بیوگرافی • فیلمبرداری، دور و برگرد

نانی مورتی که در برونیکو (در استان بولزانو) در 19 اوت 1953 در یک خانواده معلم به دنیا آمد، در رم بزرگ شد، که به هر حال و مقاصد شهر مورد قبول او شد. او در نوجوانی دو اشتیاق بزرگ را در خود پرورش می دهد: سینما و واترپلو. اگر برای عشق اولش باید منتظر یک بلوغ انسانی و هنری باشد تا او را در محل کار ببیند، او با سر درازی خود را به واترپلو می اندازد، حتی موفق می شود در رده های لاتزیو در سری آ ثبت نام کند و متعاقبا فراخوانده شود. تیم ملی جوانان

صحبت از نانی مورتی، نمی توان از تعهد سیاسی او که همیشه در زندگی این هنرمند نقش اساسی داشته است، اشاره کرد. او برای چندین سال در واقع بسیار درگیر سیاست چپ بود و پس از یک دوره رکود، در حال حاضر به عنوان راهنمای اخلاقی به اصطلاح "گردش‌ها" به مد افتاده است.

مورتی راه سینما را با سرسختی دنبال کرد. پس از دبیرستان کلاسیک، او کلکسیون تمبرهای خود را فروخت تا یک دوربین فیلمبرداری بخرد، بنابراین موفق شد رویای خود را برای فیلمبرداری دو فیلم کوتاه با بودجه محدود محقق کند: «شکست» و «Patè de bourgeois» (1973). سه سال بعد او اولین فیلم بلند افسانه‌ای خود را ساخت، «من یک استبداد هستم» که تقریباً تبدیل به یک چهره گفتاری شده است. فیلم به روابط می پردازدروابط بین فردی، عشق‌ها و ناامیدی‌های نسل پس از 68 و نمی‌توانست، و همچنین سرود نسلی، به فیلم نمادی از یک اقلیم دورانی تبدیل شود.

در سال 1978 مورتی سرانجام با فیلم فوق العاده، بداخلاق و عجیب "Ecce Bombo" وارد دنیای سینمای حرفه ای شد. فیلمی که از آن هزاران شوخی و موقعیت های معمولی به یغما رفته است که در میان آنها قسمت سرگرم کننده ای که قهرمان داستان (خود مورتی) در گفتگو با یکی از دوستانش در پاسخ به این سوال که «چطور اردو می زنی؟» احساس می کند می گوید: اما... به شما گفتم: می گردم، مردم را می بینم، می گردم، می شناسم، کارها را انجام می دهم».

پس از موفقیتی که Ecce Bombo تجربه کرد، فیلم های موفق دیگری مانند "Sogni d'oro" (1981، شیر طلایی در ونیز)، "بیانکا" (1983)، "La mass è finite" (1983) دنبال شد. 1985، خرس نقره‌ای در برلین)، «پالومبلا روسا» (1989) و یکی از شاهکارهای مطلق سینمای ایتالیا، «کارو دیاریو» (1993، جایزه بهترین کارگردانی کن). پس نمی‌توان از «آوریل» (1998) نام برد، چاه دیگری که از آن لطیفه‌های عباراتی گرفته شده است. در نهایت، تحسین متفق القول برای فیلمی تاثیرگذار و بسیار تکان دهنده، بیان بی چون و چرای یک هنرمند عمیقاً انسانی، مانند «اتاق پسر» (2001) اخیراً به چشم می خورد.

مورتی که همواره از استقلال و اصالت خود در سطح تولید نیز به شدت دفاع کرده است.برای هدف ارزشمند «فیلم ساکر»)، او به عنوان قهرمان فیلم در چندین فیلم که بسیاری از آنها پیشینه غیرنظامی داشتند، شرکت کرد. کارگردان بسیار محتاطانه، رابطه بدی با رسانه ها دارد و به ندرت مصاحبه می کند. او فقط زمانی صحبت می کند که واقعاً احساس فوریت کند و از "سلاح" شگفت انگیز هنر خود استفاده کند تا کلمات پیش پا افتاده.

پس از "Il caimano" (2006) - با الهام از شخصیت سیلویو برلوسکونی و ارائه شده در بحبوحه مبارزات انتخاباتی برای انتخابات سیاسی همان سال - او قهرمان و فیلمنامه نویس "Caos" است. Calmo" (2008) به کارگردانی Antonello Grimaldi.

یازدهمین فیلم او که در رم فیلمبرداری شد، در اواسط آوریل 2011 در سینماها اکران شد و نام آن "Habemus Papam" بود. برای کار بعدی او باید منتظر بمانیم تا آوریل 2015، زمانی که «مادر من» با بازی مارگریتا بای، جان تورتورو، جولیا لازارینی و خود نانی مورتی اکران می‌شود: تا حدی بیوگرافی (التر ایگوی او زن است)، فیلم دوران سختی را روایت می‌کند. کارگردان موفقی که بین صحنه فیلم جدیدش و زندگی خصوصی اش سرگردان شده است.

او پس از چندین سال، در سال 2021، برای ساختن یک فیلم جدید با " سه طبقه " برمی گردد: این اولین فیلمی است که در آن تصمیم می گیرد خود را بر اساس کار شخص دیگری قرار دهد و نه در یک موضوع اصلی.