بیوگرافی • در دوران سخت

جیوانی باتیستا انریکو آنتونیو ماریا مونتینی در 26 سپتامبر 1897 در کونسسیو، روستایی در نزدیکی برشا، در خانه ای که والدینش در آن تعطیلات تابستانی خود را در آن می گذرانند، به دنیا آمد. پدرش، جورجیو مونتینی، مدیر یک روزنامه کاتولیک به نام «شهروند برشا» و معاون حزب مردم ایتالیا دون لوئیجی استورزو است. این مرد همچنین یکی از نمایندگان شناخته شده کاتولیک سیاسی و اجتماعی این دوره است. مادر در عوض Giuditta Alghisi است.

جیوانی دو برادر دارد، فرانچسکو و لودوویکو. در سن شش سالگی در کالج ژزوئیت برشین "Cesare Arici" ثبت نام کرد، جایی که به دلیل سلامتی ضعیفش به عنوان دانشجوی خارجی پذیرفته شد. در سال 1907، پاپ پیوس دهم، پس از حضور پاپ، اولین مراسم عشای ربانی و تایید را به او داد. جیووانی در مؤسسه مذهبی برشا تحصیل کرد تا اینکه در سال 1916 دیپلم دبیرستان خود را در دبیرستان دولتی "آرنالدو دا برشا" گرفت.

در هجده سالگی همکاری با روزنامه دانشجویی "لا فیوندا" را آغاز کرد و سه سال بعد بخشی از فدراسیون دانشگاه کاتولیک ایتالیا (FUCI) شد. در 29 مه سال بعد به عنوان کشیش منصوب شد. مدت کوتاهی پس از آن به رم نقل مکان کرد و در آنجا در دبیرخانه امور خارجه واتیکان شروع به کار کرد و تحصیلات آکادمیک خود را در آنجا آغاز کرد.

او به زودی در رشته های فلسفه، حقوق مدنی و حقوق شرعی فارغ التحصیل شد. در این دوره او همچنین سمت دستیار کلیسایی FUCI را بر عهده داشت و در سال 1933 به دلیل تعهد زیادی که دبیرخانه واتیکان از وی خواسته بود، آن را ترک کرد. چهار سال بعد، در ماه دسامبر، مونتینی به عنوان جانشین وزیر امور خارجه منصوب شد و با یوجنیو پاچلی، که در این سال‌ها سمت کاردینال وزیر امور خارجه را داشت، همکاری کرد.

چند سال بعد پاپ پیوس یازدهم درگذشت و پاچلی با نام پیوس دوازدهم بر تخت پاپ نشست. شروع جنگ جهانی دوم نزدیک بود و جان به پاپ کمک کرد تا پیام رادیویی را بنویسد که پاپ مجبور بود برای جلوگیری از شروع جنگ ارسال کند.

در طول جنگ، پاپ و خود مونتینی به همکاری گرایی طرفدار نازی ها متهم شدند، اما در حقیقت در پنهان کاری این دومی بود که با میانجیگری کلیسا، مذاکره ای با ماریا خوزه از ساووی انجام داد. به منظور دستیابی به صلح جداگانه با متفقین آمریکایی.

علاوه بر این، در این دوره کلیسا به حدود چهار هزار یهودی ایتالیایی کمک می کند و به آنها مهمان نوازی در واتیکان می دهد، بدون اینکه موسولینی و هیتلر بدانند. در سال 1952، مونتینی، به مناسبت انتخابات محلی، از نامزد آلسیده دی گاسپری، که برای او احترام زیادی قائل بود، حمایت کرد. همچنین در همان سال به سمت وزیر امور خارجه منصوب شدمعمولی

در ماه نوامبر دو سال بعد او به عنوان اسقف اعظم میلان انتخاب شد و بنابراین مجبور شد دبیرخانه امور خارجه واتیکان را ترک کند. او به عنوان اسقف اعظم میلان، موفق شد سیاست گفت و گو با مؤلفه های اجتماعی مختلف منطقه میلانی را آغاز کند و از طریق ایجاد انجمن های مسیحی کارگران ایتالیایی، موفق به از سرگیری گفتگو با کارگران میلانی شد.

در سال 1958، پاپ جدید جان بیست و سوم، او را به عنوان کاردینال منصوب کرد و در خلال دوره کوتاه پاپ اول، ریاست کار دومین شورای واتیکان را بر عهده داشت که با این حال، در سال 1963 به دلیل مرگ پاپ متوقف شد.

پس از مرگ جان بیست و سوم، مشورت کوتاهی انجام شد و مونتینی با اجماع کامل در 21 ژوئن 1963 به عنوان پاپ جدید انتخاب شد. مونتینی نام پل VI را برگزید.

