بیوگرافی

• کتابهای بسیار و جوایز بسیار
• علاقه به نقاشی
• رومانو باتاگلیا مخترع و انیماتور Versiliana
• مرگ

Romano Battaglia یک روزنامه نگار و نویسنده ایتالیایی بود . در 31 ژوئیه 1933 در Marina di Pietrasanta (Lucca) متولد شد و در سن 18 سالگی شروع به نوشتن برای یک روزنامه محلی کرد. در سن 23 سالگی در مسابقه رای در میلان برنده شد و ابتدا برای رادیو و سپس برای تلویزیون کار کرد.

به‌عنوان یک خبرنگار ویژه به سراسر جهان سفر کرده است: با آنتونیو سیفاریلو مستندی درباره کارهای ایتالیایی در جهان ساخت: "از آند تا هیمالیا".

او خبرنگار سه اتاق خبر رای بود. او در برنامه های فرهنگی همکاری داشته و مجلات و ستون های تلویزیونی موفق متعددی را رهبری کرده است، مانند: "Tv 7"، "Cronache Italiane"، "TG l'una"، "A nord a Sud"، "Bell'Italia".

رومانو باتاگلیا

کتابهای فراوان و جوایز بسیار

رومانو باتالیا همچنین نویسنده ای پرکار و برنده جوایز ادبی بسیاری بود. برای آثار شعر و نثر .

همچنین ببینید: بیوگرافی جیان کارلو منوتی

اثر او "نامه هایی از فردا" برنده جایزه Bancarellino بود که از آن یک اپرا، یک نمایشنامه و یک رکورد گرفته شد.

"Il paese dei puppetni" فینالیست دوره هجدهم جایزه Bancarellino بود. "باغ افکار کودکان" جایزه انتخابی Bancarellino 1979;او با «ماهی نورانی» برنده جایزه بین المللی اندرسن برای زیباترین افسانه برای کودکان شد.

او سه دفتر شعر نیز سروده است:

• "پسر چوب پنبه"
• "مردی که وارونه گریست"
• " Tornare di sera" که با آن جایزه بین المللی شعر شهر پیاچنزا را از آن خود کرد.

از مجموعه کتاب هایی که در سال 1973 آغاز شد: "Lettere al Editore"، "Nuove Lettere al Editore"، «زیباترین نامه‌ها به کارگردان» و «آخرین نامه‌ها به کارگردان» (تواریخ یک ایتالیا، سال‌ها برای بیشتر ناشناخته ماند)، اجراهای رادیویی و تئاتری به تصویر کشیده شد.

رمان "من خودم را نکشتم" برنده جایزه انتخابی Bancarella در سال 1980 شد. در ژاپن و کره نیز موفقیت بزرگی به دست آورد.

همچنین ببینید: رزا پارکز، بیوگرافی: تاریخ و زندگی فعال آمریکایی

او با "Storia di settembre" برنده جایزه بین المللی Cypraea در سال 1991 شد. "Cielo chiaro" در سال 1993 جایزه پوزیدون WWF و در سال 1994 جایزه Selezione Bancarella را دریافت کرد. در همان سال، رمان: «فراتر از عشق» برنده جایزه لوانتو شد. در سال 1996، جایزه بادیا به "گل سرخی از دریا" رسید. در حالی که "La capanna incantata" جایزه یک کتاب برای تابستان 1996 را دریافت کرد.

علاوه بر جوایز ادبی معتبر، روزنامه نگار در 2 ژوئن 1983 به پیشنهاد شورای وزیران،افتخار Commendatore ، شوالیه و افسر بزرگ جمهوری برای شایستگی های ادبی .

پس از بازنشستگی از رای، برای روزنامه‌های Il Giorno و La Nazione نوشت و با بسیاری از ایستگاه‌های تلویزیونی خصوصی از جمله: Tele Elefante و Rete Versilia همکاری کرد. بی وقفه به نوشتن کتاب ادامه می دهد. آخرین آن «Fra le braccia del vento» است که در سال 2012، سال مرگ او منتشر شد.

اشتیاق به نقاشی

یک شور بزرگ دیگر در زندگی رومانو باتاگلیا فضایی پیدا کرد: نقاشی . او در طول زندگی خود گاوهای سفید را نقاشی می کرد.

در مورد رومانو باتاگلیا، طراح گرافیک و نقاش نوشته شده است: دینو بوزاتی ، آلبریکو سالا، لوچیانو بودینا، فرانکو پاسونی، روگرو اورلاندو، لوچیانو مینگوززی، هنری مور، رمو بریندیزی. روزنامه نگار بزرگ درباره گاوهای خود نوشت:

«من در ورسیلیا به دنیا آمدم، جایی که مارما با تمام قدرتش در آن نزدیکی است و برای قرن ها، گاوها سنگ مرمر را از کوه های آلپ آپوان حمل می کردند. در حالی که زمان زیادی را به نوشتن اختصاص داده ام، همیشه در سکوت نقاشی کرده ام. و این گاوها حداقل به خاطر ادامه داستانی هستند که با اتروسک ها شروع شد که از گاو برای کار زمین استفاده می کردند. اینهایی که کشیده ام آخرین گاوهای ورسیلیا هستند که کم کم از روی زمین محو می شوند مثل همه چیزهایی که دیگر مورد نیاز نیستند. از این کار من دارندخیلی ها صحبت می کنند، اما مهمتر از همه مورد قدردانی کشاورزان سرزمین من است که سال ها با این گاوها زندگی می کنند.»

Romano Battaglia مخترع و مروج Versiliana

Versilia که بسیار مورد علاقه باتالیا است، مدیون بسیاری از او است: این روزنامه نگار نام او را به طور جدایی ناپذیری با رویداد معروف "Versiliana" که در Marina di Pietrasanta اتفاق می افتد مرتبط کرده است. در Caffè La Versiliana، در جنگل کاج که توسط Gabriele d'Annunzio خوانده شده است.

از سال 1984، رومانو باتالیا هر روز بعد از ظهر در ماه های جولای و آگوست میزبان برجسته ترین شخصیت ها و زیباترین نام ها در فرهنگ، سیاست و سرگرمی در "جلسات در کافه ورسیلیانا" بوده و اعتبار و بدنامی را به ارمغان آورده است. ریویرا توسکانی

مرگ

رومانو باتالیا در 21 ژوئیه 2012، نه روز قبل از تولد 79 سالگی اش، در زادگاهش درگذشت. او دقیقاً در مورد مرگ نوشته بود:

"در طول زندگی ما به مرگ به عنوان رویدادی فکر می کنیم که باید در آینده ای دور اتفاق بیفتد و در عوض متوجه نمی شویم که زندگی تا حدی گذشته است ، اکنون عقب مانده است. ما . زمان تنها دارایی است که انسان نمی تواند آن را جمع کند و مجبور است آن را تا آخرین پنی خرج کند. به همین دلیل است که ما باید تمام زمانی را که در دسترس داریم قدر بدانیم، تا شما ارباب امروز باشید و کمتر برده فردا».