Biografia - Miłość do kultury

Carlo Alberto Pisani Dossi urodził się w Zenevredo, w prowincji Pavia, 27 marca 1849 r. Spadkobierca rodziny właścicieli ziemskich, przeniósł się do Mediolanu w 1861 r. Carlo Dossi był bardzo młody, kiedy wziął udział w mediolańskim ruchu Scapigliatura: pisał artykuły w lokalnych czasopismach i tworzył różne prace.

Pracował dla gazet "Cronaca bizantina", "Capitan Fracassa", "Guerrin Meschino", "La Riforma" i "La Riforma illustrata", ale jego talent był tak dojrzały, jak krótka była jego kariera pisarska: "La Riforma" zwracała szczególną uwagę na działania polityczne męża stanu Francesco Crispiego, dzięki któremu Dossi rozpoczął karierę dyplomatyczną, odkładając na bok swoją działalność literacką.

W ten sposób politycznie związany z Francesco Crispim (prezesem Rady Ministrów w latach 1887-1891 i 1893-1896) Dossi wkrótce został konsulem w Bogocie w 1870 r. Następnie był prywatnym sekretarzem Crispiego w 1887 r., ministrem pełnomocnym w Atenach, gdzie zakochał się w archeologii, a w ostatnich latach życia gubernatorem Erytrei (którą Dossi sam nazwał swoim imieniem).

Po upadku rządu Crispiego (1896), w 1901 r. porzucił karierę dyplomatyczną, aby wraz z żoną i trójką dzieci przejść na emeryturę do swojej willi w Corbetta, którą odziedziczył po Commendatore Francesco Mussi, wuju swojej żony. Tutaj Carlo Dossi mógł kultywować swoją pasję do archeologii, którą później kontynuował jego syn Franco Dossi w formie kolekcjonerstwa. Carlo Dossi stworzył razemliczne artefakty odzyskane w Atenach i Rzymie, różne materiały pochodzące z epoki prekolumbijskiej oraz liczne przedmioty znalezione podczas wykopalisk prowadzonych w Lombardii na obszarach Corbetta, Albairate, Santo Stefano Ticino, Sedriano i wzdłuż brzegów Ticino. Następnie zaprojektował Muzeum Pisani Dossi mieszczące się w jego domu w Corbetta i zorganizował serię artefaktów, które zostały wysłane po jego śmierci domuzeum archeologiczne Castello Sforzesco w Mediolanie.

W latach 1902-1910 Dossi był członkiem Rady Miasta Corbetta.

Głęboka i znacząca jest jego przyjaźń z Tranquillo Cremoną, artystą, który namalował dla niego portret zachowany do dziś w willi w Corbetta; sam Dossi powiedziałby, że nauczył się sztuki pisania od Cremony.

Dossiego jako pisarza należy zapamiętać ze względu na jego predyspozycje do gier składniowych i leksykalnych, podkreślane przez nagłe zmiany gatunku, od dworskiego do popularnego, poprzez użycie remiksów łacińskich i lombardzkich, technicznych i slangowych słów.

Carlo Dossi zmarł w Cardina, niedaleko Como, 19 listopada 1910 roku.

Działa:

- L'altrieri (1868)

- Życie Alberto Pisaniego (1870)

- Ona famiglia de cialapponi (1873, z Gigim Pirellim)

- Szczęśliwa kolonia (1878)

- Ink Drops (1880)

- Portrety ludzkie, z kalamburu lekarza (1874)

- Portrety ludzkie - próbki (1885)

- Desinence in A (1878 i 1884)

- Loves (1887)

- Krytyczny frykas o sztuce, historii i literaturze, 1906)

- Rovaniana (1944, pośmiertna i niedokończona)

- Blue Notes (1964, pośmiertnie, tylko częściowo opublikowany w 1912 roku)