ជីវប្រវត្តិ • ឆ្លងកាត់ពេលវេលាដ៏លំបាក

Giovanni Battista Enrico Antonio Maria Montini កើតនៅថ្ងៃទី 26 ខែកញ្ញា ឆ្នាំ 1897 នៅ Concesio ភូមិមួយនៅជិត Brescia នៅក្នុងផ្ទះមួយដែលឪពុកម្តាយរបស់គាត់ធ្លាប់ចំណាយពេលវិស្សមកាលរដូវក្តៅរបស់ពួកគេ។ ឪពុករបស់គាត់ឈ្មោះ Giorgio Montini ដឹកនាំកាសែតកាតូលិក "ពលរដ្ឋនៃ Brescia" និងជាអនុប្រធានគណបក្សប្រជាជនអ៊ីតាលីរបស់ Don Luigi Sturzo ។ បុរសនេះក៏ជានិទស្សន្តដ៏ល្បីនៃសាសនាកាតូលិកខាងនយោបាយ និងសង្គមនៃសម័យកាលនេះ។ ម្តាយជំនួសគឺ Giuditta Alghisi ។

Giovanni មានបងប្អូនពីរនាក់គឺ Francesco និង Ludovico; នៅអាយុ 6 ឆ្នាំគាត់បានចុះឈ្មោះចូលរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ Brescian Jesuit "Cesare Arici" ដែលជាកន្លែងដែលគាត់ត្រូវបានគេអនុញ្ញាតឱ្យចូលរៀនជាសិស្សខាងក្រៅដោយសារតែសុខភាពរបស់គាត់ខ្សោយ។ នៅឆ្នាំ 1907 បន្ទាប់ពីទស្សនិកជន papal សម្តេច Pope Pius X បានផ្តល់ឱ្យគាត់នូវសាក្រាម៉ង់នៃការរួបរួមនិងការបញ្ជាក់ដំបូង។ Giovanni បានចូលរៀននៅវិទ្យាស្ថានសាសនានៅ Brescia រហូតដល់គាត់ទទួលបានសញ្ញាបត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិនៅវិទ្យាល័យសាធារណៈ "Arnaldo da Brescia" ក្នុងឆ្នាំ 1916។

នៅអាយុដប់ប្រាំបីឆ្នាំ គាត់បានចាប់ផ្តើមសហការជាមួយកាសែតសិស្ស "La Fionda" និង បីឆ្នាំក្រោយមកបានក្លាយជាផ្នែកមួយនៃសហព័ន្ធសាកលវិទ្យាល័យកាតូលិកអ៊ីតាលី (FUCI) ។ នៅថ្ងៃទី 29 ខែឧសភាឆ្នាំបន្ទាប់គាត់ត្រូវបានតែងតាំងជាបូជាចារ្យ។ មិនយូរប៉ុន្មានគាត់បានផ្លាស់ទៅទីក្រុងរ៉ូម ជាកន្លែងដែលគាត់ចាប់ផ្តើមធ្វើការនៅលេខាធិការដ្ឋានរដ្ឋវ៉ាទីកង់ និងជាកន្លែងដែលគាត់ចាប់ផ្តើមការសិក្សារបស់គាត់។

ឆាប់ៗនេះ គាត់បានបញ្ចប់ការសិក្សាផ្នែកទស្សនវិជ្ជា ច្បាប់ស៊ីវិល និងច្បាប់ Canon ។ ក្នុងអំឡុងពេលនេះគាត់ក៏បានកាន់តំណែងជាជំនួយការខាងសាសនារបស់ FUCI ដោយទុកវានៅឆ្នាំ 1933 ដោយសារតែការប្តេជ្ញាចិត្តដ៏អស្ចារ្យដែលតម្រូវឱ្យគាត់ដោយលេខាធិការដ្ឋានរដ្ឋវ៉ាទីកង់។ បួនឆ្នាំក្រោយមក នៅខែធ្នូ ម៉ុនទីនី ត្រូវបានតែងតាំងជារដ្ឋលេខាធិការជំនួស ហើយបានសហការជាមួយ Eugenio Pacelli ដែលកាន់តំណែងជារដ្ឋលេខាធិការខាឌីណាល់ក្នុងអំឡុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ។

ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក សម្តេចប៉ាប Pius XI បានទទួលមរណភាព ហើយ Pacelli បានឡើងគ្រងរាជ្យបល្ល័ង្កជាមួយព្រះនាមថា Pius XII ។ ការផ្ទុះឡើងនៃសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរបានកើតឡើងលើយើង ហើយចនបានជួយសម្តេចប៉ាបឱ្យសរសេរសារវិទ្យុដែលក្រោយមកត្រូវផ្ញើដើម្បីជៀសវាងការចាប់ផ្តើមនៃអរិភាព។

ក្នុងអំឡុងសង្រ្គាម សម្តេចប៉ាប និងម៉ុនទីនី ខ្លួនឯងត្រូវបានចោទប្រកាន់ពីបទសហការនិយមគាំទ្រណាស៊ី ប៉ុន្តែតាមពិតនៅក្នុងភាពសម្ងាត់ដ៏អស្ចារ្យ វាគឺជាអ្នកចុងក្រោយដែលជាមួយនឹងការសម្របសម្រួលនៃសាសនាចក្រ បានធ្វើការចរចាជាមួយ ម៉ារីយ៉ា ចូសេ នៃសាវ៉ូ នៅក្នុង ដើម្បីឈានទៅរកសន្តិភាពដាច់ដោយឡែកជាមួយសម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិក។

លើសពីនេះទៅទៀត នៅក្នុងអំឡុងពេលនេះ សាសនាចក្រជួយជនជាតិជ្វីហ្វអ៊ីតាលីប្រហែលបួនពាន់នាក់ ដោយផ្តល់ជូនពួកគេនូវបដិសណ្ឋារកិច្ចនៅក្នុងបុរីវ៉ាទីកង់ ដែលមិនស្គាល់ដល់ Mussolini និង Hitler ។ នៅឆ្នាំ 1952 លោក Montini បានគាំទ្រ ក្នុងឱកាសនៃការបោះឆ្នោតក្នុងស្រុក បេក្ខជន Alcide De Gasperi ដែលគាត់ទទួលបានការគោរពខ្ពស់។ ក្នុងឆ្នាំដដែលនោះ គាត់ត្រូវបានតែងតាំងជារដ្ឋលេខាធិការទទួលបន្ទុកកិច្ចការធម្មតា។

នៅខែវិច្ឆិកា ពីរឆ្នាំក្រោយមក គាត់ត្រូវបានជ្រើសរើសជាអាចារ្យនៃទីក្រុង Milan ដូច្នេះហើយត្រូវចាកចេញពីលេខាធិការដ្ឋានរដ្ឋវ៉ាទីកង់។ ក្នុងនាមជាអាចារ្យនៃទីក្រុង Milan គាត់បានគ្រប់គ្រងដើម្បីផ្តួចផ្តើមគោលនយោបាយនៃការសន្ទនាជាមួយផ្នែកសង្គមផ្សេងៗនៃតំបន់ Milanese ហើយតាមរយៈការបង្កើតសមាគមគ្រីស្ទាននៃកម្មករអ៊ីតាលីបានគ្រប់គ្រងដើម្បីបន្តការសន្ទនាជាមួយកម្មករ Milanese ។

នៅក្នុងឆ្នាំ 1958 សម្តេចប៉ាប ចន ទី XXIII ថ្មីបានតែងតាំងគាត់ជាខា ហើយក្នុងអំឡុងពេលសម្តេចប៉ាបដំបូងបានធ្វើជាអធិបតីក្នុងការងាររបស់ក្រុមប្រឹក្សាបុរីវ៉ាទីកង់ទីពីរ ដែលត្រូវបានរំខាននៅឆ្នាំ 1963 ដោយសារតែការសោយទិវង្គតរបស់សម្តេចប៉ាប។

បន្ទាប់ពីការសោយទីវង្គត់របស់ចន XXIII ការពិគ្រោះយោបល់ខ្លីមួយត្រូវបានធ្វើឡើង ហើយម៉ុនទីនីត្រូវបានជ្រើសរើសជាសម្តេចប៉ាបថ្មីដោយមានការយល់ស្របយ៉ាងខ្លាំងនៅថ្ងៃទី 21 ខែមិថុនា ឆ្នាំ 1963។ ម៉ុងទីនីបានយកឈ្មោះរបស់ ប៉ុល VI ។

ឆ្នាំបន្ទាប់ គាត់បានសម្រេចចិត្តលក់ papal tiara ក្នុងគោលបំណងធ្វើល្អចំពោះអ្នកដ៏ទៃជាមួយនឹងថវិការដែលបានរៃអង្គាស។ នេះត្រូវបានទិញដោយអាចារ្យនៃញូវយ៉ក, Spellman ។

