بیوگرافی • افسانه روی دو چرخ می دود

پدرش می خواست که او یک حسابدار شود، بنابراین وقتی جاکومو به او گفت که می خواهد موتورسیکلت سوار شود، از سردفتر خانواده راهنمایی خواست که به دلیل سوء تفاهم بین دوچرخه سواری و موتورسواری، با این انگیزه که مطمئناً کمی ورزش به پسر کوچک کمک می کند، موافقت خود را اعلام کرد.

به این ترتیب، با چیزی که می توان آن را خوش شانسی نامید، حرفه جاکومو آگوستینی، بزرگترین قهرمان جهان دو چرخ (به گفته بسیاری قبل از ظهور والنتینو روسی) آغاز شد. مشخصات افسانه او تماماً در اعداد است که هنگام ردیف شدن قابل توجه است. پانزده عنوان جهانی (7 در 350 و 8 در 500)، 122 پیروزی در گرندپری (54 در 350، 68 در 500، به علاوه 37 سکو)، بیش از 300 موفقیت در کل، 18 بار قهرمان ایتالیا (2 قهرمانی نوجوانان) .

در 16 ژوئن 1942 در کلینیکی در برشا به دنیا آمد، اولین برادر از سه برادر، جاکومو آگوستینی در لاور به دنیا آمد. پدر و مادر او، اورلیو و ماریا ویتوریا، هنوز در این دهکده مسحورکننده در سواحل دریاچه ایزئو زندگی می‌کنند، جایی که پدرش در اداره شهرداری مستقر شده بود و صاحب یک باتلاق ذغال سنگ نارس بود که اکنون در میان بسیاری از مشاغلی که توسط پسر معروف اداره می‌شود ظاهر می‌شود.

همانطور که همیشه برای کسانی که حرفه ای به دنیا آمده اند اتفاق می افتد، جاکومو به شکلی سرسام آور علاقه به موتورسیکلت را احساس می کند و کمی بیشتر ازکودک شروع به سوار شدن بر یک موتور سیکلت Bianchi Aquilotto می کند. هنگامی که هجده ساله شد، سرانجام چیزی را از پدرش به دست آورد که در آن زمان همراه با دوکاتی 125، مناسب ترین موتورسیکلت برای یک مبتدی بود که وقف شغل مسابقه ای بود: مورینی 175 ستبلو، یک میله فشاری و راکر چهار زمانه محکم. بازویی که می تواند به حداکثر سرعت 160 کیلومتر در ساعت برسد.

در سن نوزده سالگی در اولین مسابقه خود با این موتور سیکلت، صعود ترنتو-بوندون در سال 1961 شرکت کرد که در آن دوم شد. در ابتدا، تخصص آگوستینی دقیقاً این نوع مسابقه بود، که او به زودی مسابقات سرعت را در پیست، همیشه با یک موتور سیکلت، به تناوب تغییر داد، تا اینکه پس از توجه مورینی، یک ماشین رسمی در پیست Cesenatico به دست آورد.

در سال 1963، آگوستینی کار خود را به عنوان راننده دسته دوم با مورینی 175 رسمی به پایان رساند و قهرمانی کوهستان ایتالیا را با هشت پیروزی و دو مقام دوم و قهرمانی سرعت جوانان ایتالیا (دوباره برای کلاس) به پایان رساند. 175)، برنده شدن در تمام مسابقات برنامه ریزی شده. اما سال 1963 قرار بود رضایت بیشتری به او بدهد.

بدون اینکه کاملاً تصورش را داشته باشم، آلفونسو مورینی از جاکومو آگوستینی دعوت می‌کند تا حتی در جایزه بزرگ ملل در مونزا، در 13 سپتامبر، دور قبل از آن، از تارکینیو پرووینی حمایت کند.قهرمانی جهان که به نظر می رسید مورینی 250 تک سیلندر می تواند در برابر اسکادران هوندا به رهبری جیم ردمن رودزیایی پیروز شود.

اما اگر مورینی 250 برای پیروزی در ایتالیا خوب بود، دیگر در مسابقات قهرمانی جهان در برابر ماشین های ژاپنی قابل رقابت نبود. "آگو"، همانطور که تا به حال توسط هواداران لقب گرفته بود، برند بولونی را ترک کرد تا به کاسینا کوستا برود و برای MV قرارداد ببندد. سال 1964 است. سال بعد، اولین کار خود را تحت بال محافظ جدید شرکت ژاپنی انجام داد. اولین بازی خوشحال است، زیرا او قبلاً در اولین مسابقه فصل در پیست مودنا پیروز شده است: در پایان او در تمام آزمایشات قهرمانی ایتالیا پیروز می شود.

با این حال، مسابقات قهرمانی جهان چیز دیگری است و آگو باید به ماندن در پی مایک هیل وود، که در پایان فصل به هوندا تغییر خواهد کرد، راضی باشد.

در سال 1966 آگوستینی خود را در حال رقابت در مسابقات قهرمانی جهان در برابر هم تیمی سابق خود دید: او در 350 سی سی در دو مسابقه جهانی پیروز شد. در برابر شش نفر از قهرمان انگلیس که در نتیجه این عنوان را به دست آورد. در آن مرحله، میل آگو برای انتقام بسیار زیاد است. با حرکت به سمت 500، او اولین عنوان خود را به دست آورد و افسانه را شروع کرد که بعداً به همان کلاس 350 گسترش یافت.

آگوستینی تا سال 1972 بدون چالش بر دو کلاس ملکه تسلط داشت، سالی که سارینن به قهرمانی جهان رسید. صحنه و یاماها. اما این همه ماجرا نیست، رنزوپازولینی در مقیاس ارزش ها بالا رفت و سوار بر Aermacchi - Harley Davidson 350 cc. تلاش می کند تا با آگوستینی رقابت کند که در این بین کاسینا کوستا چهار سیلندر را انتخاب می کند. در آن سال او موفق شد عنوان 350 را به دست آورد، اما از آن لحظه به بعد، برنده شدن دشوارتر خواهد شد. مشکل‌سازترین فصل مربوط به سال 1973 بود، به دلیل دوچرخه‌هایی که دیگر مطمئن بودن پیروزی را تضمین نمی‌کردند.

20 مه 1973 بود که رنزو پازولینی و یارنو سارینن جان خود را در مونزا از دست دادند و کل دنیای موتورسواری را به وحشت انداختند. در آن موقعیت غم انگیز، آگوستینی عنوان را در 350 به دست آورد، در حالی که Read در 500 پیشرفت کرد. سال بعد، آگو از MV به یاماها نقل مکان کرد که به دلیل موتور دو زمانه اش معروف بود. سوال اجباری علاقه مندان در آن زمان این بود که آیا قهرمان حتی با دوچرخه ای مشابه می توانست برتری خود را تایید کند؟ شاهکار او دیتونا است که در پیست آمریکا پیروز می شود. اما او همچنین همه را در پیست ایمولا در 200 مایل متقاعد می کند.

در همان سال او عنوان جهانی 350 را به دست آورد، در حالی که در 500 Read و Bonera با MV از او پیشی گرفتند. یاماهای Lansivuori نیز در رقابت برای قهرمانی جهان پیشتاز است.

در سال 1975، یک جوان ونزوئلایی به نام جانی سکوتو وارد سیرک موتورسواری جهان شد و عنوان قهرمانی جهان را در 350 به دست آورد. در 500، پس از نبردهای به یاد ماندنی بابخوانید، جاکومو آگوستینی موفق شد پانزدهمین و آخرین عنوان قهرمانی جهان خود را در سن 33 سالگی فتح کند.