Biografia - zwięzły język

Pisarz i eseista Alberto Arbasino urodził się w Voghera 22 stycznia 1930 r. Po ukończeniu studiów prawniczych specjalizował się w prawie międzynarodowym na Uniwersytecie w Mediolanie. Jego debiut pisarski miał miejsce w 1957 r.: jego redaktorem był Italo Calvino. Pierwsze opowiadania Arbasino były początkowo publikowane w czasopismach, a następnie zebrane w "Le piccole vacanze" i "L'anonimo lombardo".

Wielki wielbiciel Carlo Emilio Gaddy, Arbasino analizował jego pisarstwo w różnych pracach: w "L'ingegnere e i poeti: Colloquio con C. E. Gadda" (1963), w "I nipotini dell'ingegnere 1960: anche in Sessanta posizioni" (1971) oraz w eseju "Genius Loci" (1977).

Na początku jego kariery literackiej pojawiły się również reportaże dla tygodnika "Il Mondo", pisane z Paryża i Londynu, zebrane później w książkach "Parigi, o cara" i "Lettere da Londra". Arbasino współpracował również z dziennikami "Il Giorno" i "Corriere della sera".

Od 1975 r. współpracuje z gazetą "La Repubblica", dla której co tydzień pisze krótkie listy potępiające zło włoskiego społeczeństwa.

W 1977 roku był gospodarzem programu "Match" na Rai2.

W latach 1983-1987 zasiadał we włoskim parlamencie jako poseł niezależny z ramienia Włoskiej Partii Republikańskiej.

Nie jest niczym niezwykłym, że Abrasino zmienia i przepisuje swoje własne dzieła, takie jak powieść "Fratelli d'Italia" - jego najważniejszy tekst - napisany po raz pierwszy w 1963 roku i przeredagowany zarówno w 1976, jak i 1993 roku.

Alberto Arbasino, jeden z bohaterów "Gruppo 63", ma w swoim dorobku literackim zarówno powieści, jak i literaturę faktu ("Un paese senza", 1980). Uważa się za pisarza ekspresjonistycznego, a "Super Eliogabalo" za swoją najbardziej surrealistyczną książkę, a także najbardziej ekspresjonistyczną.

Autor licznych tytułów, wyrafinowany i eksperymentujący pisarz, posługujący się długimi dygresjami metaliterackimi i literackimi w wielu językach; jego działalność obejmuje również role dziennikarza kostiumowego, krytyka teatralnego i muzycznego oraz intelektualisty.

Jest także autorem wierszy ("Matinée", 1983) i często angażował się w teatr; jako reżyser pamiętamy inscenizację "Traviaty" Giuseppe Verdiego (1965) w Kairze i "Carmen" Bizeta w Teatro Comunale di Bologna (1967).

Ze względu na cywilną wartość jego publicznych wystąpień, mówi się o nim, że jest spadkobiercą lombardzkiej tradycji oświecenia (tradycji Giuseppe Pariniego).

Alberto Arbasino zmarł w swoim rodzinnym mieście Voghera w wieku 90 lat 22 marca 2020 roku.