បុរសម្នាក់ដែលមានចិត្តស្លូតបូត ប្រកាន់ទោស Paul VI គ្រប់គ្រងកិច្ចការសាសនា និងសង្គមដោយភាពរឹងចចេស ដោយទទួលយកការងាររបស់ក្រុមប្រឹក្សាបុរីវ៉ាទីកង់ទីពីរ ដែលត្រូវបានរំខានមិនយូរប៉ុន្មានមុននេះ ដោយធ្វើតាមគាត់។ ការស្លាប់របស់អ្នកកាន់តំណែងមុន។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការងារ គាត់បានបើកទូលាយដល់ទំនើបកម្មនៃពិភពកាតូលិក ដោយចាប់ផ្តើមផ្លូវនៃការសន្ទនា និងសន្តិភាពជាមួយប្រទេសភាគីទីបី។ពិភពលោក ប៉ុន្តែនៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះគោលការណ៍មួយចំនួននៃសាសនាកាតូលិក។

មួយឆ្នាំបន្ទាប់ពីការបោះឆ្នោតរបស់គាត់ គាត់បានចាកចេញក្នុងការធ្វើដំណើរទៅកាន់ដែនដីបរិសុទ្ធ ដោយបង្ហាញពីការបើកចំហរយ៉ាងខ្លាំងផងដែរចំពោះអយ្យកោគ្រិស្តអូស្សូដក់នៃខនស្ទែនទីណូបែល ដែលបានឃើញដោយការឱបរវាងគាត់ និងអយ្យកោ Athenagoras។

នៅថ្ងៃទី 14 ខែកញ្ញា ឆ្នាំ 1965 គាត់បានកោះប្រជុំ Synod of Bishops ដើម្បីព្យាយាមបន្ធូរបន្ថយភាពតានតឹងជាមួយនឹងសាសនាគ្រឹស្តសាសនា។ នៅខែបន្ទាប់នៃឆ្នាំដដែល គាត់បានធ្វើដំណើរទៅកាន់សហរដ្ឋអាមេរិក ដោយធ្វើសុន្ទរកថានៅឯទីស្នាក់ការអង្គការសហប្រជាជាតិនៅទីក្រុងញូវយ៉ក។ ក្នុងឆ្នាំដដែលនោះ ការងាររបស់ក្រុមប្រឹក្សាបុរីវ៉ាទីកង់ទីពីរត្រូវបានបញ្ចប់ ប៉ុន្តែស្ថានភាពសង្គមក្នុងប្រទេសកាន់តែស្មុគស្មាញ នៅពេលដែលឧត្តមគតិនយោបាយម៉ាក្ស និងសាសនាបានរីករាលដាល វាយប្រហារលើវិហារកាតូលិក។ នៅឆ្នាំបន្ទាប់គាត់បានលុបចោល "សន្ទស្សន៍នៃសៀវភៅហាមឃាត់" ហើយនៅឆ្នាំ 1968 គាត់បានបង្កើតទិវាសន្តិភាពពិភពលោកដែលនឹងប្រារព្ធឡើងចាប់ពីឆ្នាំបន្ទាប់។

នៅក្នុងអំឡុងពេលនេះ គាត់បានសរសេរសព្វវចនាធិប្បាយ "Sacerdotalis Caelibatus" ដែលក្នុងនោះគាត់បាននិយាយអំពីប្រធានបទនៃភាពសេពសន្ថវៈរបស់សង្ឃ ដោយរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះបទប្បញ្ញត្តិរបស់ក្រុមប្រឹក្សា Trent ។ នៅឆ្នាំបន្ទាប់គាត់បានប្រារព្ធពិធីបុណ្យណូអែលនៅក្នុងរោងចក្រដែក Italsider ក្នុងទីក្រុង Taranto ដោយមានគោលបំណងបន្តការសន្ទនាជាមួយកម្លាំងការងារអ៊ីតាលី។ ក្នុងចំណោមសព្វវចនាធិប្បាយដ៏ល្បីល្បាញរបស់គាត់នៅក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំនេះគឺ "Populorum progressio" ដែលមានគោលបំណងដើម្បីជួយបន្ថែមទៀតដល់បណ្តាប្រទេសពិភពលោកទីបី និង "Humanae vitae" ដែលត្រូវបានរិះគន់ដែលបញ្ជាក់ម្តងទៀតថាការបង្កើតត្រូវតែមានគោលបំណងទាំងស្រុងនៅក្នុងបរិបទនៃអាពាហ៍ពិពាហ៍។

ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​សោយរាជ្យ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​ច្រើន៖ ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ធម្មយាត្រា​ទៅ​ប្រទេស​ព័រទុយហ្គាល់ ទៅ​ទីជម្រក Fatima ទៅ​ប្រទេស​ឥណ្ឌា ទៅ​ទីក្រុង Istanbul ទីក្រុង Ephesus និង Smyrna ក្នុង​ឱកាស​នៃ​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ជា​សាវ័ក ទៅ​ទីក្រុង Bogota ទៅ​ទីក្រុង​ហ្សឺណែវ។ ក្នុង​ឱកាស​ខួប​លើក​ទី​៥០​នៃ​អង្គការ​ពលកម្ម​អន្តរជាតិ លោក​បាន​ធ្វើ​ធម្មយាត្រា​ទៅ​ប្រទេស​អ៊ូហ្គង់ដា អាស៊ីបូព៌ា អូសេអានី និង​អូស្ត្រាលី។ គាត់ក៏ទៅ Pisa សម្រាប់សមាជ Eucharistic ជាតិ ហើយធ្វើដំណើរទៅ Cagliari ទៅទីសក្ការបូជា Marian នៃ Lady របស់យើងនៃ Bonaria ។

នៅក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំ 1974-1975 គាត់បានសម្ពោធឆ្នាំបរិសុទ្ធ ហើយក្នុងអំឡុងពេលនៃការបើកទ្វារដ៏បរិសុទ្ធ កម្ទេចថ្មមួយចំនួនបានធ្លាក់លើសម្តេចប៉ាបបន្ទាប់ពីត្រូវបានផ្តាច់ខ្លួន។ វគ្គនេះត្រូវបានផ្សាយផ្ទាល់តាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍។ ពីរឆ្នាំក្រោយមកគាត់បានធ្វើទស្សនកិច្ចចុងក្រោយរបស់គាត់នៅខាងក្រៅទឹកដីរ៉ូម៉ាំងនៅពេលដែលគាត់បានទៅលេង Pescara ក្នុងអំឡុងពេលសមាជជាតិ Eucharistic ។

នៅថ្ងៃទី 16 ខែមីនា ឆ្នាំ 1978 នាយករដ្ឋមន្ត្រីអ៊ីតាលី Aldo Moro ត្រូវបានចាប់ពង្រត់ដោយកងពលក្រហម។ ក្នុងឱកាសនេះ Pope Paul VI នៅថ្ងៃទី 21 ខែមេសា ឆ្នាំដដែលនោះ មានសំបុត្រមួយច្បាប់បានចុះផ្សាយក្នុងកាសែតអ៊ីតាលីទាំងអស់ ដែលគាត់បានសុំដោយរាបទាបអ្នកចាប់ជំរិតដោះលែងអ្នកនយោបាយប្រជាធិបតេយ្យគ្រីស្ទាន។ជាអកុសល រថយន្តរបស់ Aldo Moro ត្រូវបានរកឃើញនៅថ្ងៃទី 9 ខែឧសភានៃឆ្នាំនោះនៅ Via Cetani ក្នុងទីក្រុងរ៉ូមដែលមានសាកសពរបស់អ្នកនយោបាយដែលជាមិត្តដ៏អស្ចារ្យរបស់សម្តេចប៉ាបក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ សម្តេចប៉ាបបានចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យសពរបស់រដ្ឋ Aldo Moro ផងដែរ។

Pope Paul VI បានទទួលមរណភាពនៅថ្ងៃទី 6 ខែសីហា ឆ្នាំ 1978 នៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់ Castel Gandolfo ដែលត្រូវបានវាយប្រហារនៅពេលយប់ដោយការហើមសួត។

គាត់ត្រូវបានសម្តេចប៉ាប ហ្វ្រង់ស៊ីស វាយដំនៅថ្ងៃអាទិត្យ ទី 19 ខែតុលា ឆ្នាំ 2014 ហើយត្រូវបានតែងតាំងជាតំណាងបួនឆ្នាំក្រោយមកនៅថ្ងៃទី 14 ខែតុលា ឆ្នាំ 2018។