سال بعد، او تصمیم گرفت تاج پاپ را بفروشد تا با سرمایه جمع آوری شده، به دیگران نیکی کند. این توسط اسقف اعظم نیویورک، اسپلمن خریداری شده است.

مردی بسیار ملایم، پاپ پل ششم موفق می شود امور مذهبی و اجتماعی را با سرسختی انجام دهد و کار دومین شورای واتیکان را که مدت کوتاهی قبل به دنبال او قطع شده بود، انجام دهد. مرگ سلف خود در طول کار، او به نوسازی جهان کاتولیک باز می شود و راه گفتگو و صلح با کشورهای ثالث را آغاز می کند.جهان، اما به برخی از اصول مذهب کاتولیک وفادار ماند.

یک سال پس از انتخابش، او در سفری به سرزمین مقدس رفت، و همچنین نسبت به پاتریارک مسیحی ارتدکس قسطنطنیه، که شاهد آغوش بین او و پاتریارک آتناگوراس بود، گشاده رویی زیادی نشان داد.

در 14 سپتامبر 1965، او سینود اسقف ها را تشکیل داد تا سعی کند تنش ها را با همکاری اسقفی کاهش دهد. در ماه بعد از همان سال، او به ایالات متحده سفر کرد و در مقر سازمان ملل در نیویورک سخنرانی کرد. در همان سال، کار شورای دوم واتیکان به پایان رسید، اما با گسترش آرمان های سیاسی مارکسیستی و سکولار و حمله به کلیسای کاتولیک، وضعیت اجتماعی در کشور پیچیده شد. سال بعد «فهرست کتب ممنوعه» را لغو کرد و در سال 1968 روز جهانی صلح را تأسیس کرد که از سال بعد جشن گرفته می شود.

در این دوره او بخشنامه "Sacerdotalis Caelibatus" را نوشت که در آن به موضوع تجرد کشیش پرداخت و به مقررات شورای ترنت وفادار ماند. سال بعد او مراسم عید کریسمس را در کارخانه فولاد Italsider در تارانتو با هدف ادامه گفتگو با نیروهای کارگر ایتالیا برگزار کرد. از دایره‌نامه‌های معروف او در این سال‌ها می‌توان به «Populorum progressio» با هدف اشاره کردبرای کمک بیشتر به کشورهای جهان سوم، و "Humanae vitae" مورد انتقاد قرار گرفت، که مجدداً تأکید می کند که تولید مثل باید منحصراً در چارچوب ازدواج باشد.

در دوران زمامداری خود سفرهای متعددی انجام داد: او به پرتغال، به حرم فاطمه، به هند، به استانبول، افسس و اسمیرنا به مناسبت سفر رسولی، به بوگوتا، به ژنو رفت. وی به مناسبت پنجاهمین سالگرد تاسیس سازمان بین المللی کار به زیارت اوگاندا، شرق آسیا، اقیانوسیه و استرالیا می رود. او همچنین برای کنگره ملی عشای ربانی به پیزا می رود و برای زیارت به کالیاری به معبد ماریان بانوی ما بوناریا می رود.

در دوره دو ساله 1974-1975 او سال مقدس را افتتاح کرد و در هنگام باز شدن درب مقدس مقداری آوار پس از جدا شدن بر روی پاپ فرو ریخت. این قسمت به صورت زنده از تلویزیون پخش می شود. دو سال بعد، او آخرین دیدار خود را در خارج از قلمرو روم انجام داد، هنگامی که در کنگره ملی عشای ربانی از پسکارا بازدید کرد.

در 16 مارس 1978، آلدو مورو نخست وزیر ایتالیا توسط بریگادهای سرخ ربوده شد. به همین مناسبت پاپ پل ششم در 21 آوریل همان سال نامه ای در تمام روزنامه های ایتالیا منتشر کرد که در آن با فروتنی از آدم ربایان خواست تا این سیاستمدار دموکرات مسیحی را آزاد کنند.متأسفانه اتومبیل آلدو مورو در 9 می همان سال در Via Caetani در رم پیدا شد که حاوی جسد این سیاستمدار بود که در طول زندگی خود از دوستان بزرگ پاپ بود. همچنین پاپ در مراسم تشییع جنازه آلدو مورو که مورد انتقاد قرار گرفت، شرکت کرد.

پاپ پل ششم در 6 اوت 1978 در اقامتگاه کاستل گاندولفو در طول شب بر اثر ادم ریوی درگذشت.

او توسط پاپ فرانسیس در روز یکشنبه 19 اکتبر 2014 به عنوان جلال شناخته شد و چهار سال بعد در 14 اکتبر 2018 به عنوان مقدس شناخته شد.