی با کنار گذاشتن فعالیت ادبی خود یک حرفه دیپلماتیک را آغاز می کند.

از نظر سیاسی به فرانچسکو کریسپی (رئیس شورای وزیران در دوره های 1887-1891 و 1893-1896) پیوند داشت، دوسی به زودی، در سال 1870، کنسول در بوگوتا شد. او سپس در سال 1887 منشی خصوصی کریسپی، وزیر تام الاختیار در آتن، جایی که عاشق باستان شناسی می شود، و در سال های آخر عمرش فرماندار اریتره (که به نظر می رسد خود دوسی این نام را به او داده است) خواهد بود.

پس از سقوط دولت کریسپی (1896) او حرفه دیپلماتیک خود را در سال 1901 رها کرد تا به همراه همسر و سه فرزندش به ویلای خود در کوربتا بازنشسته شود که از Commendatore Francesco Mussi، عموی همسرش به ارث رسیده بود. اینجا کارلو دوسی می توانداشتیاق خود را به باستان شناسی پرورش دهید، علاقه ای که پسرش فرانکو دوسی بعداً به شکل جمع آوری آن ادامه داد. کارلو دوسی اکتشافات متعددی را که در آتن و رم به دست آمده است، مواد مختلف مربوط به دوران پیش از کلمبیا، و اشیاء متعددی که در حفاری های انجام شده در لمباردی در مناطق کوربتا، آلبایرات، سانتو استفانو تیچینو، سدریانو و در امتداد سواحل به دست آمده را گرد هم آورده است. از تیچینو او سپس موزه Pisani Dossi را طراحی کرد که در خانه خود در Corbetta قرار داشت و دستور داد که مجموعه ای از یافته ها پس از مرگ او به موزه باستان شناسی Castello Sforzesco در میلان ارسال شود.

از 1902 تا 1910 دوسی به شورای شهر کوربتا پیوست.

دوستی او با Tranquillo Cremona عمیق و قابل توجه است، هنرمندی که برای او پرتره ای خواهد کشید که امروز در ویلای Corbetta نگهداری می شود. خود دوسی توانست تأیید کند که هنر نویسندگی را از کرمونا آموخته است.

ناهنجار و غیرعادی برای هر جریانی، نویسنده دوسی باید استعداد خود را برای بازی‌های نحوی و واژگانی به خاطر بسپارد که با تغییرات ناگهانی ژانر از درباری تا محبوب، از طریق استفاده از ریمیکس‌های کلمات لاتین و لمباردی تاکید شده است. فنی و عامیانه

کارلو دوسی در 19 نوامبر 1910 در کاردینا، نزدیک کومو درگذشت.

آثار:

- L'altrieri (1868)

- زندگی آلبرتو پیسانی (1870)

- یک خانواده از cialapponi (1873، با Gigi Pirelli)

- مستعمره شاد (1878)

- قطره های جوهر (1880)

- پرتره های انسان، از جوهردان دکتر (1874)

- پرتره های انسان - نمونه کتاب (1885)

- پایان در A (1878 و 1884)

- عشق ها ( 1887)

- فریکاسه انتقادی هنر، تاریخ و ادبیات، 1906)

- رووانیانا (1944، پس از مرگ و ناتمام)

- نت های آبی (1964، پس از مرگ، فقط به طور جزئی در سال 1912 منتشر شد)