بیوگرافی • پدر نوآوانگارد

شاعر و نویسنده، آلدو گیورلانی (که بعدها نام خانوادگی مادربزرگ مادری پالازسکی را برگزید)، در سال 1885 در فلورانس از خانواده ای متوسط ​​و متخصص در تجارت پارچه متولد شد. پس از تحصیلات فنی، در سال 1902 در رشته حسابداری فارغ التحصیل شد. در همان زمان، از آنجایی که علاقه زیادی به تئاتر داشت، شروع به تحصیل در مدرسه بازیگری "توماسو سالوینی" به کارگردانی لوئیجی راسی کرد و در آنجا توانست دوستانی پیدا کند. با مارینو مورتی متعاقباً با شرکت ویرجیلیو تالی کار کرد، که اولین کار خود را در سال 1906 انجام داد.

نویسنده ای با خلق و خوی آتشین و سرکش، او به زودی به یک تحریک کننده حرفه ای تبدیل شد، نه تنها به این دلیل که بسیار بدیع تمرین می کرد. اشکال نوشتاری، بلکه به این دلیل که خوانشی بسیار خاص از واقعیت را پیشنهاد می‌کند که با توجه به شیوه تفکر رایج معکوس است. او اولین شاعری خود را در سال 1905 با کتابچه ابیات «اسب های سفید» آغاز کرد. در سال 1909، پس از انتشار سومین مجموعه اشعار، "اشعار"، که دوستی مارینتی را برای او به ارمغان آورد، به آینده گرایی (که مارینتی یکی از آنها بود) پیوست. deus-ex-machina) و در سال 1913 همکاری خود را با "Lacerba"، مجله تاریخی آن جریان ادبی آغاز کرد.

از میان آینده پژوهان، او مبارزه علیه قراردادها، علیه گذشته نزدیک غرق در دود را تحسین می کند.نگرش های تحریک آشکار معمولی گروه، اشکال بیانی که شامل "تخریب" نحو، زمان ها و افعال (بدون ذکر نقطه گذاری) و پیشنهاد "کلمات آزاد" است.

شرکت با آینده پژوهان را شاعر چنین توصیف و تفسیر کرده است: « و بدون شناخت یکدیگر، بدون اطلاع از یکدیگر، همه کسانی که چند سالی در ایتالیا به شعر آزاد پرداخته بودند. در سال 1909 خود را در اطراف آن پرچم جمع کردند؛ به گونه ای که با افراد بسیار مطرود، اهانت آمیز و مخالف آزادگان است که در سپیده دم قرن غزلیات دهه 900 آغاز می شود ».

در سال 1910 او مجموعه "L'incendiario" را منتشر کرد که حاوی " And let me entertain " است.

در سال 1911، نسخه‌های آینده‌گرای "Poesia" یکی از شاهکارهای Palazzeschi، "Il Codice di Perelà" را با عنوان فرعی Novel Futurist منتشر کرد و " به عموم مردم! میوه ها و سبزیجات، ما آن را با آثار هنری لذت بخش می پوشانیم ».

این کتاب توسط بسیاری از منتقدان به‌عنوان یکی از شاهکارهای داستان‌های ایتالیایی قرن بیستم، پیش‌روی شکل «ضد رمان» تلقی می‌شود، این کتاب به‌عنوان «قصه‌ای» خوانده می‌شود که عناصر کنایه‌ای را با تمثیلی در هم می‌آمیزد. معانی پرلا نمادی است، استعاره ای بزرگ از تهی شدن معنا، از فروپاشی واقعیت.

بعد از چنین هیجان انگیزبا این حال، او در سال 1914، زمانی که شخصیت مستقل و موضع صلح‌طلبانه‌اش با کمپین مداخله در جنگ آینده‌گرایان برخورد کرد، از آینده‌گرایی جدا شد، رویدادی که او را به بازگشت به اشکال سنتی‌تر نوشتن سوق داد که رمان « خواهران ماتراسی» (یکی دیگر از شاهکارهای مطلق) نمونه است.

بعد از تجربه جنگ جهانی اول، که طی آن موفق شد از اعزام به جبهه اجتناب کند (اما به عنوان یک سرباز نابغه خدمت می کرد)، رفتاری دور از انتظار و انتظار داشت. رژیم فاشیستی و ایدئولوژی آن یعنی «بازگشت به نظم». از آن لحظه به بعد زندگی بسیار منزوی داشت و تولید روایی خود را تشدید کرد و از سال 1926 به بعد با «کوریره دلا سرا» همکاری کرد.

بنابراین آنتونیو گرامشی می نویسد:

اما در دهه شصت، دوره سوم ادبی آلدو پالازسکی فعالیتی توسعه یافت که او را دوباره به آزمایش جوانان علاقه مند می کند.

اعتراض نوجوانان اکنون او را پیر می کند و به عقیده بسیاری به عنوان نوعی "کلاسیک" که زنده مانده است، او آن را با کمی جدیت و با جدایی کنایه آمیز می پذیرد.لوح هایی که شاعران نوآوانگارد در برابر نام او بلند می کنند و او را پیشرو می شناسند. در میان آخرین آثار او که در طلوع هشتاد سال به طور معجزه آسایی از قلم او بیرون آمد، «Il buffo integrale» (1966) را می‌بینیم که در آن خود ایتالو کالوینو الگوی نوشته‌های خود، افسانه سورئال «استفانینو» (1969) را تشخیص داد. "دوج" (1967) و رمان "داستان یک دوستی" (1971). او در 17 اوت 1974 در بیمارستان Fatebenefratelli در جزیره Tiber درگذشت.

به طور خلاصه، آثار او توسط برخی از منتقدان اصلی قرن بیستم به عنوان یک "افسانه سورئال و تمثیلی" تعریف شده است. به طور خلاصه، Palazzeschi قهرمان آوانگاردهای اوایل قرن بیستم، داستان‌نویس و شاعری با اصالت استثنایی، با فعالیت ادبی چند وجهی، در سطح بالایی نیز در رابطه با تحولات فرهنگ اروپایی آن دوره بود. 5>